Το 2017, σε ηλικία 36 ετών, ο Βολιώτης Γιώργος Μάντικας πήρε μία γενναία απόφαση, που άλλαξε τη ζωή του. Μέχρι τότε εργαζόταν σε εταιρείες τηλεπικοινωνιών, έχοντας σπουδάσει στην Αγγλία μηχανικός Ηλεκτρονικών και Τηλεπικοινωνιών με μεταπτυχιακό στις ψηφιακές τηλεπικοινωνίες. Αφοσιώθηκε στο κυνήγι άγριων μανιταριών και στην Αθήνα, όπου ζει μόνιμα, ίδρυσε δική του επιχείρηση που εμπορεύεται 180 εδώδιμα είδη από κάθε γωνιά της Ελλάδας, τα οποία συλλέγει καθημερινά μόνος του.
Αποφοιτώντας από το 3ο Γενικό Λύκειο Βόλου, βρέθηκε για σπουδές στο εξωτερικό. Αρχικά στο Πανεπιστήμιο του Κεντ στο Κάντερμπερι, ενώ στη συνέχεια έκανε το μεταπτυχιακό του στο Λάνκαστερ. Το 2003 πήρε τον δρόμο της επιστροφής για την Ελλάδα και επί μία 14ετία εργάστηκε στον τομέα των τηλεπικοινωνιών. Η συλλογή άγριων μανιταριών δεν ήταν άγνωστη στον κ. Μάντικα, ο οποίος έμαθε πολλά στο πλευρό των παππούδων του, του Κυριάκου και της Ευδοξίας Μανίνη από το Μούρεσι. «Αμφότεροι μου έδωσαν τόσα πολλά από πλευράς γνώσεων, που φτάνουν για δυο γενιές», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Οι γονείς της μητέρας του, μπορεί να μη βρίσκονται πια στη ζωή, ωστόσο, ο 40χρονος θυμάται με νοσταλγία τα παιδικά του χρόνια που τους συνόδευε στα δάση του Πηλίου και γνώρισε το βασίλειο των μυκήτων. «Σίγουρα πρόκειται για έναν κόσμο αρκετά περίπλοκο. Ακόμη και μία ζωή να ψάχνεις, δεν πρόκειται να συναντήσεις όλα τα είδη και να είσαι απόλυτα ευχαριστημένος. Όμως, όσο κοιτάζεις, τόσο μαθαίνεις», τόνισε ο Γιώργος Μάντικας.
Την περσινή άνοιξη παρέλαβε από το Επιμελητήριο Γρεβενών την πιστοποίηση συλλέκτη αυτοφυών μανιταριών, ενώ από το 2020 έδωσε άλλη υπόσταση στη δραστηριότητά του. Ίδρυσε την επιχείρηση με την επωνυμία «Wild Mushrooms of Greece – Άγρια Μανιτάρια της Ελλάδας», τροφοδοτώντας με τα προϊόντα του μέχρι και την τοπική αγορά: «Πέρα από το ότι επισκέπτομαι κάθε καλοκαίρι το Πήλιο, αφού στον Άγιο Ιωάννη διατηρούμε έναν οικογενειακό ξενώνα, με την πρώτη ευκαιρία βρίσκομαι στον Βόλο, καθώς συνεργάζομαι με ορισμένα μαγαζιά στον Βόλο και τους προμηθεύω με άγρια μανιτάρια».
Το πρώτο ερώτημα που προκύπτει σε όποιον μαθαίνει την ιστορία του, είναι, γιατί άφησε μία καριέρα στις τηλεπικοινωνίες, για να συλλέγει άγρια μανιτάρια. Η απάντηση που έδωσε, μαρτυράει την αγάπη του για τη φύση: «Εκεί έξω μπορείς να μάθεις πολύ περισσότερα απ’ ό,τι σ’ ένα γραφείο. Όπως για παράδειγμα, το πώς μπορούμε να τραφούμε με ασφάλεια από την ίδια τη φύση. Δυστυχώς, υπάρχει άγνοια παρότι ζούμε σε μία χώρα με τόσο πλούσια βιοποικιλότητα. Το να γνωρίζεις βέβαια, απαιτεί πολλά χρόνια ενασχόλησης, αρκετό περπάτημα, πάρα πολύ διάβασμα και να θέλεις να μάθεις. Η λέξη κλειδί είναι «θέληση». Έχω πάρει εν γνώσει μου έναν δύσκολο δρόμο, αλλά εάν βαδίζεις με μικρά και προσεκτικά βήματα, μπορεί να γίνει ωφέλιμος για σένα και τους γύρω σου».
Γυρίζοντας έντεκα μήνες τον χρόνο κάθε γωνιά της Ελλάδας, έχει συναντήσει πάρα πολλά μανιτάρια από τα 7.500 είδη που έχουν καταγραφεί μέχρι σήμερα: «Κάθε μέρα που περπατάω στο δάσος, μπορεί να συναντήσω από 100-150 είδη άγριων μανιταριών. Εάν μία ημέρα βρεθώ κοντά σε καστανιές και την επόμενη σε οξιές, θα εντοπίσω άλλα τόσα είδη, διαφορετικά από τα προηγούμενα. Υπολογίζω πως έχω συναντήσει τέσσερις με πέντε χιλιάδες μανιτάρια. Τα υπόλοιπα μπορεί να μην είναι ορατά με γυμνό μάτι, π.χ. μπορεί να είναι σε κορμούς ή ξυλοσηπτικά. Και πάλι, δεν λέω πως τα συνάντησα όλα».
