Καλεσμένη μας σήμερα η Λήδα Τσαμήτα, δικηγόρος.
Επιμέλεια
Μαίρη Τσακνάκη Γαβαλά
Καλωσόρισες Λήδα μου, στην πρωτοχρονιάτικη «Θεσσαλία», στο Ερωτηματολόγιο του Proust.
Μετά από υπέροχα παιδικά χρόνια και σπουδές στην Ελλάδα και το εξωτερικό και μια ζηλευτή καριέρα στην Κύπρο.
Να, ένα παιδί μέσα στην αντάρα, κορωνοϊου εγκλεισμών… Σε θαυμάζω… Και μανούλα αστέρι, εργαζόμενη μανούλα με καριέρα απαιτητική, δύσκολη. Θα μας τα πεις, Λήδα μου, εσύ;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Βόλο. Έχω έναν μεγαλύτερο αδερφό και μια μικρότερη αδερφή. Είχα μια υπέροχη παιδική ηλικία. Στις αναμνήσεις μου από εκείνη τη γλυκιά εποχή κυριαρχούν οι καθημερινές βόλτες δίπλα στη θάλασσα, οι συχνές οικογενειακές εξορμήσεις στο Πήλιο, οι ονειρεμένες διακοπές και οι ατελείωτες ώρες παιχνιδιού με τους γονείς και τα αδέρφια μου. Μόλις ενηλικιώθηκα έφυγα στο εξωτερικό για σπουδές. Σπούδασα Νομικά και στη συνέχεια έκανα μεταπτυχιακές σπουδές στον τομέα του Διεθνούς Εμπορικού Δικαίου στο University College London του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Αμέσως μετά την ολοκλήρωση των σπουδών μου, πραγματοποίησα την άσκησή μου στο κομμάτι της συμβουλευτικής εταιρειών στο γραφείο του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Αναστασιάδη στη Λεμεσό και, στη συνέχεια εργάστηκα σε διάφορες εταιρείες στην Κύπρο ως νομικός σύμβουλος. Περί τα τέλη του 2019 και έχοντας ζήσει 10 χρόνια στο εξωτερικό, επέστρεψα στην Ελλάδα συνεχίζοντας την επαγγελματική μου σταδιοδρομία ως νομικός στην Αθήνα.
Μεγαλώνω ένα παιδί σημαίνει αφοσιώνομαι με αγάπη, ανιδιοτέλεια και αίσθημα ευθύνης στον σπουδαιότερο σκοπό της ζωής μου. Η μητρότητα είναι η πιο συναρπαστική και μεταμορφωτική εμπειρία. Σε αναγκάζει να έρθεις σε επαφή με το μέσα σου όσο καμία άλλη εμπειρία και να επαναπροσδιορίσεις πολλά πράγματα αναφορικά με σένα και σε συνάρτηση με τον κόσμο γύρω σου. Έχει ξενύχτια, κούραση και ενίοτε μοναξιά, αλλά έχει και στιγμές που αισθάνεσαι πως η καρδιά σου θα εκραγεί από αγάπη και ευγνωμοσύνη. Μετά τη γέννηση του παιδιού σου δεν είσαι ποτέ πια ο ίδιος άνθρωπος. Φυσικά οι βαθύτερες ποιότητές σου παραμένουν αναλλοίωτες, αλλά αλλάζουν πολλά άλλα: Οι προτεραιότητες, η αντίληψη του τι είναι σημαντικό στη ζωή και τι όχι, τι αξίζει τον χρόνο και την ενέργειά σου και τι όχι. Γίνεσαι πιο υπεύθυνος, ωριμάζεις. Δεν είναι μόνο το πρακτικό κομμάτι που, εκ των πραγμάτων, δομείς όλη σου τη μέρα σύμφωνα με τις υλικές και συναισθηματικές ανάγκες του παιδιού. Για κάθε τι που κάνεις ή δεν κάνεις προβληματίζεσαι αναφορικά με τις σχετικές συνέπειες στο παιδί σου, αφού πλέον δεν είσαι πρακτικά και ηθικά υπεύθυνος μόνο για τον εαυτό σου, αλλά και για τον άνθρωπο που έφερες στον κόσμο – πολύ περισσότερο γι’ αυτόν! Προσωπικά, η μητρότητα με έκανε καλύτερο και πιο ολοκληρωμένο άνθρωπο.
Το να είσαι έγκυος και νέα μητέρα στην εποχή του Covid είναι μια δύσκολη συνθήκη. Καθ’ όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου, αλλά και κατά τους πρώτους μήνες της μητρότητας, περνούσα πολλές ώρες της ημέρας ολομόναχη, είχα ελάχιστες συναναστροφές, δούλευα αποκλειστικά από το σπίτι και είχα περιορίσει τις μετακινήσεις μου στις απολύτως απαραίτητες, προκειμένου να μειώσω όσο γινόταν τις πιθανότητες να κολλήσουμε εγώ και η κόρη μου κορωνοϊό. Το να ασκείς ένα επάγγελμα που απαιτεί πνευματική διαύγεια, μνήμη, μεγάλη συγκέντρωση και ετοιμότητα για 2 χρόνια από το σπίτι φροντίζοντας παράλληλα ένα μικρό ανθρωπάκι που αποζητά την αμέριστη προσοχή σου 24 ώρες το 24ωρο, αποτέλεσε πρόκληση και είμαι περήφανη που κατάφερα γρήγορα να ισορροπήσω αποτελεσματικά ανάμεσα σε αυτούς τους δύο διαφορετικούς, και, λόγω της φύσης του επαγγέλματος, τολμώ να πω, αντιφατικούς, αλλά πολύ σημαντικούς ρόλους.
Ο ελεύθερος χρόνος είναι ελάχιστος έως ανύπαρκτος, καθώς τις ώρες που εργάζομαι η μικρή μου Ράνια είναι από τον Σεπτέμβριο στον παιδικό σταθμό και αμέσως μετά αναλαμβάνω αποκλειστικά τη φροντίδα και ψυχαγωγία της μέχρι τον βραδινό της ύπνο, όμως δεν είναι κάτι που με απασχολεί ιδιαίτερα στη φάση αυτή. Φροντίζω να απολαμβάνω την κάθε στιγμή με το κοριτσάκι μου, καθώς βλέπω πόσο γρήγορα μεγαλώνουν τα παιδιά και έχω συνειδητοποιήσει πως δεν θα είναι για πάντα μωράκι.