Με αφορμή την παράσταση «Humans» στο θέατρο Μουσούρη, στην οποία πρωταγωνιστεί, η Ξένια Καλογεροπούλου μίλησε σε πρωινή εκπομπή του MEGA και αναφέρθηκε στην απώλεια της όρασής της, αλλά και τα λάθη που μετάνιωσε.
«Αλίμονό μου αν το έβαζα κάτω, θα ήταν πολύ μελαγχολικό. Βέβαια όταν άρχισα να μη βλέπω καλά παραλίγο να με πάρει από κάτω, με έπιασε μία απελπισία. Ελεγα: “δεν θέλω να ζήσω, θέλω να πεθάνω”, και τώρα θέλω πάρα πολύ να ζω και να δουλεύω. Πρέπει να χαίρομαι που βλέπω αυτά που βλέπω. Μου έλεγαν “θα συνηθίσεις” κι έλεγα πως δεν συνηθίζεται το να μη βλέπεις. Απλά παίρνεις απόφαση ότι υπάρχουν ωραία πράγματα που μπορείς ακόμα να τα ζεις. Τώρα είμαι 87 ετών και είμαι πάρα πολύ τυχερή» δήλωσε.
Φέτος συμπληρώνονται δέκα χρόνια από τότε που πέθανε ο σύντροφος της ζωής της, Κωστής Σκαλιόρας. Όπως είπε η ίδια, συνεχίζει να μην επισκέπτεται τον τάφο του. «Τα μνημόσυνα και οι κηδείες δεν μου πάνε, δεν τα καταλαβαίνω. Είμαι συνεχεία δίπλα στον Κωστή, μπορεί να μιλάω σε ένα άδειο μαξιλάρι. Δεν ξεχνάω ποτέ το τι ήταν ο Κωστής για μένα, είναι εκεί σε κάθε γωνία του σπιτιού στο οποίο ζήσαμε μαζί. Είναι σημαντικό για μένα ότι ζω ακόμη εκεί, στο σπίτι μας. Θα ήθελα να γινόταν ένα θαύμα και να δω τον Κωστή έστω για μίση ωρίτσα να τα πούμε, αλλά αυτό δε γίνεται. Βλέπω τον Κωστή πολύ στον ύπνο μου, όπου μου συμβαίνουν διάφορα και συμμετέχει κι εκείνος. Οι απώλειες δημιουργούν μοναξιά, μου λείπουν οι άνθρωποι, αλλά μεγαλώνοντας αποκτώ νέους φίλους, με τους μεγάλους δεν κολλάω» είπε η Ξένια Καλογεροπούλου.
Η υιοθεσία ενός παιδιού
Η Ξένια Καλογεροπούλου σπούδασε στη Βασιλική Σχολή Δραματικής Τέχνης στην Αγγλία, κάτι που μετάνιωσε, γιατί, όπως είπε, ήταν άθλια σχολή, δεν έμαθε τίποτα και ξεκίνησε με λάθος δουλειές: «Η πρώτη δουλειά ήταν με τον Μίμη Φωτόπουλο. Μπορεί να ήταν συμπαθητικός ηθοποιός, αλλά η δουλειά του και το περιβάλλον του δεν μου πήγαιναν καθόλου. Από τον Γιάννη Φέρτη έχω μία γλυκιά ανάμνηση και όταν χωρίσαμε είχαμε πάλι καλή σχέση. Ήταν οδυνηρό, αλλά είχαμε καλά αισθήματα ο ένας για τον άλλο. Ο Κωστής συμπαθούσε τον Γιάννη Φέρτη, αφού τον έβλεπε καμία φορά στην τηλεόραση και μου έλεγε”έλα, έλα είναι ο Γιάννης στην τηλεόραση”.
Μου πέρασε από το μυαλό η υιοθεσία ενός παιδιού. Και με τον Γιάννη το συζητούσαμε, αλλά στο μεταξύ χωρίσαμε, το είχε δεχτεί και ο Κωστής για χάρη μου. Βλέπαμε παιδάκια για υιοθεσία, από τη μία με δυσκόλευε αυτή η διαδικασία, από την άλλη ένιωθα ότι μπορεί οποιοδήποτε από εκείνα τα παιδάκια να το ήθελα. Σκέφτηκα ότι δεν θα ήταν καθόλου σωστό για τον Κωστή, που είχε δυο υπέροχα παιδιά, να του φέρω κι εγώ ένα ακόμη. Μπορεί να ήταν πολύ δύσκολο για εκείνον».
Πηγή: Έθνος