Του Κώστα Λεβέντη*
Τίτλος λοιπόν στην τοπική εφημερίδα «Θεσσαλία»: «Ο Περιβαλλοντικός Σύλλογος Πλατανιά «Η ΣΗΠΙΑΔΑ» εναντίον του Κώστα Λεβέντη».
Ατυχής τίτλος, πόσω μάλλον όταν είναι και ανώνυμος ο συντάκτης του …από έναν σύλλογο που ακόμα είναι στα χαρτιά.
Δεν γνωρίζω τον πρόεδρο ή κάποιο μέλος του συλλόγου, η εφημερίδα «ΘΕΣΣΑΛΙΑ» προφανώς και θα τον γνωρίζει, αφού φιλοξένησε την επιστολή, για να του κάνω μια απλή ερώτηση.
Τι σας έκανα και είσθε εναντίον μου;
Την άποψή μου είπα ως όφειλα…
Δεν την δέχεσθε αφήστε την, σχολιάστε την πού διαφωνείτε και τέλος…
Θα μου επιτρέψτε κυρίες και κύριοι του Συλλόγου όμως για την απάντησή σας σχολιάζοντας την παρέμβαση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ξεπερνώντας σημεία εμπάθειας… της επιστολής σας να σας γνωρίσω ότι δεν περιμένω την αξιολόγηση της πορεία μου στον τουρισμό από εσάς και ειδικά του ανωνύμου συντάκτη του συλλόγου.
Προβληματισμοί λοιπόν αγαπητοί μου συμπατριώτες.
Θέλουμε να διεκδικούμε τις καλύτερες συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων, των εργαζομένων σ’ αυτόν τον τόπο, των φιλοξενουμένων σ’ αυτό τον τόπο, όλων αυτών που τον αγάπησαν και τον έκαναν πατρίδα τους και τον έχουν μέσα στην καρδιά τους;
Θέλουμε να συνυπάρχουμε όλοι μας ειρηνικά με τις διαφοροποιήσεις του ο καθένας, αλλά αποδεχόμενοι την άποψη των πολλών και όλοι μαζί να απολαμβάνουμε τη ζωή μας σ’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο;
Η Ελλάδα διανύει άσχημές οικονομικές εποχές και έχει συμπαρασύρει αυτό το αρνητικό κλίμα, όλους μας.
Ο σχεδιασμός για έργα υποδομής αποφασίζεται σε εθνικό σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, ενώ τα έργα υποδομής της ιδιωτικής πρωτοβουλίας έχουν άμεση σχέση με το ευρύτερο περιβάλλον των δημόσιων υποδομών.
Είμαι ένας άνθρωπος που αγαπώ τον τόπο μου και αυτό επιχειρηματικά το έχω «πληρώσει» αρνητικά, γιατί η μιζέρια που μας διακρίνει όταν πάει να γίνει κάτι στον τόπο μας με τις τοποθετήσεις μας στο όνομα της δήθεν «προστασίας του τόπου μας», τον σπρώχνουμε προς τα πίσω… και σε καμιά περίπτωση η αιτία της μιζέριας μας κρύβει δεύτερες σκέψεις…
Όλοι που αγαπάμε το περιβάλλον και ειδικά οι άνθρωποι της τουριστικής οικογένειας θέλουμε να βλέπουμε να τηρούνται οι βασικοί κανόνες προστασίας του, αλλιώς εμείς οι ίδιοι ασελγούμε σ’ αυτό έμμεσα η άμεσα.
Αλήθεια αγαπητοί φίλοι μου, ποια είναι η διαφορά τήρησης μιας περιβαλλοντολογικής μελέτης για ένα δημόσιο έργο υποδομής στην Αγγλία, στη Γερμανία, στην Αυστρία με μία περιβαλλοντολογική μελέτη στην Ελλάδα;
Έχει ή δεν έχει περιβαλλοντολογική μελέτη το έργο του λιμανιού του Πλατανια…
Και επειδή γνωρίζω ότι έχει, αλλιώς δεν θα μπορούσε να ενταχθεί σε ευρωπαϊκές γραμμές χρηματοδότησης, γιατί ορισμένοι φίλοι «πυροβολούν» στον αέρα… ακόμη και με προσωπικές αιχμές εναντίον μου ή άλλων.
Ζω και επιχειρώ σε όλο το Πήλιο και είναι ο τόπος μου, γεννήθηκα και επιχειρώ εδώ.
Δυστυχώς δεν ήλθα να ηρεμήσω εξασφαλίζοντας πόρους από άλλες πηγές.
Το αν είναι μικρό ή μεγάλο το λιμάνι, δεν είμαι ειδικός να το αναλύσω.
Το αν πρέπει να τοποθετηθεί πιο δεξιά η πιο αριστερά, δεν είμαι ειδικός να το αναλύσω.
Είμαι περισσότερο άσχετος από ορισμένους που οι θέσεις τους έχουν πάρει δημοσιότητα.
Για αυτό υπάρχουν οι μελέτες… και μάλιστα ακριβοπληρωμένες.
Και μία καλοπροαίρετη παρατήρηση – ερώτηση για ορισμένους «ντόπιους» ή περαστικούς φίλους μας που έρχονται στον τόπο μας.
Θέλουν να συμπεριληφθούν στην μακριά λίστα των δήθεν «περιβαλλοντολόγων», που έχουν στερήσει επενδύσεων στην περιοχή μας με αποτέλεσμα ακόμα και τα μεγάλα έργα υποδομής σήμερα όπως π.χ. αεροδρόμιο, τουριστικές εγκαταστάσεις να μην μπορούν να λειτουργήσουν προς όφελος της ανάπτυξης της περιοχής μας.
Οι δεκαετίες του ’60, ’70, ’80, ’90… ανήκουν στο παρελθόν… και τα νέα δεδομένα προκαλούν.
Τα γαϊδούρια αντικαταστήσανε τα 4Χ4 και οι φίλοι των καλντεριμιών προς τιμήν τους ανοίγουν τα μονοπάτια για να περπατάν οι επισκέπτες στην όμορφή φύση του Πηλίου.
Τα οδικά δίκτυα ακόμα και στο δύσκολο στην πρόσβαση, Πήλιο, εκσυγχρονίζονται με διαπλατύνσεις. με συντηρήσεις κ.λπ.
Τα αγροτικά δίκτυα αυξάνονται και πηγαίνουν και στο τελευταίο σπίτι αλλοδαπού κατοίκου ή ημεδαπού στα ελαιοπερίβολα που από αγροτεμάχια γίνονται οικόπεδα, διασχίζοντας το όμορφο φυσικό περιβάλλον, αφαιρώντας δέντρα κ.λπ.
Γιατί ορισμένα τα αποδεχόμεθα και σε ορισμένα αντιδρούμε…
Διεκδικήστε τον μικρό περιφερειακό του Πλατανιά με άμεση πρόσβαση στον σημερινό λιμενοβραχίονα ή ένα δίκτυο αποχέτευσης στο παραλιακό μέτωπο και όχι να θέλετε να ακυρώστε ένα έργο υποδομής που θα αναβαθμίσει το χωριό που τόσο αγαπάτε.
Γιατί αντιδράτε τώρα;
Λίγες μέρες πριν διάβασα τις θετικές αποφάσεις για το συγκεκριμένο έργο υποδομής τόσο των τοπικών συμβουλίων, όσο και του δημοτικού συμβουλίου των αλιέων των νόμιμων ξενοδόχων κ.λπ….
Πού είναι αγαπητοί μου φίλοι η δημοκρατική σας ευαισθησία…
Εσείς δεν έχετε δώσει την πλειοψηφία στις τοπικές αρχές…
Γιατί στην Ευρώπη σέβονται τα δεδομένα που επιβάλλονται μέσα από τις ίδιες τις κοινωνίες και τη διοίκηση.
Δεν σας προβληματίζει αυτό;
Η ανάπτυξη του τουρισμού στο Πήλιο θα βρει τον δρόμο της μέσα από τις αναβαθμισμένες υπηρεσίες, από τις εύκολες προσβάσεις και όλα αυτά που επιδιώκει ο σύγχρονος ταξιδιώτης, απλώς θα κάνει ορισμένες «παρακάμψεις» εκεί που εμποδίζεται.
Και κάτι τελευταίο καλοπροαίρετο, σε ντόπιους και σε φιλοξενουμένους αντιδρώντες.
Είστε στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία.
Σεβαστείτε την και όταν το αποτέλεσμα δεν συμφωνεί με τις απόψεις σας ή παλέψτε να σας διοικήσουν άτομα με τις δικές σας απόψεις.
Αγαπητοί φίλοι,
Σε μία τόσο σοβαρή πρόταση έργου υποδομής, ας μείνουν τόσο οι υποστηρικτές της, όσο και οι επικριτές της προσεχτικοί με τις λεκτικές τους διατυπώσεις.
Ο διάλογος με επιχειρήματα και ο ανάλογος σεβασμός στους επιχειρηματολογούντες είναι το καλύτερο που μπορεί να συμβεί.
Το εκτατικό μέγεθος, ύψος ή όποια άλλη κατασκευαστική παράμετρος δεν μπορεί να αφορούν παρά μόνο διπλωματούχους μηχανικούς και τεχνικές υπηρεσίες.
Η αναγκαιότητα του έργου είναι επιβεβλημένη. Γιατί θα δώσει προσανατολισμό ύπαρξης και συνέχειας σε έναν τόπο που παραπαίει στον χαμένο μπούσουλά του.
Η τωρινή υποδομή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως αλιευτικό καταφύγιο, ούτε και προσφέρει υπηρεσίες και ασφάλεια σε επαγγελματικά πλοία αλιέων ή τουριστικά σκάφη και άλλα πλεούμενα θαλάσσιας αναψυχής.
Όταν στη δεκαετία του ’60 κάποιος ενδιαφερόμενος επισκέπτης ζητούσε πληροφορίες για το Πήλιο στα γραφεία του ΕΟΤ στην Ομόνοια, οι προορισμοί που του υποδεικνύονταν ήταν τρεις: Καλά Νερά, Τσαγκαράδα, Πλατανιάς. Ήταν η εποχή που ο γνωστός σε όλους μας Γιάννης Ντόβας με μεράκι, φινέτσα και κοσμοπολίτικη εμπειρία δούλευε πάνω στο ξενοδοχείο του – μοντέλο – για τα τότε δεδομένα. Ήταν οι καιροί που ο Στάθης με το ασυγκράτητο επικοινωνιακό χάρισμα και την τεράστια όρεξη για δουλειά συγκρατούσε στον Πλατανιά πελάτες υψηλού εισοδηματικού επιπέδου.
Οι λόγοι της προτίμησης τους απλοί. Ένα παραδεισένιο περιβάλλον με τα πλατάνια στην οδό εισόδου στο χωριό, ένα ποτάμι με τα ξύλινα γεφυράκια και τα βαρκάκια για ζωγραφική. Μια παράλια γραμμή βγαλμένη από τα βιβλία των παραμυθιών. Μια ηρεμία ακατανίκητη. Και φυσικά το γαστρονομικό. Η άντληση φρέσκων και ποιοτικά μη ανταγωνίσιμων αλιευμάτων σε τιμές προσιτές. Το καλό μαγείρεμα.
Εάν από τότε έμπαινε ο προσδιορισμός του Πλατανιά σε αυτή τη βάση, θα είχαμε σήμερα διαφορετική ταυτότητα και χαρακτηρισμό του. Δεν έγινε έτσι όμως.
Η εξέλιξη είναι γνωστή σε όλους.
Τσιμεντομαχίες μέχρις εσχάτων, τριώροφα και μπούκωμα στην παραλία, αλλοίωση και μπάζωμα ποταμιού, επέκταση εις βάθος θάλασσας στην ανατολική πλευρά – όλοι οι ιδιοκτήτες βρέθηκαν με επέκταση των αυλών τους εντός αιγιαλού, προβλήτες, χωροταξική αναρχία, κλείσιμο δρόμων. Και την ανάπτυξη υποδομών εστίασης που ξέφευγαν κατά πολύ από τα πρότυπα που είχαν θέσει οι παλιοί.
Είναι ήδη αργά για το νέο λιμάνι που έχει προταθεί προς κατασκευή.
Όφειλε να ήταν ήδη έτοιμο. Ούτε λίγο λιμάνι, ούτε μικρό, ούτε και στενό ή χαμηλό είναι το ζητούμενο. Αυτό θα το αποφασίσουν οι αρμόδιοι και η μελέτη οικονομικότητάς του. Ζητούμενο είναι να γίνει με αυστηρό έλεγχο, με προδιαγραφές ασφαλείας να αποφευχθούν κακοτεχνίες όπως και να διορθωθούν με πρώτη ευκαιρία κατά την κατασκευή του όλες οι παρατυπίες του παρελθόντος, ώστε να πιάσει το ζενίθ της λειτουργικότητάς του και να σηματοδοτήσει την ανάπτυξη σε ίσους όρους.
Απάντηση «Θ»
Η «Θεσσαλία» και τους συντάκτες των κειμένων της γνωρίζει και δίνει ελεύθερο βήμα εδώ και 120 χρόνια.
*αντιπροέδρου του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου της Ελλάδος