Ο διακεκριμένος καθηγητής Σύγχρονης Πρακτικής Φιλοσοφίας στο Alpen Adrin Universitat στην Αυστρία και επισκέπτης καθηγητής στο Universitat St. Gallen στην Ελβετία, φιλόσοφος Θεοφάνης Τάσης με την ευκαιρία της έλευσής του στον Βόλο μιλά για όσα τον οδηγούν στην αποτύπωση σκέψεων και στοχασμών. Για τις εμπειρίες και τα ταξίδια του νου και της ζωής, για όλα όσα μπορούν να δώσουν φως και νόημα στην καθημερινότητα που συνθέτει το ατέρμονο σήμερα. Ο Θεοφάνης Τάσης καταθέτει από ψυχής τις δικές του απόψεις.
Ο κ. Τάσης θα βρεθεί στον Βόλο για την παρουσίαση του νέου του βιβλίου «Εν μέση οδώ», ένα «υβριδικό ημερολόγιο, στο οποίο «συνδυάζει τη φιλοσοφία, την ποίηση και την αυτοβιογραφία ». Η παρουσίαση θα γίνει σήμερα Σάββατο 24 Φεβρουαρίου και ώρα 19.00 στη Λαϊκή Βιβλιοθήκη «Δαμιανού Κυριαζή» (Κωνσταντά 137 – Κ. Καρτάλη). Τη σημερινή παρουσίαση του βιβλίου διοργανώνουν το βιβλιοπωλείο Πλαστελίνη και οι Εκδόσεις Αρμός, ενώ ο συγγραφέας συνομιλεί με τον δημοσιογράφο Ανδρέα Ζαμπούκα, καθώς και με το κοινό.
Συνέντευξη
ΛΟΪΖΟΣ ΑΣΒΕΣΤΑΣ
Με τον ιδιότυπο τίτλο του βιβλίου «Εν μέση οδώ» κυριολεκτείτε ή μεταφορικά μάς απευθύνεστε;
Θα έλεγα πως ισορροπεί ανάμεσα στο κυριολεκτικό και το μεταφορικό, όπως ακριβώς ο βίος μας αιωρείται ανάμεσα στο φως και στη σκιά.
Τι σας οδηγεί να γράφετε, να καταθέτετε σκέψεις, απόψεις και στοχασμούς;
Ανοιχτές μπαλκονόπορτες, έξω σχεδόν ησυχία. Ακούγεται ένα βουητό όπως κάνει το αίμα όταν κυλά στις φλέβες. Το φωτίζουν τα γέλια μιας παρέας στο απέναντι καφενείο και τα ζάρια που πέφτουν στο τάβλι. Σε ορισμένους ανθρώπους η ζωή τους μένει στα δάχτυλα, τραπουλόχαρτα που δεν πρόλαβαν να παίξουν. Στο διπλανό διαμέρισμα ο γιος τού τορναδόρου διαβάζει για τις πανελλήνιες εξετάσεις. Κάτω από το νεροχύτη βουίζει ο φασματογράφος στιγμών.
Θεωρείτε ότι το βιβλίο σας είναι ικανό χρήσης και κατανόησης από κάθε αναγνώστη;
Πώς θα μπορούσα να το ξέρω; Η πράξη της ανάγνωσης είναι μοναχική και προσωπική. Ελπίζω να βρει ανταπόκριση; Βεβαίως. Αλλά γράφτηκε για μένα, σε αεροδρόμια, σε δωμάτια ξενοδοχείων, σε βιβλιοθήκες και σε μπαρ. Σε ξένες ηπείρους, σε άλλες πατρίδες. Μέρες, μήνες, χρόνια. Αδιάκοπα γράφονταν εν αγνοία μου. Δεν το σχεδίασα ούτε το προγραμμάτισα. Δεν τήρησα χρονοδιάγραμμα ούτε ωράριο συγγραφής. Δίχως βιβλιογραφία και υποσημειώσεις. Με σαρκικά επιχειρήματα και μύχια ερωτήματα. Γράφοντας μοιραζόμουν θραύσματα και τραύματα. Σκέψεις, εικόνες, μουσικές. Θα σημαίνει κάτι για κάποιον άλλον χίλια μίλια μακριά ή σε πενήντα χρόνια από τώρα; Δεν ξέρω καν τι σημαίνει πλήρως για μένα.
Ποιος είναι ο στόχος και ποιο το μήνυμα του συγγραφικού σας πονήματος;
Ο λογαριασμός του ρεύματος που έληξε. Τα σκουπίδια που μυρίζουν στο μπαλκόνι. Οι αθλητές που τρέχουν παραλίμνια. Το ΚΨΜ του στρατοπέδου όπου δεν κάθεται κανείς. Ο μελισσοκόμος που βήχει στο διπλανό διαμέρισμα. Η μυρωδιά της ένα βροχερό απόγευμα του 1999 στην Αθήνα. Αυτές οι στιγμές είναι ο «στόχος» της γραφής μου.
Η επικοινωνία του δημιουργού με τον παραλήπτη – αναγνώστη πιστεύετε ότι ενισχύεται με την παρουσίαση του έργου του, με τη συνομιλία μαζί του;
Μάλλον υπάρχει κάποια απόλαυση στο να βλέπεις τον συγγραφέα από κοντά. Οι άνθρωποι λαχταρούν την εγγύτητα. Αλλά αυτό που έχει σημασία είναι το ίδιο το έργο, όχι ο συγγραφέας. Το να συζητώ το συγκεκριμένο βιβλίο μοιάζει σαν να εξηγώ ένα αστείο. Οι λέξεις στη σελίδα πρέπει να στέκουν από μόνες τους, ή σπινθηροβολούν κάτι στον αναγνώστη, ή όχι.
Συγγραφή και ανάγνωση συμπορεύονται στην καθημερινότητά σας; Λειτουργείτε ως αναγνώστης και στις δικές σας συγγραφικές δημιουργίες;
Είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Δεν μπορείς να γράψεις πραγματικά αν δεν έχεις εσωτερικεύσει το έργο των άλλων, τον ρυθμό των προτάσεών τους, τον τρόπο που διαμορφώνουν μια σκέψη. Και η ανάγνωση του δικού μου έργου είναι μια βασανιστική μορφή αυτοεξέτασης. Βλέπω τις αδυναμίες και τις απορίες. Ωστόσο, ακόμη και εκεί υπάρχει κάτι. Ίσως όχι πάντα όμορφο, αλλά αδιαμφισβήτητα δικό μου.