«Στο κόκκινο» χλωριόντα σε περιοχές Δήμου Βόλου

Αγ. Γεώργιος Ιωλκού, Αγ. Κωνσταντίνος, Πλ. Ελευθερίας, Περιοχή Δημαρχείου, Αγ. Ειρήνη – Αλυκές ΜΕΤΚΑ πάρκο, Αγ. Σπυρίδων, Αγ. Βαρβάρα, Ν. Δημητριάδα Σαμπάναγα, Διμήνι, Α’ ΒΙ ΠΕ, Β’ ΒΙΠΕ (Πυροσβεστική), Μελισσάτικα, Χημείο, Εσφιγμενίτου – Κύπρου, Πολυμέρη – Αθανασάκη, είναι οι περιοχές που τα χλωριόντα χτυπάνε «κόκκινο». Τα χλωριόντα είτε πλησιάζουν τα όρια που ορίζει ο Νόμος δηλαδή τα 250 mleg m3 ή τα ξεπερνούν, σύμφωνα με τα στοιχεία του Οκτωβρίου.
Το γεγονός της επικίνδυνης υποβάθμισης της ποιότητας του νερού στο Βόλο ούτε τυχαίο είναι, ούτε κάτι το οποίο δεν θα μπορούσε να προβλεφθεί. Τα βασικά προβλήματα εντοπίζονται στις διαρροές του δικτύου που φθάνουν μέχρι και το 60%, όπως παραδέχεται η ΔΕΥΑΜΒ και στην έλλειψη ορθολογικής διαχείρισης. Με τα κατάλληλα μικρά έργα χαμηλού κόστους και σωστή διαχείριση, το νερό είναι υπεραρκετό για τη βιομηχανία και την άρδευση, υποστήριξε ο καθηγητής γεωλογίας κ. Βαξεβανόπουλος που μίλησε το Σάββατο σε εκδήλωση της Κίνησης Πολιτών για το Νερό.
Είναι η δεύτερη φορά που ο κ. Βαξεβανόπουλος μιλά σε εκδήλωση της Κίνησης Πολιτών για το Νερό δηλώνοντας κάτι που οι ίδιοι δεν θέλουν να ακούσουν και η ΔΕΥΑΜΒ αρνείται να πράξει. Δηλαδή ότι επιβάλλεται να υπάρχει ολοκληρωμένη διαχείριση των υδάτινων πόρων μέσα από την ενιαία υδρολογική λεκάνη. Η ΔΕΥΑΜΒ ωστόσο δεν προχωρεί τη μελέτη.
Σήμερα το πολεοδομικό συγκρότημα του Βόλου εξαρτάται από την ποσότητα και την ποιότητα των υπογείων νερών. Είναι αδιανόητο όμως να μην έχουν επακριβώς χαρτογραφηθεί υδρογεωλογικά οι υδροφορείς.
Δεν μπορούμε να ξεκινήσουμε να μιλάμε για ορθή διαχείριση, αν δεν γνωρίζουμε τι έχουμε να διαχειριστούμε.
Αφού χαρτογραφήσουμε τα υδατικά μας αποθέματα, το επόμενο βήμα που πρέπει να γίνει είναι μία διεπιστημονική μελέτη διαχείρισης των νερών της υδρολογικής λεκάνης του Βόλου με προοπτική τουλάχιστον 50 χρόνων σημείωσε.
Τόνισε ότι η ΔΕΥΑΜΒ με αποσπασματικούς τρόπους προσπαθεί να λύσει το πρόβλημα, προσλαμβάνοντας… ένα γεωλόγο για να της υποδείξει από πού θα αντλήσει νερό, όταν χρειάζεται επιστημονικό προσωπικό να ασχοληθεί σοβαρά με το μεγαλύτερο πρόβλημα της πόλης.