Οι μουσώνες έχουν επιτέλους περάσει και οι πλημμύρες που μπλόκαραν τον ερημικό χωματόδρομο έχουν υποχωρήσει αρκετά ώστε το μικρό φορτηγό να μπορεί να ανέβει τους πρόποδες των Ιμαλαΐων και να φτάσει στην πηγή. Το νερό που αναβλύζει είναι τόσο φρέσκο που οι ντόπιοι το αποκαλούν «νέκταρ».
Μέσα στο μικρό εργοστάσιο οι εργάτες μεταφέρουν κομψά, γυάλινα μπουκάλια τα οποία και γεμίζουν με το φυσικό, μεταλλικό νερό της περιοχής. Στη συνέχεια, στα μπουκάλια, τοποθετούνται ετικέτες, αυτά συσκευάζονται σε κιβώτια και τοποθετούνται μέσα στα φορτηγά που θα τα μεταφέρουν στο μακρύ ταξίδι τους.
Βασικό ανθρώπινο δικαίωμα
Ο επικεφαλής της επιχείρησης, Ganesh Iyer, παρακολουθεί σαν νευρικός μπαμπάς ενώ, στη συνέχεια, όπως θα έκανε κάθε περήφανος γονιός, βγάζει το τηλέφωνό του, προκειμένου να δείξει στους ρεπόρτερ του Associated Press το υπόγειο σπήλαιο που έχουν σχηματίσει τα νερά στο «παρθένο» βασίλειο, την τελευταία Shangri-La του κόσμου. Δεν πρόκειται για συνηθισμένο νερό. Θα ταξιδέψει εκατοντάδες χιλιόμετρα, σε μερικά από τα πολυτελέστερα resorts, ξενοδοχεία και εστιατόρια της Ινδίας, καθώς και στα σπίτια των πλουσιότερων οικογενειών της χώρας που πληρώνουν περίπου έξι δολάρια ανά μπουκάλι – ποσό που ισοδυναμεί με το μεροκάματο ενός Ινδού εργάτη. Σε όλο τον κόσμο, το καθαρό, πόσιμο νερό μπορεί να είναι πολυτέλεια για εκατομμύρια ανθρώπους παρότι εδώ και πάνω από μία δεκαετία, τα Ηνωμένα Έθνη αναγνώρισαν την πρόσβαση σε αυτό ως βασικό ανθρώπινο δικαίωμα.
Την ίδια στιγμή, ωστόσο, καθώς οι ακραίοι καύσωνες της κλιματικής κρίσης ξηραίνουν ολοένα και περισσότερες πηγές πόσιμου νερού και ο αριθμός των ανθρώπων που υποφέρουν από τη λειψυδρία αυξάνεται, το πολυτελές νερό κερδίζει ολοένα και περισσότερο έδαφος μεταξύ των προνομιούχων του κόσμου, οι οποίοι το δοκιμάζουν και το καταναλώνουν, όπως ακριβώς κάνουν με τα ακριβότερα κρασιά.
Το «εκλεκτότερο» νερό αντλείται από ηφαιστειακά πετρώματα στη Χαβάη, παγόβουνα που δημιουργήθηκαν από λιώσιμο των πάγων στη Νορβηγία ή σταγόνες πρωινής ομίχλης στην Τασμανία. Οι γνώστες, ορισμένοι από τους οποίους παρακολουθούν μαθήματα και σεμινάρια για να γίνουν sommelier νερού, επιμένουν ότι, η τάση, δεν έχει να κάνει με τη ματαιοδοξία αλλά με μία lifestyle τάση επιστροφής στην «αγνότητα».
Πηγή: ethnos.gr