Της Άννας Μαρίας Κουτσιρίμπα – Σεμιλιέτωφ,
φιλολόγου – συγγραφέα*
Θα βρεθούμε στην Πιάτσα ντελ Πόπολο, τη λεγόμενη Πλατεία του Λαού. Βρίσκεται στη Βόρεια πύλη του Αυρηλιανιού τείχους που σήμερα αποκαλείται Πόρτα ντελ Πόπολο, γιατί ήταν η αρχή της Βάις Φλαμινία, της οδού δηλαδή προς τον σημαντικότερο δρόμο προς τον Βορρά, το σημερινό Ρίμινι. Η πύλη ανακατασκευάστηκε και πήρε τη σημερινή της μορφή στα μέσα του 17ου αιώνα και δίπλα στην Πόρτα ντελ Πόπολο βρίσκεται και η εκκλησία της Σάντα Μαρία ντελ Πόπολο, που είναι η μεγαλύτερη εκκλησία στην πλατεία γεμάτη από αριστουργήματα, με δυο έργα του Καραβάτζιο και αγάλματα του Μπερνίνι. Η εκκλησία χτίστηκε από τον πάπα Pasquale B’. Ονομάστηκε πλατεία του λαού γιατί χρησιμοποίησε τα χρήματα των κατοίκων όχι για αγορά αντικειμένων για ανάγκες της εκκλησίας, αλλά για την πλατεία που θα τη χαίρονταν όλοι. Για αιώνες η πλατεία ήταν χώρος όπου γίνονταν δημόσιες εκτελέσεις, με την τελευταία να γίνεται το 1826. Η αναβάθμιση και ο σχεδιασμός της σημερινής όψης της πραγματοποιήθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα από τον αρχιτέκτονα Τζουζέτε Βαλαντιέρ. Στο κέντρο της υψώνεται ένας αιγυπτιακός οβελίσκος του Σέτι Α’ και είναι γνωστός ως «Οbelisco Flaminio», από τους ψηλότερους της Ρώμης, με ύψος 24 μέτρα και με τη βάση του να αγγίζει τα 36. Μεταφέρθηκε από την Αίγυπτο από τον αυτοκράτορα Αύγουστο για να τιμήσουν την κατάκτηση της Αιγύπτου. Γύρω από τον οβελίσκο κατασκευάστηκαν λέοντες που αναβλύζουν νερό από το στόμα τους. Μπροστά μας ορθώνονται οι δυο δίδυμες εκκλησίες Σάντα Μαρία ντέι Μιράκολι και Σάντα Μαρία ιν Μοντεσάντο. Κτίστηκαν με εντολή του πάπα Αλέξανδρου Ζ’ και ολοκληρώθηκαν μετά τον θάνατό του. Η Σάντα Μαρία ιν Μοντεσάντο από το 1953 έγινε η έδρα της «Λειτουργίας των Καλλιτεχνών», επειδή κάθε Κυριακή παίρνουν μέρος στη Θεία Λειτουργία εκπρόσωποι της τέχνης και του πολιτισμού. Εδώ κηδεύονται και άνθρωποι των γραμμάτων, των τεχνών και της τηλεόρασης. Η Σάντα Μαρία ντέι Μιράκολι πήρε το όνομά της, «Παναγία των θαυμάτων», γιατί, σύμφωνα με την παράδοση, μια γυναίκα επικαλέστηκε την εικόνα της Παναγίας που ήταν ζωγραφισμένη στο τοιχίο κατά μήκος του ποταμού Τίβερη όταν έπεσε μέσα το παιδί της. Το παιδί διασώθηκε, αλλά επειδή η κατασκευή ενός παρεκκλησιού στις όχθες του Τίβερη δε φαινόταν ως καλή επιλογή λόγω των συχνών πλημμυρών του ποταμού, κατασκευάστηκε στο σημερινό σημείο. Αν τις προσέξουμε καλά θα δούμε ότι έχουν αρκετές διαφορές μεταξύ τους σε λεπτομέρειες, δεν είναι απλά αντίγραφα η μία της άλλης, απλά διαθέτουν αρχιτεκτονική συμμετρία και μπαρόκ τεχνοτροπία.
Καθώς κοιτάμε την πλατεία από τον Βορρά μπροστά μας οι δύο εκκλησίες βρίσκονται στη γνωστή «τρίαινα», όπως λέγεται, δηλαδή στην κορυφή ενός νοητού τριγώνου, από όπου ξεκινούν τρεις δρόμοι που οδηγούν στην καρδιά της Ρώμης. Στο κέντρο η περιβόητη Βία ντελ Κόρσο, αριστερά η Βία ντελ Μπαμπουίνο και δεξιά η Βία ντελ Ριπέτα.
Η Βία ντελ Κόρσο ήταν η αρχαία οδός Βία Λάτα που βόρεια συνδέεται με τον αρχαίο ρωμαϊκό δρόμο τη Βία Φλαμινία, ενώ νότια προς την πιάτσα Βενέτσια, το Καπιτώλιο και τη Ρωμαϊκή Αγορά.
Θα ακολουθήσουμε τη Βία ντι Ριπέτα και θα βρεθούμε στο Μαυσωλείο του Αυγούστου, ένα κυκλικό κτίριο με διάμετρο 87 μέτρα και ύψος 44, που κατασκευάστηκε το 28 π.Χ. και αποτελεί τον τάφο του Αυγούστου και της οικογένειάς του. Το μνημείο έτυχε να έχει αρκετές λειτουργίες κατά το παρελθόν, αλλά σήμερα λειτουργεί ως μουσείο και όταν το επισκεφτήκαμε γίνονταν εργασίες συντήρησης στο εξωτερικό του.
Αν ακολουθήσουμε τη Βία ντελ Μπαμπουίνο θα βρεθούμε στην Πιάτσα ντι Σπάνια.
Στην Πλατεία του Λαού βρίσκεται το Μουσείο Λεονάρντο ντα Βίντσι, όπου υπάρχει ηχογραφημένη ξενάγηση σε 7 γλώσσες. Μπορούμε να δούμε αρχείο με τις μελέτες του, διάφορα σκίτσα, διαδραστικές μηχανές Ιταλών τεχνιτών βασισμένες στα χειρόγραφά του και μια αίθουσα πολυμέσων για μια καλύτερη γνωριμία μας με τον διάσημο ζωγράφο.
Απέναντι από την πλατεία και ένας υποσταθμός των Καραμπινιέρι, της ιταλικής αστυνομίας.
Περνάμε την Πύλη του Λαού που είναι Πύλη των Αυρηλιανών τειχών. Η προηγούμενη ονομασία της ήταν Πύλη Φλαμίνια.
Μετά τα όρια της πλατείας του λαού θα ακολουθήσουμε τον δρόμο του Γεωργίου Ουάσιγκτον για να βρεθούμε σε ένα καταπράσινο, ειδυλλιακό μέρος. Θα συναντήσουμε το σιντριβάνι και τον ναό του Ασκληπιού και στη συνέχεια τη Βίλα Μποργκέζε, ένα παλάτι του 17ου αιώνα που σήμερα λειτουργεί ως Μουσείο Τέχνης. Πρόκειται για μια Πινακοθήκη με έργα διάσημων Ιταλών και ξένων ζωγράφων και γλυπτών. Κοντά βρίσκεται το Δημοτικό Ζωολογικό Μουσείο και το Αφρικανικό Μουσείο, που διαθέτει μια συλλογή για την αφρικανική ιστορία και παράδοση.
Συνεχίζεται…
*Οι φωτογραφίες είναι του Μιλτιάδη και του Γιώργου Σεμιλιέτωφ.