του ΘΑΝΑΣΗ ΚΟΥΝΤΟΥΡΑ,
συν/χου γεωπόνου, πρ. προέδρου Γεωπονικού Συλλόγου Μαγνησίας
Πριν από μερικές ημέρες (αλλά και με πολύ μεγάλη καθυστέρηση, λόγω… ΕΛΤΑ και Εθνικών Βουλευτικών εκλογών) έλαβα μια ολιγόλογη επιστολή, ένα ολιγόλογο γράμμα, το οποίο, όμως, είχε και έχει ένα σημαντικότατο μήνυμα για όλους ΜΑΣ!!!
Το γράμμα αυτό, η επιστολή αυτή, την οποία πιστεύω ότι την έλαβαν οι περισσότεροι ή όλοι από εσάς και η οποία υπογράφονταν από έναν γνωστό… φίλο ΜΑΣ, έγραφε:
5-6-2023
Γεια σας!!!
Είμαι ο φίλος ΣΑΣ… το περιβάλλον!!!
Ζούμε και θα ζούμε ΜΑΖΙ, συνεχώς!!!
Γι’ αυτό, για να γίνει η ζωή μου και η ζωή σας πιο όμορφη, πιο ευχάριστη, πιο καλή και πιο αποδοτική, χρειάζομαι τη βοήθειά ΣΑΣ!!! Θα μου την προσφέρεται;
Φιλικά
το Περιβάλλον.
Διαβάζοντας αυτή την αργοπαραδοθείσα, σε μένα, επιστολή, θυμήθηκα!!! Ναι, πράγματι θυμήθηκα!!! Και, τι θυμήθηκα;
Πριν από ένα μήνα περίπου και πιο συγκεκριμένα τη Δευτέρα 5 Ιουνίου (του Αγίου Πνεύματος) ήταν η «Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος».
Και, επειδή η «Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος», ΔΕΝ είναι και ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να είναι μόνο ΜΙΑ συγκεκριμένη επετειακή Ημέρα (που στην προκειμένη περίπτωση έχει ήδη περάσει!!!) αποφάσισα (έστω και χρονικά καθυστερημένα) να γράψω το παρακάτω / σημερινό άρθρο. Γιατί, γενικά, το περιβάλλον και η προστασία του, καθώς και η «Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος» ΔΕΝ πρέπει να μας έρχονται στη μνήμη μας, μόνο κάθε 5 Ιουνίου κάθε χρονιάς, αλλά για 360 ημέρες όλο το χρόνο και για όλα τα χρόνια μας!!!
Κατ’ αρχάς, πρέπει να σημειώσω ότι, η «Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος» καθιερώθηκε από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών (Ο.Η.Ε.), στη Συνδιάσκεψη των Κρατών Μελών της, στη Στοκχόλμη της Σουηδίας το 1972 (13 Ιουνίου 1972). Η επετειακή αυτή Ημέρα άρχισε να εφαρμόζεται διεθνώς το 1974 και ως ημέρα εορτασμού ορίσθηκε η 5η Ιουνίου κάθε χρόνου.
Σκοπός της απόφασης αυτής ήταν η αφύπνιση όλων των πολιτών (και ειδικά των Πολιτικών Κυβερνώντων τις χώρες του Πλανήτη μας) σχετικά με τα ζητήματα του Περιβάλλοντός μας και την προστασία του. Παράλληλα, δε, να εντείνει το ενδιαφέρον και τις δράσεις (σε πολιτικό και ατομικό επίπεδο) που θα αφορούν την πρόληψη αλλά και την αναβάθμιση της υποβάθμισης των Οικοσυστημάτων Παγκοσμίως.
Σημειώνεται, επίσης, ότι η Συνδιάσκεψη του Ο.Η.Ε., «συνοδεύθηκε» από τον καθορισμό και τη διακήρυξη τριών (3), επί μέρους, βασικών «στόχων» οι οποίοι είναι οι εξής:
1.Η προστασία, αποκατάσταση και βελτίωση του φυσικού περιβάλλοντος.
2.Η προστασία, αποκατάσταση και βελτίωση του πολιτιστικού ή ανθρωπογενούς περιβάλλοντος.
3.Η προστασία της σωματικής και ψυχικής υγείας από τη ρύπανση, τη μόλυνση των «πηγών» τους.
(ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Με τον όρο Οικοσύστημα, νοούμε τη βασική «οικολογική μονάδα», που αποτελείται από το φυσικό περιβάλλον (δηλαδή τον αέρα, το νερό το έδαφος / το χώμα, τον ήλιο κ.ά.), καθώς και από τους φυτικούς και ζωικούς οργανισμούς που ζουν σ’ αυτό, όπως π.χ. τα φυτά, οι άνθρωποι, τα ζώα, τα πτηνά, τα ψάρια, τα έντομα κ.ά.)
Από τότε, όμως, έχουν περάσει (ως γνωστόν) πάρα πολλά χρόνια. Έτσι, στη διάρκεια αυτών των πολλών χρόνων (περίπου 50 χρόνια) και παρά τις οποιεσδήποτε προσπάθειες, έχουν συσσωρευτεί και μάλιστα σε πολύ ανησυχητικό βαθμό (δυστυχώς), μια σειρά δυσμενών ως πολύ δυσμενών και επικίνδυνων επιπτώσεων, στο περιβάλλον (γενικώς) και στην οικολογική ισορροπία του πλανήτη μας, της χώρας μας και της ευρύτερης (φυσικά) τοπικής περιοχής μας.
Οι βασικές αιτίες, της περιβαλλοντικής «επιβάρυνσης» και της οικολογικής «ανισορροπίας», είναι, κατά την άποψη ειδικών επιστημόνων αλλά ΚΑΙ δικιάς μου, είναι οι παρακάτω:
* Η «τρύπα του όζοντος» στη στρατόσφαιρα και το «φαινόμενο του θερμοκηπίου». (Είναι τα «φαινόμενα» που προκαλούν τις μεγάλες και πολύ μεγάλες κλιματικές / κλιματολογικές αλλαγές / μεταβολές και τα έντονα καιρικά φαινόμενα. Είναι τα «φαινόμενα που οφείλονται, βασικά και κύρια, από τις διάφορες και πολυάριθμες ανθρώπινες δραστηριότητες, όπως π.χ. * τα πολύ αυξημένα βιομηχανικά και αστικά αερολύματα, * η πολύ μεγάλη αύξηση των πάσης φύσεως κυκλοφορούντων συμβατικών οχημάτων, με τις ρυπογόνες εκπομπές των καυσαερίων τους, * τα χημικά λιπάσματα και φυτοφάρμακα, που χρησιμοποιούνται για τη μεγιστοποίηση των αποδόσεων στη συμβατική γεωργία, * η έλλειψη σύγχρονης οικιστικής πολιτικής και σωστού πολεοδομικού σχεδιασμού, στις πόλεις, φυσικά, που δεν γίνεται και δεν υπάρχουν πολλοί ελεύθεροι πράσινοι χώροι στο οικιστικό περιβάλλον, * οι ανεξέλεγκτοι σκουπιδότοποι.
* Οι σοβαρές ως πολύ σοβαρές (αρνητικές) «διαταραχές» στο υδατικό ισοζύγιο και η ανορθολογική διαχείριση των υδατικών «πόρων» / των υδατικών αποθεμάτων.
* Οι καταστροφές των δασών, από πυρκαγιές και από άλλες… ανθρώπινες «επεμβάσεις».
* Η ρύπανση και η μόλυνση των υπόγειων και επιφανειακών νερών, είτε «γλυκών» (των λιμνών και τρων ποταμών), είτε «αλμυρών» (των θαλασσών και των θαλασσίων κόλπων / ειδικά των κλειστών κόλπων.
* Οι «πολύπλοκες» και πολύπλευρες» συνέπειες των διαφόρων πολεμικών συρράξεων στον κόσμο, από τα πάσης «φύσεως» χρησιμοποιηθέντα και χρησιμοποιούμενα «όπλα» και οπλικά «συστήματα».
ΟΛΕΣ οι παραπάνω αναφερθείσες αιτίες και όχι μόνον, έχουν «φέρει» το γενικό περιβάλλον (φυσικών, ανθρωπογενές κ.τ.λ.), σε μια πολύ δύσκολη ως πάρα πολύ δύσκολη «θέση». Και, μάλιστα, σε «τέτοια θέση», που (δυστυχώς) ΔΕΝ μπορεί να «αντισταθεί» / να «αμυνθεί» μόνο του!!!
Γι’ αυτό, θέλει, σίγουρα την ουσιαστική, την πραγματική «βοήθεια» ΟΛΩΝ μας. Μια αρκετά μεγάλη «βοήθεια», απ’ όποιο «μετερίζι» βρίσκεται ο καθένας και η καθεμία, που ζει σ’ οποιαδήποτε χώρα του κόσμου και, φυσικά, στη χώρα μας / στην Ελλάδα και στην ευρύτερη τοπική περιοχή μας.
Και, επειδή εγώ (προσωπικά) δεν θεωρώ τον εαυτό μου και τις επιστημονικές γνώσεις μου να προτείνω «πράξεις και έργα» για την προστασία και βελτίωση του Διεθνούς (γενικού και ειδικού) περιβάλλοντος, γι’ αυτό ΤΩΡΑ θα αρκεσθώ στη διατύπωση μερικών σκέψεων και προτάσεων για την προστασία κα βελτίωση του φυσικού περιβάλλοντος στη χώρα μας (γενικά) και στην ευρύτερη τοπική περιοχή μας (ειδικά).
Έτσι, έχοντας υπόψιν μου τα παρακάτω σοφά (κατά τη γνώμη μου) αποφθέγματα:
α) «Είναι συλλογική και ατομική ευθύνη να προστατεύουμε και να φροντίζουμε τον (φυσικό) κόσμο που ζούμε» (Δαλάϊ Λάμα).
β) «Δεν θέλω να προστατέψω το περιβάλλον, αλλά θέλω να δημιουργήσω έναν κόσμο, στον οποίο το περιβάλλον ΔΕΝ θα χρειάζεται προστασία!!!».
γ) «Το φυσικό περιβάλλον δεν είναι ούτε ανεξάντλητο, ώστε να αντέχει τη συνεχή εντατική εκμετάλλευση του, αλλά ούτε απρόσβλητο, ώστε να αντέχει τη συνεχή και απεριόριστη μόλυνση και ρύπανσή του».
δ) «Εμείς οι άνθρωποι καταστρέφουμε το φυσικό περιβάλλον και σ’ εμάς (δυστυχώς) επανέρχεται (η καταστροφή) με τις διάφορες επικίνδυνες επιπτώσεις του». (Ινδικό ρητό για το περιβάλλον).
Γι αυτό θα κάνω (τώρα) πολύ επιγραμματικά, μερικές εφικτές (κατά τη γνώμη μου) προτάσεις για την προστασία και αναβάθμιση του φυσικού μας περιβάλλοντος:
α) Να υπάρχει, επιτέλους, πιστή εφαρμογή των υπαρχόντων Νόμων «για την προστασία του περιβάλλοντος, προς κάθε «κατεύθυνση», χωρίς φόβο, αλλά με «πάθος» και ας ελπίζουμε ότι κάτι καλύτερο θα υπάρξει «αύριο», για ΟΛΟΥΣ μας.
β) Να υπάρχει μια συνεχής συστηματική, σωστή και αντικειμενική «προβολή» του θέματος περιβάλλον (γενικά και ειδικά), σε συνδυασμό με την προστασία και αναβάθμισή του, ΜΕΣΩ των κρατικών και ιδιωτικών Μέσων Ενημέρωσης.
γ) Να γίνεται συστηματική «διαφώτιση», για την «αξία» του φυσικού περιβάλλοντος και την προστασία του, αρχής γενομένης από την παιδική ηλικία, από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού Σχολείου.
δ) Να υπάρχει διαρκής και συστηματική και με κάθε προσήκον μέσο (ηλεκτρονικό, τεχνικό, ανθρώπινο) η προστασία των δασών, ιδιαίτερα από πυρκαγιές.
ε) Να υπάρχει άμεση προστασία των υδατικών «πόρων», της χώρας μας και της ευρύτερης τοπικής περιοχής μας, από την εξάντληση και τη ρύπανσή τους. Και, παράλληλα, πλήρως ορθολογική χρήση του υδάτινου «δυναμικού».
στ) Να υπάρχει σωστή προστασία της πρώτης ποιότητας (ιδιαίτερα) γεωργικής γης, καθώς και την ποιοτική – οικολογική αναβάθμισή της, με ειδικά γεωργικά προγράμματα.
ζ) Να υπάρχει προστασία των αλιευτικών «πόρων» από τη ρύπανση της θάλασσας και την υπερεκμετάλλευση. Ενώ, παράλληλα, η ιχθυοκαλλιέργεια (σε «εσωτερικά νερά») να γίνεται αυστηρά με προϋποθέσεις προστασίας του περιβάλλοντος.
η) Να υπάρχει μείωση της χρήσης χημικών λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων, για την όσο το δυνατόν καλύτερη προστασία των φυσικών οικοσυστημάτων, της δημόσιας υγείας και τη βελτίωση της ποιότητας των γεωργικών εδώδιμων (κυρίως) φυτικών προϊόντων. Και, παράλληλα, να γίνει σταδιακή αντικατάσταση των χημικών «σκευασμάτων», με επιδοτούμενα οικολογικά – βιολογικά «σκευάσματα».
θ) Να υπάρχει μεγαλύτερη και καλύτερη «επένδυση» στο πράσινο των πόλεων και ειδικά των πληθυσμιακά μεγαλουπόλεων. Γιατί, το «φυτικό πράσινο» είναι «επένδυση» ζωής, για ΟΛΟΥΣ, διαρκώς!!!
Κλείνοντας τη σημερινή αρθρογραφία μου, μπορούμε να πούμε, συμπερασματικά, τα εξής:
1. Η κλιματική αλλαγή, η μόλυνση του περιβάλλοντος, η καταστροφή των δασών, η ρύπανση των νερών κ.λ.π., κ.λ.π., κάνουν ακόμη πιο επιτακτική την ανάγκη να βρεθούν άμεσες λύσεις, στα προβλήματα που δημιουργούμε (εμείς οι άνθρωποι) στον πλανήτη μας, στη χώρα μας, στην ευρύτερη τοπική περιοχή μας.
Έτσι, ΔΕΝ υπάρχει πλέον, περιθώριο και «πολυτέλεια» (θα έλεγα) να συνεχίσουμε και να υποτιμούμε τις συνέπειες, που δημιουργεί η ΜΗ προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και, γενικά, του περιβάλλοντος που αναπνέουμε, που ζούμε, που κινούμαστε.
2. Η προστασία (γενικά) του περιβάλλοντος, είναι βασικός «πυλώνας», για τη βιώσιμη ανάπτυξη των τοπικών κοινωνιών.
3. Το περιβάλλον και η προστασία του, είναι και ΠΡΕΠΕΙ να είναι η φροντίδα και «γιορτή» ΟΛΩΝ μας, για όλες τις 360 ημέρες της κάθε χρονιάς.
Και, τέλος, πρέπει να αναφέρω για ΟΛΟΥΣ μας, μια σοφή ινδιάνικη (αμερικάνικη) ρήση, από το βαθύ παρελθόν: «Τη γη και το περιβάλλον της δεν το κληρονομούμε από τους προγόνους μας, αλλά τη δανειζόμαστε από τα παιδιά μας!!!».