Εκατοντάδες παραγωγικά ελαιόδεντρα, αιωνόβια και νέα, ξεραίνονται στο Πήλιο χτυπημένα από την ασθένεια βερτιτσίλιο που παρουσιάζει έξαρση, με συνέπεια να είναι ολοκληρωτική η καταστροφή στους ελαιώνες της ευρύτερης περιοχής. Η ασθένεια πλήττει αρχικά το φύλλωμα και σταδιακά φτάνει μέχρι και τη ρίζα, καταστρέφοντας το φυτικό κεφάλαιο, με τους παραγωγούς να μην μπορούν να αντιδράσουν. Την άμεση παρέμβαση της Περιφερειακής Ενότητας Μαγνησίας για την αντιμετώπιση της κατάστασης ζητεί η διοίκηση του Αγροτικού Συνεταιρισμού Πηλίου – Βορείων Σποράδων.
Κύριο χαρακτηριστικό της ασθένειας βερτιτσίλιο που πλήττει τα ελαιόδεντρα είναι ότι τα φύλλα και τα κλαδιά μαραίνονται με αργό ρυθμό και στο τέλος ξεραίνονται. Επιπλέον τα δέντρα καταστρέφονται πλήρως ύστερα από επαναλαμβανόμενες επιθέσεις.
Σύμφωνα με τη διοίκηση του Αγροτικού Συνεταιρισμού Πηλίου – Βορείων Σποράδων, το βερτιτσίλιο παρουσιάζει έξαρση με συνέπεια εκατοντάδες παραγωγικά, αιωνόβια και νέα, ελαιόδεντρα να ξεραίνονται και οι παραγωγοί να μην μπορούν να τα προστατέψουν.
Συνεταιριστές και αγρότες μιλούν για ολοκληρωτική καταστροφή σε ελαιώνες του Πηλίου και ζητούν την άμεση παρέμβαση της Περιφερειακής Ενότητας Μαγνησίας, με τη συνδρομή καθηγητών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και γεωπόνων.
«Η ασθένεια βερτιτσίλιο της ελιάς» επισημαίνει ο πρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού Πηλίου – Βορείων Σποράδων κ. Γιάν. Διανελλάκης «παρουσιάζει έξαρση σε ελαιώνες της ευρύτερης περιοχής, με συνέπεια εκατοντάδες παραγωγικά, αιωνόβια και νέα, ελαιόδεντρα να ξεραίνονται. Η καταστροφή είναι ολοκληρωτική και εμείς από την πλευρά μας δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι, παρά μόνο να βλέπουμε τα δέντρα να καταστρέφονται. Η ασθένεια παρουσιάζει έξαρση και σε ξερικούς ελαιώνες και όχι μόνο στους αντίστοιχους ποτιστικούς. Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια και εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι. Οι αγρότες βρίσκονται σε απόγνωση. Ζητούμε από την Περιφερειακή Ενότητα Μαγνησίας να παρέμβει άμεσα, έτσι ώστε με τη συνδρομή καθηγητών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και γεωπόνων να βρεθεί λύση. Η ασθένεια εξαπλώνεται και δεν είναι δυνατόν να βλέπουμε τα δέντρα να ξεραίνονται χωρίς να κάνουμε κάτι» σημειώνει ο πρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού Πηλίου – Βορείων Σποράδων.
Τα συμπτώματα στα προσβεβλημένα κλαδιά της ελιάς εμφανίζονται πρώτα στα φύλλα που χάνουν το ασημοπράσινο γυαλιστερό τους χρώμα και μετατρέπονται σε θαμπά γκρι και έπειτα σε καφέ. Ο ρυθμός της εμφάνισης συμπτωμάτων στα ξυλώδη φυτά ποικίλλει, από αργή πρόοδο μέχρι αιφνίδια κατάπτωση.
Τα συμπτώματα εξελίσσονται στην αναπτυξιακή περίοδο, αλλά είναι συνηθέστερα στα τέλη της άνοιξης ή το καλοκαίρι.
Η μόλυνση μέσω πολλαπλασιαστικού υλικού μπορεί να εισέλθει από ανέπαφες ρίζες ή ριζίδια στα πλάγια της πλευρικής ρίζας ή από τραύματα που δημιουργούν είτε οι νηματοειδείς είτε οι καλλιεργητικές πρακτικές. Ο μύκητας προχωρεί από τα κύτταρα στην επιδερμίδα, στους ιστούς και την εσωτερική στιβάδα και φτάνει στον ξυλώδη ιστό χωρίς φανερή ζημιά στις ρίζες. Τα κονίδια που παράγονται σχηματίζουν αποικίες. Μόνο στο τελευταίο στάδιο της ασθένειας, όταν οι ιστοί είναι πλέον ετοιμοθάνατοι, εμφανίζεται η ουσιώδης ανάπτυξη του μύκητα προς τα έξω.
Η εξέλιξη της ασθένειας επηρεάζεται πολύ από τη θερμοκρασία του εδάφους και του αέρα. Το πότισμα ή το βρόχινο νερό επηρεάζουν αρνητικά την ικανότητα του δέντρου να αντέξει ελάχιστα στην ασθένεια λόγω της μείωσης της θερμοκρασίας του εδάφους στις θερμές περιόδους.
Ο καλύτερος τρόπος αποφυγής της προσβολής από την ασθένεια είναι η πρόληψη. Τα ευάλωτα δέντρα δεν πρέπει να φυτεύονται σε περιοχές όπου η ασθένεια εμφανίστηκε κάποτε. Πρέπει να απομακρύνονται από το δέντρο τα μαραμένα κλαδιά. Αν το κλάδεμα δεν εξουδετερώσει τον μύκητα, θα βοηθήσει ωστόσο στη ζωηρότητα του δέντρου και θα επιταχύνει την εμφάνιση του μύκητα, ώστε να παρασχεθεί θεραπεία.