Μπροστά από το jukebox, που λειτουργεί τουλάχιστον έξι δεκαετίες στην «Αύρα», ο τωρινός ιδιοκτήτης της ιστορικής ταβέρνας στην παραλία του Αναύρου, Νίκος Νικοβιώτης, έχει να διηγηθεί αμέτρητες ιστορίες, που γυρίζουν τους θαμώνες σε εποχές που τα θρυλικά δισκάκια των 45 στροφών έκαναν θραύση και μέχρι σήμερα συντηρούν ζωντανή μία εποχή γεμάτη νοσταλγία.
Η «Αύρα», η οποία φέτος διανύει αισίως το 139ο έτος λειτουργίας, αποτελεί σημείο αναφοράς για την πόλη και όπως είναι φυσικό, από εκεί έχουν περάσει γενιές και γενιές Βολιωτών. Ο Νίκος Νικοβιώτης, ο οποίος μαζί με τα αδέλφια του, Χρήστο, Παναγιώτη και Άγγελο, είναι η τέταρτη γενιά που δουλεύει στην υπεραιωνόβια οικογενειακή επιχείρηση, πέρα από τις διηγήσεις του πατέρα τους, Δημήτρη, ο οποίος έφυγε πρόπερσι από τη ζωή, έχει πολλά να θυμάται και ο ίδιος για το jukebox που κοσμεί το κατάστημα.
Τη δεκαετία του 1960 οι ιδιοκτήτες της «Αύρας» αγόρασαν δύο τέτοια μηχανήματα, τα οποία είναι σχεδιασμένα να παίζουν το τραγούδι που επιλεγεί ανά πάσα στιγμή, εφόσον κάποιος ρίξει ένα νόμισμα στην υποδοχή και επιλέξει το κομμάτι της αρεσκείας του από τη λίστα που υπάρχει. Από πού τα προμηθεύτηκαν; Από μία τοπική εταιρεία, όπως λέει ο κ. Νικοβιώτης: «Η ταμπέλα αναφέρει ότι αγοράστηκε από το μαγαζί με την επωνυμία: «Εισαγωγαί ηλεκτρόφωνων Γεωρ. Κιτσολάμπρου», που λειτουργούσε τότε στη Δημητριάδος 12 στον Βόλο. Όπως επίσης βλέπουμε ότι με μία δραχμή μπορούσε κάποιος να διαλέξει ένα τραγούδι, με ένα δίφραγκο δύο τραγούδια και με ένα πεντάδραχμο μπορούσε να επιλέξει μισή ντουζίνα τραγούδια, σύμφωνα με τον τιμοκατάλογο της εποχής εκείνης. Σήμερα το αντίτιμο είναι μισό ευρώ».
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης με τον Νίκο Νικοβιώτη, η νοσταλγία περίσσεψε, αφού γύρω από το jukebox που λειτουργεί μέχρι σήμερα, ξεπηδούν ατέλειωτες ιστορίες: «Κάποτε αυτό το είδος διασκέδασης μεσουρανούσε, ενώ κρίνοντας και από τον εαυτό μου, θεωρώ ότι ο μηχανισμός με το κατέβασμα του δίσκου στο πλατό και ο τρόπος λειτουργίας του κρύβουν κάτι μαγικό. Όλοι αυτό κράτησε μέχρι και τη δεκαετία του ’80, αφού μετά τα jukeboxes παραγκωνίστηκαν από τα περισσότερα καταστήματα. Το jukebox που έχουμε, κυρίως είναι συνυφασμένο με τα σχολικά σκασιαρχεία των Βολιωτών, τις δεκαετίες του ‘60 και του ‘70. Πολλοί μαθητές έρχονταν εδώ στα κρυφά, ενώ συχνά ο πατέρας μας και ο θείος μας, τους φυγάδευαν από την πίσω πόρτα, όταν τους έψαχναν οι καθηγητές, οι πατεράδες τους ή μέχρι και ο χωροφύλακας».
Οι τοίχοι της «Αύρας» είναι γεμάτοι από παλιές φωτογραφίες που επιβεβαιώνουν τη διαχρονική γοητεία που ασκεί το jukebox, με τον ιδιοκτήτη της «Αύρας» να επισημαίνει ότι «μαγνητίζει» το ενδιαφέρον πολλών πελατών ακόμη και τώρα: «Έρχονται στη γωνιά που το έχουμε και βγάζουν φωτογραφίες και βίντεο. Ειδικά οι μεγαλύτεροι, έχοντας κοντά τους νέα παιδιά, τους δείχνουν με νοσταλγική διάθεση το πώς διασκέδαζαν κάποτε. Το jukebox ξυπνάει πολλές αναμνήσεις, ακόμη και για τη μουσική που άκουγαν τότε. Παλιά υπήρχε αγωνία, γιατί όλοι ήθελαν να ακούσουν τις νέες κυκλοφορίες. Ή ακόμη να αφιερώσουν ένα τραγούδι σε αγαπημένα τους πρόσωπα, καθώς αρκετοί έρωτες «άνθισαν» υπό τους ήχους του jukebox φτάνοντας μέχρι και τα σκαλιά της εκκλησίας. Μια άλλη φορά ήρθε κάποιος, ο οποίος ζει και εργάζεται στην Αμερική και μας εκμυστηρεύθηκε ότι το jukebox που είχαμε εδώ, ήταν το κίνητρο για να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μουσική».
Όσο για τα τραγούδια που μπορεί κάποιος να ακούσει σήμερα στην «Αύρα»; «Έχουμε ρετρό ρεπερτόριο, όπως προκύπτει από τις ανταλλαγές που κάνω με συλλέκτες δίσκων, ενώ δεν είναι λίγα τα 45άρια που μας χαρίζει ο κόσμος», κατέληξε ο κ. Νικοβιώτης για το «στολίδι» της επιχείρησής του.