Ελάχιστα 24ωρα πριν τις κάλπες της 20ής Σεπτεμβρίου, παλιοί Βολιώτες γύρισαν πίσω το χρόνο και θυμήθηκαν ιστορίες από προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Έκαναν συγκρίσεις για το χθες και το σήμερα των βουλευτικών εκλογών, μίλησαν για την πρώτη φορά που άσκησαν το εκλογικό τους δικαίωμα, ενώ αναφέρθηκαν και στη «μάχη» της προσεχούς Κυριακής.
Δύο άντρες και μία γυναίκα, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, αλλά με εφόδιο τη σοφία της ζωής, ξετύλιξαν το κουβάρι των αναμνήσεών τους κι έφεραν στη θύμησή τους εικόνες από το μακρινό παρελθόν.
Ο κ. Θανάσης, 77 ετών σήμερα, ψήφισε για πρώτη φορά το 1961 στις εκλογές που στιγματίστηκαν από εκτεταμένη βία και νοθεία. «Το 1959 παρουσιάστηκα στο στρατό και δύο χρόνια αργότερα ψήφισα για πρώτη φορά. Θυμάμαι ακόμη τα γεγονότα του 1961 και τη φράση του Γεώργιου Παπανδρέου ότι τότε «ψήφισαν και τα δέντρα». Θλιβερά όσα συνέβησαν τότε, αφού η τότε κυβέρνηση του Καραμανλή και ο στρατός είχαν κατηγορηθεί για τρομοκρατία κατά των κομμάτων της Αριστεράς και της Ένωσης Κέντρου», θα πει ο κ. Θανάσης, ο οποίος στη συνέχεια μίλησε για τις συνθήκες που επικρατούσαν εκείνη την εποχή: «Δύσκολες εποχές εκείνες. Σε στιγμάτιζαν με το παραμικρό. Θυμάμαι πως όταν ήμουν στο Κέντρο Εκπαίδευσης στην Καλαμάτα, με φώναξαν οι αξιωματικοί και με ρωτούσαν εάν είμαι κομμουνιστής. Τα είχα χάσει. Νέο παιδί ήμουν, άμαθο, από το χωριό. Τι ήξερα από αυτά; Σου έβαζαν ταμπέλα πολύ εύκολα τότε». Όσο για το εάν την Κυριακή θα πάει να ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα; Ο 77χρονος συνταξιούχος ήταν αφοπλιστικός: «Πραγματικά βρίσκομαι σε δίλημμα. Ψέματα να πω; Σε ποιόν να βασιστείς; Όλοι οι πολιτικοί μας έχουν ρημάξει και με τα μνημόνια που υπέγραψαν, δεν θα γλυτώσει κανείς συνταξιούχος. Είμαι απαισιόδοξος για το μέλλον και για πρώτη φορά δεν ξέρω καν εάν θα πάω να ψηφίσω».
Το 1961 συμμετείχε για πρώτη φορά σε βουλευτικές εκλογές και ο κ. Νίκος, επίσης 77 ετών. Μέχρι στιγμής έχει δώσει το «παρών» σε όλες τις αναμετρήσεις του τελευταίου μισού αιώνα, όμως τώρα κι αυτός προβληματίζεται για το εάν θα πάει να ψηφίσει, εξηγώντας τους λόγους: «Ζούμε σε έναν τόπο ευλογημένο, αλλά οι πολιτικοί μας, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, είναι κατώτεροι των περιστάσεων. Μία ζωή σκάνδαλα είχαμε, αλλά ποτέ δεν είδα να εφαρμόζονται οι νόμοι. Πώς βρέθηκε η Ελλάδα να χρωστά τόσα χρήματα; Ποιος προκάλεσε όλα αυτά τα χρέη; Τους βαρέθηκα όλους και δεν έχω αποφασίσει εάν την Κυριακή θα πάω να ρίξω τη ψήφο μου και κυρίως σε ποιο κόμμα».
Ο 77χρονος συνταξιούχος στην ερώτηση για το ποιες είναι οι εκλογές που θυμάται έως σήμερα, στάθηκε σε δύο ημερομηνίες: «Θυμάμαι το 1964, στις τελευταίες εκλογές πριν την επιβολή της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Τότε είχε εκλεγεί η κυβέρνηση του Γεώργιου Παπανδρέου. Ο «Γέρος» ήταν δημοκράτης, αλλά τον έριξαν άδικα και μετά ήρθε η χούντα. Μου έκανε εντύπωση η ρητορική δεινότητά του Παπανδρέου. Είχε έρθει προεκλογικά στο Βόλο και μίλησε σε συγκέντρωση στην παραλία. Βγαίνει στο μπαλκόνι και λέει: «Λαέ της Λάρισας». Αυτή τη φράση την επανέλαβε δυο-τρεις φορές, μέχρι που κάποιος τον διόρθωσε και λέει το αμίμητο: «Λαέ της Λάρισας, έλα να θαυμάσεις τη μεγαλειώδη συγκέντρωση του Βόλου. Οι άλλες βουλευτικές εκλογές που θυμάμαι ήταν οι πρώτες της Μεταπολίτευσης το 1974, την εποχή που ο Καραμανλής επέστρεψε από το Παρίσι και ο λαός τον βάπτισε εθνάρχη».
Τελευταία μίλησε η κα Βούλα, η οποία ήταν και η μεγαλύτερη της παρέας, αφού διανύει αισίως το 93ο έτος της ζωής της. Ωστόσο αυτό δεν την εμπόδισε στιγμή να μιλήσει με πάθος συγκρίνοντας το παρελθόν με το παρόν: «Γεννήθηκα το 1923, αλλά για πρώτη φορά άσκησα το εκλογικό μου δικαίωμα το 1956. Μέχρι τότε δεν επιτρεπόταν στις γυναίκες να ψηφίζουν κι έφτασα 33 ετών για να το κάνω πρώτη φορά. Μόνο που όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, δυστυχώς δεν έχει αλλάξει τίποτα. Είμαι βαθύτατα απογοητευμένη από τους πολιτικούς μας. Προεκλογικά μας τάζουν τα πάντα, αλλά μόλις πάρουν την εξουσία, τα ξεχνούνε όλα. Δεν νομίζω πως έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα σε σχέση με εκείνα τα χρόνια. Ακόμη και σήμερα δεν λείπει ο φανατισμός των κομμάτων, δίχως κανείς να ενδιαφέρεται πραγματικά για το συμφέρον του λαού. Για να είμαι ειλικρινής, ούτε που θυμάμαι από πότε έχω να πάω να ψηφίσω».