Ο Γιάννης είναι 50 χρόνων, εξαρτημένος από ουσίες από το 1982. Την περασμένη εβδομάδα βρήκε στο κεφαλόσκαλο του Α΄ αστυνομικού τμήματος ένα πορτοφόλι με μια λίρα και το παρέδωσε. Δεν το κράτησε για να εξαργυρώσει τη λίρα, δεν ζήτησε εύρετρα. Ο Γιάννης Τσορβατζής είναι τυχερός που ζει και προσπαθεί να κόψει με υποκατάστατο την εξάρτησή του και να παρακολουθήσει πρόγραμμα επανένταξης, Μία επανένταξη στην κοινωνία που για τους εθισμένους είναι πραγματικά δύσκολη, αφού δεν ξέρουν να ζουν χωρίς ουσίες. Δεν έμαθαν να δουλεύουν, να διασκεδάζουν και να αγαπούν χωρίς ουσίες. Ο Γιάννης μας είπε πως μπορεί να μην έζησε σαν άνθρωπος, αλλά δεν ξέχασε να είναι άνθρωπος.
Το πορτοφόλι το εντόπισε στο κεφαλόσκαλο του αστυνομικού τμήματος το απόγευμα που πήγε να δώσει παρουσία καθώς βρίσκεται έξω με περιοριστικούς όρους. Έξι δικαστήρια εκκρεμούν εις βάρος του. Βρήκε το πορτοφόλι που κάποιος άφησε στο κεφαλόσκαλο και το παρέδωσε στους αστυνομικούς.
Η ζωή του είναι ένας εφιάλτης από τον οποίο καταβάλλει προσπάθειες να ξεφύγει. Είναι κοινωνικός και υποστηρίζει ότι σε λίγο καιρό θα είναι έτοιμος να κόψει και τα υποκατάστατα. «Στον ΟΚΑΝΑ γίνεται μεγάλη προσπάθεια» αναφέρει .
«250 άτομα ξέρω που έφυγαν από τη ζωή από ναρκωτικά. Ζω από θαύμα, δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω» λέει με λυγμό ένας άνθρωπος που ζει με τη συνταξιούχο μητέρα του στο κέντρο του Βόλου. Με 650 ευρώ σύνταξη. Ο ίδιος δεν έχει κανένα πόρο.
Η… σύντομη ιστορία μιας ζωής
«Σήμερα με τα υποκατάστατα βρίσκομαι σε μια καλή κατάσταση. Ήθελα να γίνω εμποροπλοίαρχος και κατέληξα στην ηρωίνη. Δεν με ένοιαζε τίποτα. Πήγα μούτσος στα καράβια για ενάμιση χρόνο. Δίνω μεγάλο αγώνα για να μπω στην επανένταξη. Εξαφανίστηκα 16 χρόνια από το Βόλο για να μην ενοχλώ τη μητέρα μου, για να μην τη στεναχωρώ και έζησα στην Αθήνα σαν πρεζόνι. Τη δεκαετία του ‘ 80 η μεγαλύτερη πιάτσα στη χώρα μετά τα Εξάρχεια ήταν ο Βόλος. Έβρισκες παντού ναρκωτικά. Ο Βόλος ήταν γεμάτος πρέζα και δεν είχε τμήμα Δίωξης Ναρκωτικών. Έκανα επτά χρόνια φυλακή και δίνω αγώνα να βγω μέσα από ένα πόλεμο. Για όλους είμαι ένας στιγματισμένος πρεζάκιας και αυτό είναι άδικο γιατί δεν μου δόθηκε καμία ευκαιρία. Σε όποια δουλειά πήγαινα, οι υπόλοιποι ζητούσαν να πάρει ο δρόμο ο πρεζάκιας. Καμία ευκαιρία. Ναι, ήμουν παράνομος, κακούργος όμως ή κακοποιός δεν είμαι», λέει ο ίδιος και η εμπειρίες του είναι μόνο η φυλακή και μια ζωή σε νιρβάνα.
Ο ίδιος υποστηρίζει ότι κάνει από τον Αύγουστο μια τεράστια προσπάθεια και εκτιμά ότι σύντομα θα μπει στην επανένταξη. Θα προσπαθήσει να κερδίσει χρόνια από τη χαμένη ζωή. Έχει μια κόρη εκτός γάμου που γεννήθηκε το 1988. Η περιστασιακή σύντροφός του που δεν του είπε για την εγκυμοσύνη πέθανε από ναρκωτικά λίγο μετά το 2000. Η κόρη του μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον ηρωϊνομανών και σήμερα θέλει να κερδίσει τουλάχιστον την εμπιστοσύνη της.
«Έχω φτάσει πολλές φορές στην αυτοκτονία. Θέλω να κερδίσω τη ζωή. Είναι δύσκολο, για την κοινωνία δείχνει αδύνατο , αλλά θα παλέψω.»