Με τον χειρότερο τρόπο επιβεβαιώθηκαν το βράδυ της Κυριακής οι πληροφορίες για μεγάλη τραγωδία σχετικά με το μουσικό φεστιβάλ στο νότιο Ισραήλ που αποτέλεσε τον πρώτο μεγάλο στόχο της Χαμάς κατά την επίθεσή της το πρωί του Σαββάτου καθώς σωστικά συνεργεία ανακοίνωσαν ότι στην περιοχή βρέθηκαν τουλάχιστον 260 πτώματα (σ.σ. οι πληροφορίες μιλούσαν νωρίτερα για 250 νεκρούς στο φεστιβάλ).
Την πληροφορία μετέφερε η υπηρεσία Zaka χωρίς να δίνει περισσότερα στοιχεία για την ταυτότητα ή την εθνικότητα των 260 νεκρών δεδομένου ότι στο φεστιβάλ δεν βρίσκονταν μόνο Ισραηλινοί πολίτες.
Κατά πληροφορίες μεταξύ των νεκρών βρίσκονται και πολλοί πολίτες άλλων χωρών όπως Γερμανοί, Αμερικανοί, Καναδοί και Νορβηγοί.
Το Nova Festival υποτίθεται ότι θα ήταν ένα πάρτι με χορό όλη τη νύχτα για να εορταστεί η εβραϊκή εορτή Sukkot.
Τρομοκράτες της Χαμάς πυροβολούσαν όποιον έβλεπαν μπροστά τους
Η Gili Yoskovich βρισκόταν ανάμεσα στους εκατοντάδες νέους που είχαν πάει σε ένα φεστιβάλ μουσικής στο νότιο Ισραήλ, κοντά στη Λωρίδα της Γάζας, όταν τρομοκράτες της Χαμάς άνοιξαν πυρ τις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου και σκόρπισαν τον θάνατο. Η γυναίκα που είναι μητέρα δυο παιδιών περιέγραψε στο BBC την αγωνία και τον τρόμο που έζησε μέχρι να καταφέρει να διαφύγει. Για να γλιτώσει από βέβαιο θάνατο κατάφερε να κρυφτεί κάτω από ένα δέντρο σε ένα χωράφι την ώρα που ένοπλοι περιφέρονταν και πυροβολούσαν όποιον έβρισκαν μπροστά τους.
Είδα ανθρώπους να πεθαίνουν παντού γύρω μου
«Ήταν… παντού με αυτόματα όπλα. Στέκονταν δίπλα στα αυτοκίνητα και άρχιζαν να πυροβολούν, αλλά συνειδητοποίησα ότι ήταν πολύ εύκολο να σκοτωθείς… Οι τρομοκράτες έρχονταν από τέσσερα ή πέντε μέρη… οπότε δεν ξέραμε αν έπρεπε να πάμε εδώ, οπότε μπήκα ξανά στο αυτοκίνητό μου και οδήγησα λίγο ακόμα. Κάποιοι με πυροβολούσαν. Άφησα το αυτοκίνητο και άρχισα να τρέχω, είδα ένα μέρος με πολλά δέντρα και πήγα εκεί. Έτσι βρέθηκα στη μέση του χωραφιού και ξάπλωσα. Ήταν η δεύτερη κρυψώνα που βρήκα και ήταν όλοι γύρω μου. Πήγαιναν από δέντρο σε δέντρο και πυροβολούσαν. Παντού. Από δύο πλευρές. Είδα ανθρώπους να πεθαίνουν παντού γύρω μου», είπε αρχικά για να συνεχίσει τη συγκλονιστική της αφήγηση.
https://twitter.com/SDFronttwit/status/1711002478190506395?ref_src=twsrc%5Etfw%7Ctwcamp%5Etweetembed%7Ctwterm%5E1711002478190506395%7Ctwgr%5E00966f1ace5520c896adf83491438cf165ab7b78%7Ctwcon%5Es1_&ref_url=https%3A%2F%2Fwww.protothema.gr%2Fworld%2Farticle%2F1421576%2Fpolemos-sto-israil-260-ptomata-vrikan-ta-sostika-sunergeia-sto-mousiko-festival%2F
Ξαπλωμένη στο χωράφι για τρεις ώρες
«Προσπάθησα να μείνω ήρεμη, Δεν έκλαψα, δεν έκανα τίποτα. Αλλά από την άλλη όσο ανέπνεα έλεγα: “Εντάξει, θα πεθάνω. Είναι εντάξει, απλά αναπνεύστε, απλά κλείστε τα μάτια σας”, επειδή πυροβολούσαν παντού, ήταν πολύ πολύ κοντά μου. Τότε άκουσα τους τρομοκράτες να ανοίγουν ένα μεγάλο φορτηγό… και να παίρνουν περισσότερα όπλα. Ήταν στην περιοχή για τρεις ώρες. Κανείς δεν ήταν εκεί, κανείς. Ήμουν σίγουρη ότι θα ερχόταν ο στρατός, άκουσα κάποια ελικόπτερα, ήμουν σίγουρη ότι ο στρατός θα κατέβαινε με ελικόπτερα και σχοινιά και θα κατέβαινε σε αυτό το χωράφι και θα μας έσωζε. Αλλά κανείς δεν ήταν εκεί. Μόνο όλοι αυτοί οι τρομοκράτες. Ήταν πολύ κοντά μου και τα πόδια μου έτρεμαν. Προσπάθησα και έκανα ό,τι μπορούσα, κινήθηκα λίγο και όταν ήταν σε αυτή την πλευρά τους άκουσα να μιλάνε αραβικά. Προσπάθησα να είμαι περισσότερο κάτω από το δέντρο, έτσι ώστε όταν πυροβολούσαν να μην χτυπήσουν το πρόσωπό μου. Ήμουν ξαπλωμένη εκεί για τρεις ώρες».
Δεν είχε έρθει η ώρα μου να πεθάνω
Στη συνέχεια περιγράφει πώς κατάφερε να σωθεί όταν κάποια στιγμή άκουσε κάποιους να μιλάνε εβραϊκά: «Σκεφτόμουν τα παιδιά μου, τον φίλο μου, τα πάντα και έλεγα ότι δεν ήρθε η ώρα να πεθάνω, όχι ακόμα. Τότε άρχισα να ακούω κάποια εβραϊκά από τη μία πλευρά, ενώ από άλλες τρεις πλευρές άκουγα αραβικά. Συνειδητοποίησα ότι υπήρχαν κάποιοι στρατιώτες, ίσως πέντε ή έξι. Αποφάσισα να πάω σε αυτούς τους στρατιώτες. Εν τω μεταξύ υπήρχαν ακόμα τρομοκράτες τριγύρω, οπότε πήγαινα με τα χέρια ψηλά για να καταλάβουν ότι είμαι εγώ και δεν είμαι τρομοκράτης. Τότε κάποιος με έβαλε σε ένα αυτοκίνητο. Ήμουν η πρώτη που βγήκε από εκεί. Χρειάστηκαν άλλες δύο ή τρεις ώρες για να βγουν και άλλοι. Άνθρωποι πέθαιναν – σε όλη τη διαδρομή στο δρόμο, νέοι άνθρωποι, καθώς είναι ήταν φεστιβάλ για νέους ανθρώπους. Πάρα πολλοί άνθρωποι πέθαιναν στο δρόμο. Όποιος προσπαθούσε να ξεφύγει πυροβολούσαν και από τις δύο πλευρές. Έτσι, το καλύτερο για να σωθείς ήταν να κρυφτείς. Το πιο τρελό πράγμα είναι πώς γίνεται να ήμασταν εκεί για τόση ώρα και κανείς δεν ήταν εκεί. Ούτε στρατός, ούτε αστυνομία. Τίποτα».
Πηγή: Πρώτο Θέμα