Ένας Βολιώτης ναυτικός μίλησε χθες στο κλείσιμο της έκθεσης «Τα καΐκια που πληγώναμε», που φιλοξενήθηκε στο terminal του λιμένα Βόλου το δεύτερο 15ήμερο του Ιανουαρίου. Ο καπετάνιος Γιάννης Βογιατζής αναφέρθηκε στην καταστροφή των ξύλινων σκαφών στις μέρες μας, ενώ παρουσίασε στο κοινό ένα μέρος της συλλογής του από όργανα πλεύσης και εξαρτήματα πλοίων.
O 75χρονος συνταξιούχος πλοίαρχος του εμπορικού ναυτικού, ο οποίος έχει περάσει ολόκληρη τη ζωή του στη θάλασσα, έθιξε το ζήτημα της καταστροφής του ελληνικού αλιευτικού στόλου. «Με λυπεί αφάνταστα το γεγονός ότι καταστρέφονται τέτοια σκαριά. Πονάει η ψυχή σου, σαν βλέπεις τον εκσκαφέα να σπάζει τα μαδέρια. Ποιος θα φτιάξει τέτοια πράγματα σήμερα;», αναρωτήθηκε ο κ. Βογιατζής.
Τα παραδοσιακά σκάφη πλέον απειλούνται με… αφανισμό, εξαιτίας της πολιτικής που ασκείται τα τελευταία χρόνια από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι επιδοτήσεις που χορηγούνται οδηγούν σε διάλυση μεγάλο αριθμό από ξύλινα καΐκια και η ναυπηγική τέχνη στην πατρίδα μας κινδυνεύει να περάσει οριστικά στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Σκαριά που κατασκευάστηκαν με μεράκι και ποτίστηκαν με την αρμύρα της θάλασσας για δεκαετίες, μέσα σε ελάχιστα λεπτά μετατρέπονται σε σωρούς από σπασμένα ξύλα. Μοιάζουν να περνούν μέσα από σύγχρονες… Συμπληγάδες, μόνο που ελπίδα στον ορίζοντα δεν διαφαίνεται.
«Κακώς τα διαλύουν. Δεν είναι λύση η καταστροφή των αλιευτικών. Θα μπορούσαν κάλλιστα να παραδίδουν τις άδειες αλιείας οι ιδιοκτήτες και μετά να τα χρησιμοποιούσαν διαφορετικά», σημείωσε έπειτα ο Γιάννης Βογιατζής, ενώ αναφέρθηκε και στη δραματική μείωση των ξυλοναυπηγών: «Στις μέρες μας, μόνο τον Ρέππο γνωρίζω εδώ στα μέρη μας. Έχει το ναυπηγείο του στην Κάτω Γατζέα, Ήταν και ο πατέρας του καραβομαραγκός. Καλός μάστορας, σπουδαγμένος. Έφτιαξε και την «Αργώ» το 2006».
Ο Βολιώτης καπετάνιος φέρνοντας στη μνήμη του την κατασκευή του αντίγραφου από το μυθικό πλοίο πριν από 13 χρόνια, θυμήθηκε την ενασχόλησή του με τη ναυπήγηση της σύγχρονης «Αργούς». «Έφτιαξα την αρματωσιά από την «Αργώ». Έκανα όλες τις στερεώσεις με σχοινιά και ναυτικούς κόμπους, δηλαδή τα δεσίματα του σκάφους και το πανί. Αρμαδώρος είναι ο τεχνίτης που ασχολείται με τον εξαρτισμό ενός ιστιοφόρου πλοίου. Με βρήκε τότε ο κυβερνήτης του πλοίου, Απόστολος Κούρτης. Στην αρχή ήμουν προβληματισμένος, αλλά χάρη στην εμπειρία που είχα όλα πήγαν καλά. Είχα βάλει σχοινί μέχρι και κάτω από την πασαρέλα, τον διάδρομο δηλαδή. Από την πλώρη μέχρι την πρύμνη, ήταν διπλό, που το έσφιξα με ένα δοκάρι κι έγινε πέτρα. Κι αυτό το κρατούσε. Αν δεν ήταν έτσι δεμένο, θα διαλυόταν στο πρώτο μεγάλο κύμα», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Βογιατζής, ενώ το βλέμμα του στράφηκε με καμάρι σ’ ένα κάδρο με φωτογραφίες από την εποχή που δούλευε πάνω στην «Αργώ», το οποίο έχει κρεμασμένο στην κουκέτα του «Νηρηίς», ενός εκ των δύο ιστιοφόρων που έχει και διοργανώνει εκδρομές.
Ο έμπειρος ναυτικός από τη Νέα Ιωνία, με καταγωγή από το Εγγλεζονήσι, το βράδυ της Τετάρτης παράλληλα με την ομιλία που έδωσε, παρουσίασε επίσης όργανα ναυσιπλοΐας μιλώντας αναλυτικά για τον σκοπό του καθενός. «Τα περισσότερα τα πήρα από σκάφη που διαλύθηκαν, ενώ άλλα τα προμηθεύτηκα από παλιατζίδικα», είπε. Όσο για τα εκθέματα που παρουσίασε; «Έναν φανό θυέλλης που βάζεις στην πλώρη όταν αγκυροβολείς, έναν εξάντα που προσανατολιζόμασταν την εποχή που δεν υπήρχαν GPS, μαγνητικές πυξίδες με φυτίλι καθαρού πετρελαίου που το ανάβαμε και έφεγγε μες στο σκοτάδι, φανάρια κορώνης που έμπαιναν στην πίσω πλευρά του σκάφους, ένα κλινόμετρο για τη μέτρηση της κλίσης, ένα ανεμόμετρο για την ένταση του ανέμου, μία λαγουδέρα που μετακινούσε το πηδάλιο, μέχρι και μια τιμονιέρα από ξύλο ιρόκο πραγματικό κομψοτέχνημα», ήταν ορισμένα μόνο από τα αντικείμενα που απαρίθμησε ο Γιάννης Βογιατζής.