Την υποψηφιότητά του για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής το μεσημέρι του Σαββάτου ο Νίκος Παππάς, ενώ ο Παύλος Πολάκης διευκρίνισε ότι θα θέσει υποψηφιότητα μόνο αν αλλάξει η διαδικασία για την εκλογή του προέδρου. Νωρίτερα την πρόθεσή του να θέσει υποψηφιότητα έκανε γνωστή και ο Στέφανος Τζουμάκας, γεγονός που θεωρείται έκπληξη.
Ακολουθεί η επιστολή του Στέφανου Τζουμάκα προς το προεδρείο της ΚΕ του κόμματος:
Αναλυτικά ολόκληρο το κείμενο:
Στέφανος Τζουμάκας
Μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία
Αθήνα 15 Ιουλίου 2023
Προς το Προεδρείο της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Με βάση την ημερήσια διάταξη και τις προβλεπόμενες διαδικασίες της ΚΕ, σας γνωστοποιώ ότι θα θέτω υποψηφιότητα στην εκλογική διαδικασία για τη θέση του Προέδρου.
Μπορώ να συμβάλλω με γνώση, εμπειρία και εντιμότητα στην αλλαγή πορείας του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ για τη συγκρότηση μιας στρατηγικής Νίκης στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση και την ανασύνταξη του προοδευτικού κινήματος, με στόχο την υλοποίηση της πολιτικής μας υπέρ της χώρας και του ελληνικού λαού.
Οι εξελίξεις για την εκλογή ηγεσίας στο Κόμμα ασκούν επιρροή συνολικά στο δημόσιο βίο και ως ένα βαθμό ενεργοποιούν το ενδιαφέρον των πολιτών ανεξάρτητα από κομματικές εντάξεις.
Με την ηγεσία του Α. Τσίπρα ο Σύριζα ΠΣ καθιερώθηκε στη συνείδηση των πολιτών και αποτέλεσε φορέα αλλαγής, προόδου, φορέα υπεράσπισης των εθνικών και λαϊκών συμφερόντων, φορέα που καθόρισε αποφάσεις και εξελίξεις στη Χώρα και στην ΕΕ, με ιστορική προβολή σε διεθνές επίπεδο.
Σε διεθνές επίπεδο, οξύνεται ο ανταγωνισμός συμφερόντων ανάμεσα στις υπερδυνάμεις ενός νέου, δεύτερου «ψυχρού πολέμου». Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι ΗΠΑ δεν διαθέτουν ηγεσίες για θετικές παρεμβάσεις, πέραν του ότι διέρχονται οικονομική δυσπραγία που μεταξύ των άλλων εκφράζεται τόσο από τη κρίση διαβίωσης εκατομμυρίων πολιτών στο Δυτικό κόσμο όσο και επιτείνεται από τη παραγωγική ανάταση των Αναπτυσσόμενων Χωρών.
Η Χώρα μας αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα, συνεχιζόμενη, υποβόσκουσα κρίση στην οικονομία, παραγωγική αναιμία, άδικη φορολόγηση και διανομή του παραγόμενου πλούτου, ανεξάρτητα από τις διαχειριστικές επιλογές που προβάλλει η Κυβέρνηση, ως δήθεν λύσεις.
Σε αυτά προστίθεται και η ερήμην της Βουλής καίτοι του ελληνικού λαού προσχώρηση στη λογική των συμβιβασμών που χαρακτηρίζει του κυβερνητικούς σχεδιασμούς στο Αιγαίο και το Κυπριακό, παραβιάζοντας πάγιες εθνικές θέσεις, καθ’ υπόδειξη εξωτερικών παραγόντων.
Σε αυτό το πλαίσιο, το κόμμα μας χρειάζεται ιδεολογική και πολιτική ανασύνταξη, οργανωτική διεύρυνση και νέο σχέδιο δράσεις, με θέσεις και πρωτοβουλίες που θα κινητοποιούν την κοινωνία σε δημιουργική αγωνιστική στάση και σε επιδίωξη λύσεων.
Εμείς χρειαζόμαστε αυτοπροσδιορισμούς, σχέδιο, θέσεις, πρωτοβουλίες και δημιουργία γεγονότων με σκοπό πάντα την δημιουργική αγωνιστική στάση και την επιδίωξη λύσεων.
Χρειαζόμαστε ανασύνταξη πολιτική και δυνάμεις που θα οδηγήσουν ξανά στη διακυβέρνηση. Έχουμε ευθύνη για τη χώρα και τους πολίτες. Ο Α. Τσίπρας προέβη σε γενναία αυτοκριτική. Ιδιαίτερα για τη στρατηγική ήττα της απλής αναλογικής και την ανάγκη ανάκτησης της εμπιστοσύνης και της αξιοπιστίας στη πολιτική των προοδευτικών δυνάμεων.
Αυτή η στάση αρχής αποτελεί υποχρέωση και για όλους όσοι βρίσκονται σε θέση ευθύνης και ιδιαίτερα για τους υποστηρικτές της απλής αναλογικής, της άρνησης της πολιτικής πλειοψηφίας, της εναλλακτικής λύσης και της νίκης, στη λογική της στρατηγικής του δευτέρου κόμματος.
Η κρίση της χώρας είναι δομική: στην οικονομία και στα κέντρα λήψης αποφάσεων σε επίπεδο κράτους, κυβέρνησης και κομμάτων.
Η πραγματική οικονομία που αποτελεί το πρώτο εθνικό θέμα υποκαταστάθηκε τόσο από τη μόνιμη συζήτηση για το έλλειμμα και το χρέος όσο και από πρακτικές Πολιτικού Συνδικαλισμού χωρίς στρατηγικό υπόβαθρο. Και αυτή η μόνιμη πρακτική πρώτα από όλα, λειτούργησε σε βάρος τόσο της χώρας γενικά όσο και του Συνδικαλιστικού κινήματος και των διεκδικήσεων του ειδικότερα. Η κρατικοδίαιτη παρασιτική οικονομία επανήλθε πανευρωπαϊκά και ορισμένοι από το προοδευτικό χώρο δεν έχουν αντιληφθεί ότι χώρες που δεν παράγουν, δεν εξάγουν και δεν φορολογούν θα έχουν ηγεσίες που τις υποκαθιστούν πολιτικά, οι τράπεζες και τα χρηματιστήρια.
Και οι εν λόγω ηγεσίες- μεταξύ των άλλων- θα διεκπεραιώνουν ακόμη και την κατάλυση της έννομης τάξης στο διεθνές δίκαιο και θα βαφτίζουν το δίκαιο της θάλασσας ως γεωπολιτική διαφορά, όπως επιχείρησε ο Πρωθυπουργός προχθές κατ’ επιθυμία της Τουρκικής ηγεσίας.
1. Χρειαζόμαστε άμεσα Εθνική συζήτηση καταρχάς τουλάχιστο για δέκα μεγάλα θέματα στην οικονομία, στις υποδομές και για το ανθρώπινο και επιστημονικό δυναμικό μας. Εθνική συζήτηση με εκπροσώπους όλων των πολιτικών δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου και των παραγωγικών τάξεων.
2. Χρειαζόμαστε άμεσα πρωτοβουλίες Εθνικού, Ευρωπαϊκού και Διεθνούς χαρακτήρα γιατί οι διεθνείς εξελίξεις είναι ήδη «εδώ» και οφείλουμε να τις διαμορφώσουμε, είναι στο διπλανό συνοικιακό super market με τα διασυνδεμένα καρτέλ και τα funds των πλειστηριασμών που δεν έχουν ούτε αυτά “Πατρίδα”.
Στο κομματικό πεδίο προέχει να παραμερισθούν οι παρασιτικές δραστηριότητες της υποκατάστασης της πολιτικής και της εσωκομματικής δημοκρατίας από οργανωτικά γκρουπ, τα οποία καθήλωναν την Αριστερά σε μειοψηφικές πολιτικές ήττας και συσπειρώσεων του 7-12 % εδώ και 50 χρόνια, σε αντίθεση με πολιτικές ριζοσπαστικές δυνάμεις που πέτυχαν και εδραίωσαν την αρχή της Πολιτικής πλειοψηφίας.
Επιφυλάσσομαι στο διάλογο και τη γόνιμη ανταλλαγή απόψεων στην πορεία προς την ανάδειξη Προέδρου, εκτός από τις πολιτικές θέσεις μου, να καταθέσω και προτάσεις για αλλαγές στο Καταστατικό, που θα κατοχυρώνουν την εσωκομματική λειτουργία μας με αξίες, αρχές και σεβασμό στη δημοκρατική τάξη και τη δομή που θα επικυρώσει το συνέδριό μας.
Χρειαζόμαστε μεταξύ άλλων:
Ανοικτό, Πολιτικό κόμμα καθώς επίσης και Λαϊκό και Εκλογικό κόμμα. Με πολίτες και αγωνιστές σε ισοτιμία και συμπόρευση. Οι προοδευτικοί πολίτες προτιμούν την απόδοση της δικαιοσύνης και όχι τις εκδικήσεις. Φέτος έχουμε τα 50 χρόνια από την εξέγερση του Νοέμβρη του 73. Κανείς μας δεν ήθελε εκδίκηση. Θέλαμε δίκαιη κρίση και για τους βασανιστές μας και για τους στρατοδίκες μας.
Συνδικαλιστικές παρατάξεις στους χώρους που δρουν οι πολίτες και οι νέοι. Οι Φεουδαλικές πρακτικές ανήκουν στη προκαπιταλιστική περίοδο.
Καταστατικές αλλαγές καθώς και τη θεσμοθέτηση της θέσης του Αντιπροέδρου στο κόμμα.
Τα μπορούμε με ανοιχτές συζητήσεις και κοινές αποφάσεις.
Οι ιδεολόγοι συμμετέχουν και δημιουργούν το Σήμερα και το Αύριο.
Η συντριπτική πλειοψηφία των μελών του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ λειτουργεί με αξίες και αρχές.
Και οι αξίες ασκούνται έμπρακτα.
Με συντροφικούς χαιρετισμούς,
Στέφανος Τζουμάκας
Αχτσιόγλου: Ένα σύγχρονο αριστερό κόμμα που θα εκφράσει τον δημοκρατικό και προοδευτικό κόσμο
Την πρότασή της για την ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στην κατεύθυνση ενός «νέου σύγχρονου αριστερού κόμματος που μπορεί να είναι ο κορμός, το κέντρο και ο βασικός εκφραστής του δημοκρατικού και προοδευτικού κόσμου», ανέπτυξε η Έφη Αχτσιόγλου καταθέτοντας επισήμως την υποψηφιότητά της για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
«Χρειαζόμαστε έναν νέο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Έναν ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μεθοδικό, αποτελεσματικό, σύγχρονο», ανέφερε χαρακτηριστικά η κ. Αχτσιόγλου.
Αναφέρθηκε στο αποτέλεσμα των εκλογών λέγοντας ότι «συνιστά μια τομή, όχι μόνο για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αλλά και για την ελληνική κοινωνία» ενώ υπογράμμισε ότι «οι αντιθέσεις που οξύνονται διαρκώς και στην παρούσα φάση ενισχύουν το δεξιό άκρο του πολιτικού φάσματος». Υπογράμμισε την ανάγκη πολιτικής αντεπίθεσης που σαν προυπόθεση έχει «να κατανοήσουμε τα αίτια της πολιτικής μας ήττας» και πρόσθεσε: «η κατανόηση της σημερινής μας συνθήκης οφείλει να συμβαδίσει με την ανασυγκρότηση του κόμματος».
Η κ. Αχτσιόγλου υποστήριξε ότι είναι απλουστευτικό και λανθασμένο το ερώτημα για το αν ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κινηθεί προς τα αριστερά ή προς το Κέντρο. Αφού σημείωσε ότι «τα πολιτικά μου διαπιστευτήρια τα έδωσα εκεί που έπρεπε, στον κόσμο της εργασίας» ανέπτυξε την θέση της υπό μορφή ερωτημάτων: «Είναι αριστερή ή κεντρώα σήμερα η υπεράσπιση του κόσμου της εργασίας; Με στόχο την αύξηση των μισθών στο μερίδιο του ΑΕΠ, τη ρύθμιση της αγοράς εργασίας και την ενίσχυση της διαπραγματευτικής δύναμης των εργαζομένων;
Είναι αριστερή ή κεντρώα σήμερα η αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης;
Είναι αριστερό ή κεντρώο σήμερα να προτάξουμε την ανθρωπιστική διαχείριση του μεταναστευτικού και του προσφυγικού, να υπερασπιζόμαστε τους κανόνες του διεθνούς δικαίου;
Είναι αριστερή ή κεντρώα πολιτική σήμερα να υπερασπιστούμε τον δημόσιο χαρακτήρα των υποδομών, το κοινωνικό κράτος, το δημόσιο πανεπιστήμιο, τα κοινά αγαθά;
Είναι αριστερή ή κεντρώα σήμερα μια πολιτική που θέτει στο επίκεντρο το θέμα της αναδιανομής, δεν μιλά γενικά και αόριστα για τις ανισότητες, αλλά προτάσσει συγκεκριμένες πολιτικές, ενάντια στη νόμιμη φοροαποφυγή ή την φοροδιαφυγή του ακραίου πλούτου και των κερδών;
Είναι αριστερή ή κεντρώα σήμερα μια πολιτική που διεκδικεί την αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας ώστε να μην ανοίξει ένας νέος κύκλος λιτότητας στην Ευρώπη;
Είναι τελικά αριστερό ή κεντρώο να υπερασπιστούμε μια ενεργητική και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, όπως αυτή που άσκησε ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση, και οδήγησε σε μια από τις κορυφαίες παρακαταθήκες του Αλέξη Τσίπρα, στη Συμφωνία των Πρεσπών;».
Απαντώντας υπογράμμισε ότι «είναι αυτές τις αρχές και αυτούς τους πολιτικούς στόχους που θέλουμε να υπηρετήσουμε».
Αναφέρθηκε στη οικονομία λέγοντας «να επεξεργαστούμε και να μιλήσουμε συγκεκριμένα για το πώς θα διαμορφώσουμε ένα αναπτυξιακό μοντέλο και παραγωγικά καινοτόμο, ένα μοντέλο συμπεριληπτικής ανάπτυξης, να μιλήσουμε για μια προοδευτική φορολογική μεταρρύθμιση, για το επενδυτικό περιβάλλον, και την ανάγκη βαθέων τομών και μεταρρυθμίσεων στη δημόσια διοίκηση αλλά και στην ταχύτητα της απονομής της δικαιοσύνης, για στήριξη με συγκεκριμένες πολιτικές συνεργατικών εγχειρημάτων ΜμΕ που μπορούν να πρωταγωνιστήσουν στην οικονομία της γνώσης και της καινοτομίας».
Για την εργασία είπε ότι «Είναι φανερό ότι οι θέσεις μας δεν μπορούν να περιορίζονται στην αποκατάσταση θεσμών του παρελθόντος.
Πρέπει να μιλήσουμε για τις σύγχρονες ανάγκες με προωθητικό τρόπο».
Ειδική αναφορά έκανε στις σχέσεις με την Τουρκία εξαπολύοντας ταυτόχρονα επίθεση στον Κυριάκο Μητσοτάκη: «Σε ό,τι αφορά τη σχέση μας με την Τουρκία, αποδείχθηκε τα προηγούμενα χρόνια ότι μόνο οι εξοπλισμοί και οι αμυντικές συμφωνίες δεν αρκούν για να αποκτήσει το αίσθημα ασφάλειας ο Έλληνας πολίτης. Επιπλέον αποδείχθηκε για μια ακόμη φορά μετά τις Πρέσπες ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν διστάζει να επιτεθεί στους πολιτικούς του αντιπάλους με όρους πατριδοκαπηλίας, για να μας παρουσιάσει ως “εθνική εξαίρεση”.
Αυτές είναι οι λογικές που συνέβαλλαν και στην άνοδο της ακροδεξιάς στην Ελλάδα. Η επανεκκίνηση του διαλόγου με την Τουρκία σε συνέχεια της δυναμικής που δημιουργήθηκε μετά τους σεισμούς είναι θετική εξέλιξη. Αλλά χρειαζόμαστε έναν συγκροτημένο διάλογο στη βάση του διεθνούς δικαίου. Που δεν θα περιορίζεται σε απλή ανταλλαγή επισκέψεων αλλά θα βασίζεται στην ανάπτυξη Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης. Που θα έχει σαφείς κόκκινες γραμμές, σαφή προοπτική την προσφυγή στη Χάγη για υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ και θα εντάσσει τα ελληνοτουρκικά στις ευρωτουρκικές σχέσεις. Αναμένουμε άμεσα ενημέρωση και ξεκάθαρες απαντήσεις από την κυβέρνηση για την συνάντηση με τον κ. Ερντογάν διότι οι δηλώσεις Μητσοτάκη δημιούργησαν σοβαρά ερωτηματικά».
Κλείνοντας η κ. Αχτσιόγλου εξέφρασε την πεποίθησή της ότι «η ηγεμονία της ΝΔ μπορεί να αντιστραφεί. Ο οικονομικός κύκλος λιτότητας που ανοίγει δεν αφήνει πολλά περιθώρια σε μια νεοφιλελεύθερη πολιτική να τις διατηρήσει. Το μεγάλο ερώτημα είναι ποιον θα βρει η Νέα Δημοκρατία απέναντι της. Ένα αδύναμο, εσωστρεφή και χωρίς κυβερνητική προοπτική ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ; Ή έναν ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ προγραμματικά, πολιτικά, και οργανωτικά έτοιμο;».
Παππάς: Με αίσθημα ευθύνης και ταπεινότητας καταθέτω την υποψηφιότητά μου
«Δε φανταζόμουν ότι θα έρθει η στιγμή που θα σταθώ στο βήμα της κεντρικής του επιτροπής και θα πω αυτές τις λέξεις. Με αίσθημα ευθύνης και ταπεινότητας, λοιπόν, καταθέτω ενώπιον της Κεντρικής Επιτροπής την υποψηφιότητά μου για την προεδρία του κόμματος» ανέφερε ο Νίκος Παππάς, καταθέτοντας την υποψηφιότητά του για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ.
O Νίκος Παππάς σχολίασε την πρόσφορα του Αλέξη Τσίπρα υπό την ηγεσία του οποίου «το κόμμα, η παράταξη έφτασε να διεκδικεί και να κερδίζει τη διακυβέρνηση. Και πιστώνεται, πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι αξιοποίησε με επάρκεια όλο το πολιτικό και ιδεολογικό οπλοστάσιο του χώρου μας. Στις κατάλληλες στιγμές. Οι οποίες δεν ήταν μία και δύο. Ήταν αλλεπάλληλες» είπε.
Σχετικά με την ταυτότητα του κόμματος, υπογράμμισε πως «πυξίδα μας είναι η επικαιροποιημένη ταυτότητά μας, όπως περιγράφεται στη διακήρυξή μας. Είναι σαφής και καθόλου θολή. Εκφράζουμε και συσπειρώνουμε όλον τον κόσμο από την αριστερά ως το προοδευτικό κέντρο. Κάθε αναδίπλωσή μας στη «φωλιά» της ριζοσπαστικής αριστεράς και μόνο θα ήταν μεγάλο λάθος. Η περίοδος της απλής αναλογικής έκλεισε. Σε περιβάλλον ενισχυμένης αναλογικής, μόνο παρατάξεις που εκφράζουν ευρύ τόξο δυνάμεων μπορούν να κερδίζουν εκλογές. Αν, λοιπόν, η διακήρυξή μας ήταν μία φορά επίκαιρη όταν τη συνομολογήσαμε, είναι πολλαπλά πιο επίκαιρη τώρα, σε περιβάλλον ενισχυμένης αναλογικής. Αυτή η παράταξη δεν έχει ιδιοκτήτες και ενοικιαστές, έχει ισότιμους αγωνιστές και αγωνίστριες που ο καθένας και η καθεμιά κουβαλά περήφανα στις αποσκευές του, την πορεία και τους αγώνες του για την πρόοδο και τη δημοκρατία στην πατρίδα μας» τόνισε ο Νίκος Παππάς και πρόσθεσε:
«Το βλέμμα μας πρέπει να είναι στραμμένο στην κοινωνία και όχι εντός μας. Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία στο πολιτικό σκηνικό και η χρησιμότητά του για τη χώρα είναι να αποτελεί την εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης.
Είμαστε η μοναδική προοπτική απομάκρυνσης της κυβέρνησης Μητσοτάκη από την εξουσία. Τίποτε λιγότερο δεν αντιστοιχεί στις προσδοκίες των πολιτών που μας ψήφισαν ή θα μας ξαναψηφίσουν, αλλά και κάθε πολίτη που παρακολουθεί με αγωνία τις εξελίξεις, αναζητώντας μια πολιτική διέξοδο».
Οι στόχοι που πρέπει να θέσει ο ΣΥΡΙΖΑ για την επόμενη μέρα κατά τον ίδιο:
• Να επαναπροσδιορίσουμε τον εαυτό μας ως δύναμη θετικής προοπτικής. Η αριστερά και η δημοκρατική προοδευτική παράταξη πρέπει να ενσωματώνουν και να εκφράζουν τις θετικές προσδοκίες του λαού. Τις προσδοκίες για βελτίωση της ζωής και για κοινωνική κινητικότητα. Η εικόνα του καλού διαπραγματευτή δεν αρκεί για να μας εμπιστευτεί ο ελληνικός λαός ξανά.
• Να πείσουμε, κάτι που δεν έχουμε καταφέρει ως τώρα, ότι πολύ σκληρές μνημονιακές πολιτικές, που μας επιβλήθηκαν, δεν ήταν δικό μας πρόγραμμα.
• Να ξανακερδίσουμε τους μετριοπαθείς ψηφοφόρους του κέντρου και της κεντροαριστεράς που έκαναν άλλες επιλογές.
• Να ξανακερδίσουμε τη νεολαία που για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια επέλεξε, κατά πλειοψηφία, τη Ν.Δ.
• Να επανασυστήσουμε την εκλογική συμμαχία του 2015 μεταξύ μισθωτών και μεσαίας τάξης, που μας έφερε στην κυβέρνηση.
• Να αποκτήσουμε ακτινοβολία στα συνδικάτα, στην αυτοδιοίκηση, στη μικρή και μεσαία επιχειρηματικότητα.
• Να μιλήσουμε για παραγωγική ανασυγκρότηση και νέο παραγωγικό μοντέλο. Όμως αυτό δεν υπάρχει αν δεν αλλάξει ο τρόπος χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας και δεν αρθεί ο αποκλεισμός των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων από όλα τα χρηματοδοτικά εργαλεία.
Πηγή: Έθνος