Στις 27 Φεβρουαρίου 2022, ακριβώς τρία εικοσιτετράωρα μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η Έλενα Σβετς μαζί με τα δύο ανήλικα παιδιά της, την κουνιάδα της και τις δύο μικρές ανιψιές της, εγκατέλειψαν την Οδησσό. Έφυγαν βιαστικά από την πατρίδα τους παίρνοντας μαζί τα λιγοστά προσωπικά αντικείμενα που μπορούσαν να μεταφέρουν με το αυτοκίνητό τους. Διένυσαν περισσότερα από 1.400 χιλιόμετρα, μέχρι να φτάσουν σε ασφαλή προορισμό και στις 4 Μαρτίου κατέληξαν στον Βόλο, όπου φιλοξενούνται μέχρι και σήμερα στο διαμέρισμα ενός οικογενειακού φίλου τους.
Η Έλενα Σβετς πρωταγωνιστεί σε μία ιστορία ξεριζωμού, πόνου και αγωνίας για το αύριο, αφού το μέλλον της πατρίδας της ξημερώνει αβέβαιο. Η 39χρονη Ουκρανή, η οποία μάλιστα είναι ρωσικής καταγωγής, ζώντας στον Βόλο το τελευταίο δίμηνο, προσπαθεί και πάλι να σταθεί στα πόδια της, παρότι γνωρίζει πως η ζωή που έκανε μέχρι και την ημέρα που ξεκίνησε ο πόλεμος, πολύ απλά έπαψε να υπάρχει. Εδώ και πέντε χρόνια ήταν ιδιοκτήτρια τουριστικού γραφείου στην Οδησσό, μετρώντας συνολικά δύο δεκαετίες ενασχόλησης με τον συγκεκριμένο κλάδο.
«Έχουμε φίλους από την Ελλάδα κι έτσι βρεθήκαμε εδώ», εξομολογήθηκε σε άπταιστα ελληνικά η κ. Σβετς, η οποία στη συνέχεια αποκάλυψε πώς έμαθε να μιλάει τόσο καλά τη γλώσσα μας: «Όταν ήμουν δεκαεννιά ετών, διδάχθηκα Ελληνικά στο Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού (σ.σ. το παράρτημα της Οδησσού ιδρύθηκε το 1994), όπου λειτουργεί και το Μουσείο της Φιλικής Εταιρείας. Αγαπώ την Ελλάδα, ενώ ακόμη και οι γιοι μου, έχουν ελληνικά ονόματα: Πλάτωνας και Μύρωνας».
Με το που άρχισαν οι εχθροπραξίες, κατευθύνθηκε στα ανατολικά σύνορα της Ουκρανίας. Πέρασε πρώτα από τη Μολδαβία, στη συνέχεια από τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία, προτού διασχίσει τα ελληνικά σύνορα και βρεθεί στον Βόλο. «Η διαδρομή ήταν πολύ δύσκολη. Άφησα πίσω τον πατέρα των παιδιών μου, τον αδελφό μου και τον πατέρα μας, δίχως να γνωρίζουμε εάν θα τους ξαναδούμε ποτέ», εξομολογήθηκε συγκινημένη για την… Οδύσσεια που πέρασε πριν από δύο μήνες. «Αρχικά επιχειρήσαμε να φύγουμε στις 26 Φεβρουαρίου. Όμως, δεν τα καταφέραμε και ξαναπροσπαθήσαμε είκοσι ώρες αργότερα. Την πρώτη βραδιά διανυκτερεύσαμε στο Στέφαν Βόντε, μια πόλη της Μολδαβίας που απέχει περίπου 100 χιλιόμετρα από την Οδησσό. Την επόμενη ημέρα βρεθήκαμε στο Γκαλάτι, ενώ στη Βουλγαρία μείναμε στη Σόφια», περιέγραψε το δύσκολο ταξίδι της από την Οδησσό, ενώ αναγκάστηκε να αφήσει πίσω της τα αγαπημένα της πρόσωπα. «Η γυναίκα του αδελφού μου, μας ακολούθησε με τις δύο ανιψιές της, τεσσάρων και επτά ετών αντίστοιχα. Τα αγόρια μου είναι οκτώ και δεκαπέντε ετών. Τουλάχιστον στις 3 Απριλίου μπόρεσε να έρθει στον Βόλο η 73χρονη μητέρα μου, την οποία και φιλοξενούμε», συμπλήρωσε.
Πώς κυλάει, πλέον, η ζωή στον Βόλο των δύο εκτοπισμένων οικογενειών, που η αγάπη τους για την Ελλάδα, σίγουρα δεν χωράει σε λίγες αράδες; «Προσπαθούμε να οργανώσουμε την καινούργια μας καθημερινότητα. Οι απλοί άνθρωποι μάς έχουν αγκαλιάσει, αν και δεν γνωρίζω για πόσο καιρό θα συνεχίσουμε να ζούμε εδώ. Προς το παρόν εκδώσαμε ΑΜΚΑ, ενώ βγάλαμε και χαρτιά για προσωρινή διαμονή. Επίσης, ο μικρός πηγαίνει στη Γ’ τάξη του 2ου Δημοτικού Σχολείου Νέας Ιωνίας, ενώ η 7χρονη ανιψιά μου φοιτά στην Α’ τάξη. Ο μεγάλος γιος μου παρακολουθεί διαδικτυακά τα μαθήματα με το Γυμνάσιό του στην Οδησσό, γιατί φέτος είναι στην τελευταία τάξη. Και αυτό είναι που με προβληματίζει, γιατί στον Βόλο δεν υπάρχει π.χ. αγγλικό σχολείο και σκέφτομαι πως θα πρέπει να πάμε σε άλλη χώρα για να συνεχίσει».
Όσο για το τι προβληματίζει περισσότερο την Έλενα Σβετς; Η πρόβλεψή της πως ο πόλεμος θα περάσει τα σύνορα της Ουκρανίας, αποκαλύπτει τον μεγαλύτερο φόβο της: «Το μέλλον της Ουκρανίας είναι σκοτεινό. Αφήσαμε τα πάντα πίσω μας, ενώ σκοτώθηκαν πολλοί αθώοι. Άντρες, γυναίκες, παιδιά… Δεν είμαι πολιτικός, αλλά όλη η Ευρώπη πρέπει να ανησυχεί, γιατί κανείς δεν ξέρει τι σκέφτεται ο Πούτιν. Η Ρωσία, η οποία ανέκαθεν ήθελε να κατακτήσει τη γη μας, δεν θα σταματήσει στην Ουκρανία».