Την αυτοβιογραφία της παρουσίασε χθες το απόγευμα στον Βόλο, στο ξενοδοχείο Ξενία, η κ. Βέφα Αλεξιάδου. Το πόνημα, όπως η ίδια χαρακτήρισε το βιβλίο «Ήσουν πάντα εκεί», έκανε πανελλήνια «πρώτη» στην πόλη, στην οποία γεννήθηκε, τον Βόλο. Μια τολμηρή κατάθεση ψυχής, χωρίς ωραιοποιήσεις και εξιδανικεύσεις, ένα βιβλίο για τη ζωή της Βέφας Αλεξιάδου, που μοιάζει σαν παραμύθι.
Η Βέφα Αλεξιάδου επέστρεψε στον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε για την πρώτη πανελλαδικά παρουσίαση της αυτοβιογραφίας της με τίτλο «Ήσουν πάντα εκεί». «Αρχή από τη γενέτειρά μου. Εδώ έκανα τα πρώτα μου βήματα. Η ζωή μου ξεκίνησε από εδώ στον Βόλο, Καποδιστρίου 84, στο Οξυγόνο, όπου σήμερα βρίσκεται ένα μεγάλο σούπερ μάρκετ. Ωραία γειτονιά και σπίτια με κήπους, όπου τα απογεύματα έβγαιναν οι κυρίες για κουβέντα, πλέξιμο και κέντημα» εξομολογείται η ίδια.
Το πόνημα αυτό, όπως χαρακτήρισε το βιβλίο της, δεν είναι απλά μόνο η ζωή της: «Είναι και η καριέρα μου, ο αγώνας που έκανα για να πετύχω, αλλά περιέχει και αρκετά στοιχεία από την ιστορία της Ελλάδας από τα γεγονότα, πολιτικά και κοινωνικά, που συνέβησαν κατά τα χρόνια της ζωής μου».
Η αυτοβιογραφία αρχίζει από τον διωγμό του ’22 που η μητέρα της μόλις 12 χρονών ήρθε στην Ελλάδα και παντρεύτηκε στον Βόλο: «Ο πατέρας μου από τον Κισσό του Πηλίου και η μητέρα μου από την Κωνσταντινούπολη. Ο πατέρας μου και η μητέρα μου ήθελαν να με κάνουν ευτυχισμένη και πετυχημένη στη ζωή μου, κάτι που το κατάφεραν. Τα γονίδια που παίρνει κανείς από τους γονείς του είναι σημαντικά, αλλά πρέπει να τα αξιοποιήσει».
Για να ολοκληρώσει την αυτοβιογραφία της η Βέφα Αλεξιάδου έκανε 4 χρόνια. «Το καλό είναι ότι θυμόμουν τα πάντα και δοξάζω τον Θεό για την τεράστια μνήμη που έχω. Από προσκοπάκι στη Φλώρινα, στο κατηχητικό κ.λπ. Τα πάντα θυμάμαι» τόνισε.
Για την ίδια ο αγώνας στη ζωή είναι το πιο σημαντικό πράγμα. «Η δύσκολη ζωή στα παιδικά μου χρόνια με έκανε έναν άνθρωπο που ξέρει να παλεύει και μπορεί. Χρωστάω ό,τι έκανα στη ζωή μου στη γαλούχηση από τα παιδικά μου χρόνια, με μια μάνα που μας πήγαινε στην εκκλησία κάθε Κυριακή και με έναν πατέρα, δύσκολο, ο οποίος έπινε. Ενώ περάσαμε ωραία παιδικά χρόνια, μετά ακολούθησαν δύσκολα χρόνια. Η μητέρα μου χώρισε, ενώ δύο μέρες πριν κηρυχθεί ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ο πατέρας μου πέθανε και μάλιστα μέσα στην ταβέρνα πίνοντας. Ήταν το πάθος του το κρασί» ανέφερε η ίδια.
Η Βέφα Αλεξιάδου σπούδασε Χημεία και δούλεψε 13 χρόνια ως χημικός σε εργαστήριο. «Παράλληλα όμως μαγείρευα. Βλέπετε το ταλέντο από τη μητέρα μου, την Κωνσταντινουπολίτισσα. Μαζί φτιάχναμε αριστουργήματα. Φίλοι και συνάδερφοι του άντρα μου από το πανεπιστήμιο με παρακίνησαν να κάνω ένα βιβλίο μαγειρικής» επισήμανε, προσθέτοντας πως προηγήθηκε αγώνας και σκληρή δουλειά.
«Αυτός που με βοήθησε πολύ, και σε αυτόν χρωστάω την καριέρα μου, διότι κανείς εκδότης δεν ήθελε να τυπώσει το βιβλίο, ήταν ο Δημήτρης Τσιριμώκος, εκδότης ενός περιοδικού, ο οποίος, αντίθετα από τους άλλους που δεν κατάλαβαν τη φωτιά που έκαιγε μέσα μου, εγγυήθηκε για την έκδοση του πρώτου βιβλίου «Πρόσκληση σε γεύμα», το οποίο και με έκανε διάσημη» σημείωσε η κ. Βέφα Αλεξιάδου.