Του Βασίλη Καλλία,
παιδαγωγού κυκλοφορίας – εκπαιδευτή οδηγών
Το 2022 αποχαιρέτησε τους Ευρωπαίους, παίρνοντας μαζί του 20.600 ανθρώπινες ζωές σε τροχαία ατυχήματα. 46 νεκροί ανά ένα εκατομμύριο κατοίκους. Για να ζωηρέψουμε λίγο και να προβληματιστούμε, ας φανταστούμε ότι υπάρχει τυχερό παιχνίδι που μοιράζει σε 46 τυχερούς ανά ένα εκατομμύριο μεγάλα κέρδη. Όλοι θα σπεύσουν να συμμετάσχουν, καθώς οι πιθανότητες νίκης είναι πολύ υψηλές. Άρα, δεν πιστεύω να βρεθεί κάποιος λογικός άνθρωπος και να ισχυριστεί ότι το θέμα δεν τον αγγίζει, γιατί είναι προσεκτικός, συνετός οδηγός. Εδώ μιλάμε για νούμερα και… «νούμερα», που είτε έρχονται καταπάνω σου ενώ είσαι σταματημένος σε φανάρι είτε περνάνε από πάνω σου με αυτοκίνητο, μάλιστα κάνουν και όπισθεν για να σε αποτελειώσουν. Με τα σύγχρονα μέσα διαδικτύωσης – ενημέρωσης, ο κάθε ένας από εμάς έχει γίνει ένα ατομικό πρακτορείο Ρόιτερς, εξαντλώντας τον εγκεφαλικό του κόσμο με νέα πικάντικα και μη, τις περισσότερες φορές μη χρήσιμα για τον ίδιο, αναμεταδίδοντας τα (πολλές φορές παραποιημένα) στην οικογένεια, στην εργασία, στην παρέα. Αποτέλεσμα: Προλαβαίνουμε δεν προλαβαίνουμε στα γρήγορα να στενοχωρηθούμε, διαβάζοντας για ένα τραγικό περιστατικό, καθώς το ένα νέο διαδέχεται το άλλο περιμένοντας από μας να το επεξεργαστούμε και πάει λέγοντας. Αν είχαμε χρόνο για λίγη εσωτερική ανησυχία, ένα προσωπικό πένθος, βάζοντας τον εαυτό μας ή ένα αγαπημένο μας πρόσωπο στη θέση του άτυχου ανθρώπου, ίσως περνούσαμε στο επόμενο επίπεδο που είναι ο θυμός. Ξέρετε ο θυμός είναι το σαράκι της καρέκλας της εξουσίας. Ξεκινάει από την πλάτη ταράζοντας τον κοιμισμένο υπεύθυνο πολιτευτή και καταλήγει αν είναι δυνατός στα πόδια της, μειώνοντάς εξουσιαστικά σαθρά αναστήματα. Αν ο θυμός μας είναι αμέτρητος; Τότε και μόνο τότε και ως δια μαγείας, θα βρεθεί λύση για να μην ξανασυμβούν παρόμοια περιστατικά, που θα ταράξουν και θα ξαναθυμώσουν τα ψηφαλάκια τους. Ο φόβος φυλάει τα έρμα. Το σύστημα το ξέρει πολύ καλά, και για αυτό τον λόγο μας κρατάει μόνο στο πρώτο επίπεδο. Στον καταιγισμό πληροφορίας και μόνο. Επιφανειακό λοιπόν πέρασμα στα γρήγορα, να μην χαρακτηριστώ ανενημέρωτος και ξενέρωτος στην παρέα. Τώρα τελευταία και ειδικά μετά το τραγικό σιδηροδρομικό ατύχημα, μου μύρισε λίγος θυμός. Προσωπικά Θυμωμένος λοιπόν, απαιτώ και θέλω να μάθω: Τι πόρισμα βγήκε από το τροχαίο πέρυσι στο Λασίθι της Κρήτης με τον σοβαρό τραυματισμό ενός δικυκλιστή, στον Ισθμό της Κορίνθου πριν δύο χρόνια με την μετωπική δυο αυτοκινήτων που και οι δύο οδηγοί βρέθηκαν υπό την επήρεια αλκοόλ κ.α. Απαιτώ να μαθαίνω το αποτέλεσμα της δικαστικής διαδικασίας για παρόμοια περιστατικά τροχαίων ατυχημάτων, με την ίδια ευκολία που λαμβάνω καθημερινά τα νέα του πολέμου στο Σουδάν χωρίς να χρειάζεται να κάνω ψηφιακές ανασκαφές στο διαδίκτυο. Μη τολμήσει κανείς και μου αντιπαραθέσει δικαιολογίες για προσωπικά δεδομένα, καθώς οι τοίχοι αυτοί κατέρρευσαν για τα καλά στα χρόνια του covid, που αμφιβάλλω αν και ο χρόνος στην τουαλέτα δεν καταγράφονταν. Έλεος πια με τις επιτροπές οδικής ασφάλειας, δεκαετίες τώρα! Σχέδια, προγραμματισμοί και ημερίδες. Τώρα τελευταία μάλιστα αναφέρονται στην μείωση των τροχαίων ατυχημάτων το έτος 2021, κάτι που παρατηρήθηκε όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σχεδόν σε όλη την Ευρώπη. Σε όλο τον κόσμο θα έλεγα εγώ, καθώς ήταν έτος εγκλεισμού, λόγω της πανδημίας! Μέχρι να έρθει η καταστροφή του κόσμου από την κλιματική αλλαγή το 2654μ.Χ. , μέλη των επιτροπών, μη σπαταλάτε την ενέργειά σας ως προσκεκλημένοι σε διαλέξεις σε πανεπιστήμια τμημάτων Δασολογίας για τις βιώσιμες πόλεις. Επίσης, δείξτε το ίδιο ενδιαφέρον που δείχνετε με τις επιδοτήσεις αγοράς ηλεκτρικού ποδηλάτου στην επιδότηση κράνους και εξοπλισμού δικυκλιστή(όχι μόνο στους διανομείς). Οργανώστε άμεσα, χθες θα έλεγα, καμπάνια ενημέρωσης με τίτλο, «Το ηλεκτρικό πατίνι δεν είναι παιχνίδι». «Δάσκαλεεεε… θα μας πεις τελικά τι φταίει;». Απαντώ: «Μάλλον δουλευόμαστε και θέλετε να ακούσετε την ίδια, πολλάκις επαναλαμβανόμενη ιστοριούλα, λίγο πριν ξανακοιμηθείτε». Άντε λοιπόν ξανά. Κρατάμε αποστάσεις ασφαλείας. Ειδικά, όταν ακολουθεί δίκυκλο ή ποδήλατο που δεν μπορούμε να το αποφύγουμε με ασφάλεια. Όση απόσταση ασφαλείας δεν τηρεί από μας το όχημα που μας ακολουθεί, την προσθέτουμε επιπλέον σε αυτήν που αφήνουμε εμείς από το όχημα που προπορεύεται μπροστά από εμάς. Αυτές οι συνταγές σωτηρίας της τεχνικής οδήγησης δεν δύναται να τηρηθούν αν είμαστε υπό την επίδραση αλκοόλ, κρατάμε κινητό στο χέρι και μιλάμε ή το κρύβουμε ανάμεσα στα πόδια μας και πληκτρολογούμε μηνύματα. Πρέπει να επιβληθούμε στον αδύναμο χαρακτήρα μας που μας προτρέπει να κινηθούμε σβέλτα και πρωταγωνιστικά. Να αποκτήσουμε λίγη οδική εν συναίσθηση, με αμυντική και συναινετική διάθεση για τον νωχελικό ρυθμό του νέου οδηγού, την τάση αυτοπροβολής του γρήγορου επιδειξιομανή και του τύπου που ίσως κάνει κάτι που σας θυμίζει εσάς, μόλις χθες. Η ιστοριούλα τελείωσε. Λοιπόν, τι λέτε; θα κλείσετε για μια ακόμα φορά το φως ή θα πετάξετε επιτέλους τα σκεπάσματα; Αυτό δεν μπορώ να απαιτήσω να το μάθω, αλλά απλά θα ήθελα αν έχετε την καλοσύνη να το ξέρω, να προετοιμαστώ. Ξέρετε…με ενοχλεί το σκοτάδι…