Τι ωραία και «στρογγυλεμένη» άποψη! Φυσικά και όλοι έχουμε ευθύνη, αλλά όχι την ίδια ευθύνη και σε καμία περίπτωση οι πράξεις κι οι παραλείψεις καθενός από μας, δεν επιφέρει τα ίδια αποτελέσματα.
Παρακολουθούμε και στηρίζουμε τον αγώνα των συγγενών και των θυμάτων που επέζησαν του εγκλήματος των Τεμπών. Θαυμάζουμε την αδιάκοπη προσπάθειά τους και τη στηρίζουμε με τις μικρές μας δυνάμεις. Ίσως για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες η απονομή της δικαιοσύνης να μην γίνει με χαρακτήρα «στιγμιαίο», επιλεκτικά και απαλλακτικά. Αν τελικά προκύψει κάτι θετικό, θα οφείλεται αποκλειστικά στην επιμονή τους και ομολογούμε ότι δεν μπορούμε, ούτε με την φαντασία μας, να μπούμε στη θέση τους.
Σε λιγότερο από 1,5 δευτερόλεπτο, μια τεράστια καταστροφή συγκεκριμενοποίησε όσα ζούμε δεκαετίες τώρα στη χώρα αυτή και αποκάλυψε τη γύμνια μας. Έχουμε βαρεθεί να ακούμε για την ένταξή μας στην Ε.Ε. και ότι «ανήκουμε στην Ευρώπη», ενώ την ίδια στιγμή το ενωσιακό δίκαιο και οι κρατικές πρακτικές των πιο σοβαρών κρατών της γίνονται πολιτικά επιχειρήματα, όταν συμφέρει το πολιτικό κατεστημένο, αλλά δεν υπάρχουν ή δεν υπολογίζονται, όταν δεν βολεύει τους εκάστοτε κυβερνώντες.
Έχει καμία σχέση το ελληνικό σιδηροδρομικό δίκτυο με αυτό των κρατών της Ε.Ε.; Σε καμία περίπτωση! Ούτε το σιδηροδρομικό δίκτυό μας ούτε κανένα άλλο δίκτυο έχει εναρμονιστεί με τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Ένα από τα πιο αναγκαία για την πλειοψηφία των πολιτών αυτής της χώρας είναι το οδικό δίκτυο. Όσοι έχουμε οδηγήσει σε χώρες της Ευρώπης ξέρουμε καλά πώς διαχειρίζονται το οδικό δίκτυό τους αυτές οι χώρες και πόση σημασία δίνουν στις υποδομές του, τη συντήρησή του και την επιτήρησή του με σκοπό την ασφαλή κι απρόσκοπτη χρήση του από όλους, πολίτες μαζί με επισκέπτες της χώρας.
Πρωταθλήτρια η χώρα μας στα τροχαία δυστυχήματα και από τις πρώτες στα δυστυχήματα με μοτοσυκλέτα.
Πώς το διαχειρίζεται αυτό η Ελληνική Πολιτεία; Ακριβώς με τον ίδιο ατυχή τρόπο εδώ και δεκαετίες. Συνεχώς βρισκόμαστε μπροστά σε ρητορικές διδακτισμού, ρητορικές αίματος και στο τέλος αναγγέλλονται ΝΕΑ αστυνομικά μέτρα. Κάποτε στα σχολεία μας πρωτεύοντα ρόλο έπαιζε η άποψη: Το «ξύλο» βγήκε από τον Παράδεισο. Σήμερα τα πράγματα άλλαξαν, αλλά η ελληνική Πολιτεία συνεχίζει να φέρεται στους ενήλικες πολίτες της σύμφωνα με την προηγούμενη άποψη υιοθετώντας σύγχρονες μεθόδους όπως: «Το πρόστιμο βγήκε… από την κάμερα»! Ακούμε στις ειδήσεις ότι οι μηχανοδηγοί των συρμών περνάνε με ερυθρούς σηματοδότες. Γιατί να τα σεβαστούν; Λειτουργεί η σήμανση για να παίζουν τον ρόλο τους οι σηματοδότες; Το ίδιο και με τις πινακίδες της τροχαίας κίνησης, τις έχουμε όλες στους δρόμους μας, νέες, παλαιές και… παλαιότερες ξεχασμένες, πασαλειμμένες, γκρεμισμένες και ντουφεκισμένες. Όσο για την οριζόντια σήμανση γίνεται για να αντέχει 48 ώρες το πολύ. Λες και η σηματοδότηση των δικτύων είναι… διακοσμητικό στοιχείο.
Σχετικά πρόσφατα φέραμε το «ασημένιο βέλος» να κινείται με σύγχρονες ταχύτητες, αλλά οι ράγες δεν το… αντέχουν σε όλο το μήκος τους και τώρα κάπου… ξεκουράζεται. Θέλουμε τουρισμό και εκδρομείς, αλλά οι επαρχιακοί μας δρόμοι περιμένουν χρόνια μια ουσιαστική παρέμβαση εκτός από μπαλώματα. Μας περιγράφουν κάθε φορά ως δικαιολογία τις γραφειοκρατικές διαδικασίες που απαιτούνται για να έχουμε ένα ασφαλές οδικό δίκτυο. Γιατί άραγε δεν εντάσσονται οι εργασίες αυτές στον ίδιο κωδικό πληρωμής από τον οποίο εκταμιεύτηκαν τα χρήματα για το μπάζωμα των Τεμπών; Θα είχαν τελειώσει οι εργασίες αυθημερόν!
Μαθαίνουμε ότι είναι ανεπαρκείς τόσο η εκπαίδευση, όσο κι οι εξετάσεις για μηχανοδηγούς και σταθμάρχες. Γιατί σας κάνει εντύπωση; Μήπως είναι επαρκείς οι εξετάσεις και η εκπαίδευση για τους υποψήφιους οδηγούς των υπολοίπων οχημάτων; Εδώ και πολλά χρόνια δεν έχει τελειωμό η λίστα με τις αρνητικές αναλογίες.
Υπάρχει μόνο μία διαφορά: 1,5 δευτερόλεπτο! Εκεί, στα Τέμπη, συμπυκνώθηκε η κακοδαιμονία του Κράτους μας στο 1,5 δευτερόλεπτο, ενώ στους ελληνικούς δρόμους απλώνεται δεκαετίες και μοιράζεται εύκολα η ευθύνη λες και η διανομή της ευθύνης είναι η λύση. Αυτή η διανομή μοιάζει με τα οικονομικά σκάνδαλα που «τρέχουν» χρόνιαααα γύρω μας. Όσο πιο πολλοί «τα φάγαμε», τόσο πιο «δημοκρατική» είναι η κομπίνα, άρα και η χώρα μας. Τα ζούμε καιρό, τα καταγγέλλουμε χρόνια.
Η ΜΟΤΟ.ΛΕ.Β., ως φορέας, δεν μένει στις καταγγελίες. Φροντίσαμε να διατυπώσουμε προτάσεις για τον ιδιαίτερο χώρο που μας αφορά, αυτόν της μοτοσυκλέτας κι αυτό δεν έγινε σήμερα. Γίνεται τουλάχιστον από το 1996. Η ΜΟΤΟΛΕΒ αξίζει να γιορτάζει περήφανα τα 40 χρόνια της έχοντας πρωτοστατήσει στην ίδρυση του Ελληνικού Ινστιτούτου Μοτοσυκλέτας «ΜΟΤΟΘΕΣΙΣ». Έτσι μπορούμε και προτείνουμε πρόγραμμα για ενημέρωση των υποψήφιων οδηγών στη δύσκολη ηλικία των 16 ετών. Το πρόγραμμα προσφέρεται ΔΩΡΕΑΝ στα σχολεία της χώρας μας και στον τόπο μας, αρκεί να μας καλέσουν οι σχολικές μονάδες οι οποίες ενημερώνονται επίσημα μέσω της υπηρεσιακής τους αλληλογραφίας. Ακόμη πιο σημαντικό είναι το πλήρες πρόγραμμα μετεκπαίδευσης που προσφέρεται σε όσους έχουν ήδη πάρει την άδεια οδήγησης, ακριβώς όπως γίνεται στις πιο πρωτοπόρες χώρες της Ευρώπης (που ανήκουμε…).
Αν αναρωτιέστε για τη συμμετοχή στα προγράμματα, σας ενημερώνουμε ότι οι πιο ευαίσθητοι καθηγητές, δηλαδή όσοι νοιάζονται πραγματικά για τα παιδιά ΜΑΣ και οι πιο συνειδητοί μοτοσυκλετιστές ωφελούνται από τα προγράμματα αυτά εδώ και 12 χρόνια. Όμως η συμμετοχή δεν είναι αυτή που θα θέλαμε, αλλά δεν εκπλησσόμαστε, αφού μια Πολιτεία και μια Κοινωνία ολόκληρη αναφέρεται στην παιδεία ως κάτι που οφείλει ο ΑΛΛΟΣ να έχει ή δεν την αναφέρει διόλου.
Βάλτε κάμερες και όριο 30 χλμ./ώρα στις πόλεις που έχουν τριπλο-διπλοπαρκαριστεί. Οι κάμερες θα είναι μονίμως χαλασμένες, όπως η τηλεδιοίκηση των σιδηροδρόμων κι όσοι οδηγοί δεν έχουν εκπαιδευτεί να ρυθμίζουν την ταχύτητά τους, θα οδηγούν είτε απελπιστικά αργά είτε αδικαιολόγητα γρήγορα, σε καμία περίπτωση σωστά, υποκρινόμενοι τους ευρωπαίους πολίτες, που… είμαστε;
ΜΟΤΟΛΕΒ
ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΑΣ «ΜΟΤΟΘΕΣΙΣ»