Στον Βόλο βρέθηκε χθες ο Παναγιώτης Φασούλας συνοδευόμενος από υποψήφιους της παράταξης «Πρώτα το μπάσκετ», που θα συμμετάσχουν στις προσεχείς εκλογές της ΕΟΚ. Η «αράχνη» της ελληνικής καλαθοσφαίρισης μέσω της «Θ» αναλύει το πλάνο και το όραμα που έχει για το αύριο του αθλήματος στη χώρα μας.
Ο Παναγιώτης Φασούλας διεκδικεί την προεδρία της ΕΟΚ ως επικεφαλής της παράταξης «Πρώτα το μπάσκετ». Χθες μαζί με τους συνεργάτες του, Ευθύμη Ρεντζιά και Κώστα Νικάκη και συνοδευόμενος από τον συνυποψήφιό του, Νίκο Ρούμπο, βρέθηκε στον Βόλο και μίλησε σε εκπροσώπους των σωματείων της Μαγνησίας. Η συνάντηση έγινε στο Μεταξουργείο και τηρήθηκε αυστηρά το ιατρικό πρωτόκολλο.
Με την ευκαιρία της επίσκεψής του στον Βόλο ο Παναγιώτης Φασούλας μίλησε στη «Θ», όπου παρουσίασε το πλάνο και το όραμα που έχει για το ελληνικό μπάσκετ. Αναλυτικά μίλησε για τα εξής θέματα:
Για τον σκοπό της επίσκεψής του στον Βόλο: «Είναι στο πλαίσιο της προεκλογικής διαδικασίας. Έχουμε ξανάρθει στον Βόλο να δούμε τα σωματεία και ήρθαμε για να ξαναπούμε πέντε πράγματα που θέλουμε να κάνουμε εμείς ως πρωτοβουλία «Πρώτα το μπάσκετ». Όλες οι πολιτικές αποφάσεις που έχουμε πάρει αφορούν το μπάσκετ και θα εφαρμοστούν την επόμενη μέρα. Νομίζω ότι η πρότασή μας έχει μεγάλη απήχηση στα σωματεία όλης της Ελλάδας. Η Θεσσαλία είναι μπασκετική περιοχή και ειδικότερα ο Βόλος έχει ένα πολύ μεγάλο αριθμό σωματείων και θέλουμε να είμαστε κοντά. Πάντα είναι ευχάριστο να βρίσκεσαι στον Βόλο έτσι κι αλλιώς».
Για τους βασικούς πυλώνες του προγράμματος της παράταξής του: «Κατ’ αρχήν είναι η ενίσχυση των ενώσεων, ώστε να μπορέσουν να ξαναγίνουν πηγή έμπνευσης και ενέργειας για τα σωματεία και όχι ένας κρατικός μηχανισμός όπως είναι σήμερα.
Το δεύτερο είναι οι βάσεις που θέλουμε να δώσουμε στο αναπτυξιακό πρόγραμμα της ομοσπονδίας, το οποίο δεν μπορεί να στηρίζεται στην εθελοντική προσφορά προπονητών και παραγόντων μόνο. Πρέπει να γίνει σε πιο επαγγελματικά πλαίσια και όχι όπως λειτουργούσε στο παρελθόν. Δεν μπορώ να βλέπω προπονητές του αναπτυξιακού να είναι προπονητές και σε ομάδες ή να κάνουν ατομικές προπονήσεις, είτε να υπάρχουν σχέσεις τύπου μάνατζερ κλπ. Ένας ομοσπονδιακός προπονητής οφείλει να βρίσκεται μόνο στην υπηρεσία της ομοσπονδίας
Το τρίτο είναι να σταματήσει το παιδομάζωμα των μεγάλων κλαμπ στις αναπτυξιακές ομάδες της επαρχίας και των γειτονιών στις πόλεις. Αυτό θα γίνει με την ψηφοποίηση και την πλήρη διαφάνεια των οποιωνδήποτε συναλλαγών κάνει κάθε σωματείο με την ομοσπονδία, δηλαδή ο αριθμός των μεταγραφών που έχουμε αποφασίσει πρέπει να τηρείται απ’ όλα τα σωματεία -και από τα μεγάλα και από τα μικρά- ούτως ώστε οι παράγοντες των μικρών σωματείων όταν τους δοθεί η ευκαιρία να έχουν μια καλή φουρνιά παικτών, να μπορέσουν να δημιουργήσουν κάτι καλό για τα δικά τους τμήματα υποδομής. Μ’ αυτό το όνειρο ζουν οι παράγοντες των επαρχιακών συλλόγων, το οποίο θέλουμε να ξαναζωντανέψουμε. Θεωρώ πολύ σημαντικό παράγοντα τη διαφάνεια μεταξύ της ομοσπονδίας και των σωματείων κι αυτό θα γίνει όταν θα σταματήσουν να λειτουργούν με βάση την πελατειακή σχέση που έχει καθιερωθεί εδώ και χρόνια ως λειτουργία.
Το τέταρτο είναι το Μητρώο Αθλητών. Θέλουμε να ξέρουμε με τη συνεργασία όλων των προπονητών, όλο το υλικό που έχουν στις ηλικίες 14-19 ετών.
Το πέμπτο είναι να αλλάξουμε τον τρόπο λειτουργίας, ορισμού, αξιολόγησης και βαθμολόγησης των διαιτητών. Θέλουμε μία διαιτησία που θα στέκεται στο ύψος της, όπως και στο παρελθόν. Έχουμε πάρα πολύ καλούς διαιτητές. Με ενοχλεί ιδιαίτερα το ότι δεν καλούνται να διαιτητεύσουν σε κορυφαίες διοργανώσεις, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει έλλειψη αξιοπιστίας. Με τη βαθμολόγηση οι διαιτητές είτε θα προάγονται, είτε θα υποβιβάζονται, είτε θα μένουν στάσιμοι σε μία κατηγορία. Άλλοι θα τους ορίζουν, άλλοι θα τους αξιολογούν. Θα εισάγουμε ψηφοφορία από τον γηπεδούχο και τον φιλοξενούμενο προπονητή. Οι τιμωρίες διαιτητών θα είναι δημοσιευμένες, όλα θα είναι στο φως για να ξαναφέρουμε την αξιοπιστία και την εξωστρέφεια που λείπει από την ομοσπονδία αυτή τη στιγμή. Ο κόσμος δεν συζητάει σε οποιαδήποτε κατηγορία χωρίς υπονοούμενα και χωρίς συζητήσεις για κακές διαιτησίες ακόμη και για το παράνομο στοίχημα. Θέλουμε να το περιορίσουμε αυτό όσο γίνεται.
Το έκτο είναι για τις κατηγορίες των εφήβων-νεανίδων, παμπαίδων-παγκορασίδων κλπ. Πιστεύουμε ότι η υπάρχουσα κατηγορία των εφήβων πρέπει να καταργηθεί και να συγκροτηθεί μία νέα κατηγορία Κ19, ώστε να δώσουμε το δικαίωμα στα παιδιά, που έχουν σταματήσει για έναν χρόνο το μπάσκετ λόγω εξετάσεων, να ξαναβρούν τα πατήματά τους σε προστατευμένο περιβάλλον για έναν χρόνο, είτε περάσουν στο πανεπιστήμιο είτε όχι. Έτσι θα μπορέσουν να συνεχίσουν σε υψηλό επίπεδο ή να τους κρατήσουμε μέσα στην οικογένεια του μπάσκετ που πιστεύω ότι πρέπει να είναι μεγάλη, γιατί αυτή τη στιγμή έχει συρρικνωθεί.
Το έβδομο είναι το γυναικείο μπάσκετ, το οποίο είναι πυλώνας για την ανάδειξη του αθλήματος. Οι γυναίκες έχουν κάνει μεγάλο το μπάσκετ και δεν τις δίνουμε την πρέπουσα σημασία και τον σεβασμό. Δεν μπορείς να βλέπεις την Εθνική γυναικών να πηγαίνει στα προκριματικά Ευρωμπάσκετ στη Σλοβενία και να μη συνοδεύεται από παράγοντα της ομοσπονδίας ή να μη δείχνει τα ματς η κρατική τηλεόραση, η οποία πρέπει να γυρίσει και να κοιτάξει αυτό που έχει σημασία για εκείνη, δηλαδή να δείχνει μη εμπορικά προϊόντα και έναν τέτοιο είναι ο ερασιτεχνικός αθλητισμός.
Όσον αφορά το Κύπελλο Ελλάδος εμείς θέλουμε να το κάνουμε από την Α2 και κάτω, διότι εδώ και 15 χρόνια είμαστε ανίκανοι ως μπάσκετ να διοργανώσουμε ένα φάιναλ 4 ή φάιναλ 8 λόγω φανατισμού των οπαδών. Εμείς πρέπει να καταλάβουμε ότι είμαστε του ερασιτεχνικού μπάσκετ. Θα προσπαθήσουμε να διοργανώσουμε κύπελλο με τις ομάδες της Α1, αλλά αν αυτό δεν είναι εφικτό, προτιμάμε να κάνουμε ένα φάιναλ φορ που θα είναι γιορτή του μπάσκετ για όλες τις ερασιτεχνικές κατηγορίες. Για παράδειγμα στην Α2 παίζεται μπάσκετ υψηλού επιπέδου και μπορεί να γίνει ακόμη καλύτερο.
Θέλουμε να κάνουμε καταμερισμό ευθυνών, θέλουμε να παράξουμε νέους παράγοντες, όπως μας επιτρέπει ο νέος αθλητικός νόμος. Επίσης θέλουμε εξομάλυνση των κανονισμών στα μικρά ηλικιακά πρωταθλήματα, όπου η κάθε ένωση έχει τους δικούς της κανόνες. Δεν υπάρχει συνεννόηση μεταξύ των ενώσεων γιατί έχει καταργηθεί το συμβούλιο των προέδρων των ενώσεων. Όλα αυτά πρέπει να τα συζητήσουμε για να δούμε τι θέλουμε να κάνουμε ισότιμα πλέον.
Για παράδειγμα έχουμε μία Γ’ Εθνική, όπου οι ομάδες της νησιωτικής Ελλάδας πρέπει να ταξιδέψουμε 10-12 φορές στην ηπειρωτική Ελλάδα, πράγμα που σημαίνει μπάτζετ 40.000 ευρώ μόνο για τις μετακινήσεις, σε αντίθεση με τις ομάδες της ηπειρωτικής που πρέπει να ταξιδεύουν 3-4 φορές στα νησιά. Δε νομίζω ότι υπάρχει ισοτιμία και μόνο και μόνο να έχουμε τόσες πολλές ομάδες κάνοντας ρουσφέτι. Πρέπει να ελαφρύνουμε τα σωματεία από τα έξοδα που τα φορτώνουμε κάθε χρόνο. Ξεκινήσαμε από τους διαιτητές και συνεχίσαμε με τη γραμματεία και τον γιατρό, ενώ θα προστεθούν και τα τεστ κορωνοϊού. Θα πρέπει να ξαναδούμε το θέμα της ασφάλισης των σωματείων και των αθλητών σε καταστάσεις όπως αυτή που βιώνουμε τώρα, όπου πολλοί αθλητές και προπονητές έμειναν «επί ξύλου κρεμάμενοι», επειδή δεν ήταν σε μία δηλωμένη διαδικασία. Επιπλέον θα πρέπει να δούμε την ομαδική ασφάλιση των αθλητών, γιατί τώρα βλέπουμε ότι τους τραυματισμούς επιβαρύνονται οι σύλλογοι. Οφείλουμε να δούμε πώς θα λειτουργήσουμε ως ένας μεγάλος οργανισμός για να συγκεντρώσουμε χρήματα όχι για αποταμίευση, αλλά για να απαλύνουμε τα σωματεία από τα έξοδα που αυξάνονται κάθε χρόνο.
Θεωρώ ότι όσα λέμε είναι άκρως εφαρμόσιμα και θα εφαρμοστούν από την επόμενη μέρα. Εμείς δεν ξέρουμε να κάνουμε ανούσιες εξαγγελίες τύπου Μαυρογιαλούρου. Προσπαθούμε να κρατήσουμε την μπάλα εκεί που ξέρουμε, δηλαδή στο γήπεδο και στο μπάσκετ, γιατί τις πολιτικές οφείλουν οι άνθρωποι του μπάσκετ να τις εκπονήσουν και να τις εφαρμόσουν. Οι τεχνοκράτες χρειάζονται για ζητήματα τύπου μάρκετινγκ και ιατρικής φύσεως.
Για την κεφάλαιο «Εθνική»: «Εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ζητάμε να γίνουν επιτέλους εκλογές, ώστε να μπούμε στη διαδικασία του Προολυμπιακού. Θεωρώ ότι δεν υπάρχει παίκτης που να μη θέλει να συμμετάσχει σ’ αυτό το τουρνουά. Θέλουμε την επιτυχία από την πρώτη μέρα, αν είναι αυτό δυνατό, αλλά πρέπει να φέρουμε πίσω την αγάπη, την τρέλα και την έξαψη των Ελλήνων μπασκετμπολιστών, γιατί έχουν να εκπροσωπήσουν κάτι πολύ σημαντικό, δηλαδή το ελληνικό μπάσκετ, το οποίο όμως θα έχει επανακτήσει την αξιοπιστία, τη διαφάνεια και την αγάπη του κόσμου, όπως ήταν παλιά, και όχι το «στραβομουτσούνιασμα», που υπάρχει τα τελευταία 10-15 χρόνια. Το μπάσκετ έχει φύγει από τις πρώτες σελίδες των εφημερίδων και από την πρώτη έννοια των φιλάθλων. Εκεί πρέπει να ξαναγυρίσει. Σ’ αυτό θα βοηθήσει η Εθνική, αλλά και η ίδια θα ωφεληθεί από την αξιοπιστία. Αυτό το καλοκαίρι δεν είναι μόνο η Εθνική ανδρών, είναι και οι γυναίκες, αλλά ενδεχομένως και πιο μικρές ηλικιακά ομάδες, με τις οποίες δεν έχει ασχοληθεί κανείς. Τόσο οι γυναίκες, όσο και οι νεαροί διεθνείς είναι απροπόνητοι λόγω της πανδημίας. Θα περίμενε κανείς από τους υπεύθυνους να υπήρχε μια πρόβλεψη γι’ αυτούς τους αθλητές, έχουμε ζητήσει να αρχίσουν προπονήσεις με βάση τα υγειονομικά πρωτόκολλα, αλλά δεν εισακουστήκαμε.
Ωραία είναι τα όμορφα λόγια, ωραίες είναι οι προσωπικές διαδρομές που έχει ο καθένας στο μπάσκετ, αλλά το παρόν δεν το εξευμενίζεις με το παρελθόν. Χρειάζονται δράσεις τώρα.
Για ενδεχόμενη επιστροφή του Ολυμπιακού στην Α1: «Αυτή την απόφαση πρέπει να πάρουν ο ΕΣΑΚΕ και ο Ολυμπιακός. Δεν μπορώ να διανοηθώ πώς μπορεί να έχει εμπορική αξία το πρωτάθλημα αν δεν υπάρχει ο ανταγωνισμός μεταξύ Ολυμπιακού, Παναθηναϊκού, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Άρη κλπ. Όσο πιο ανταγωνιστικό το πρωτάθλημα τόσο το καλύτερο, δεν υπάρχει κανείς που να μη θέλει τον Ολυμπιακό στην Α1. Με την εκλογή μας και τις αλλαγές στη διαιτησία θα εκλείψει κάθε αμφιβολία για τον τρόπο λειτουργίας της απ’ όλες τις ομάδες. Πλέον οι διαιτητές θα παίζουν για τον εαυτό τους, γιατί αν ξέρουν ότι θα πάρουν κακή βαθμολογία από τους προπονητές, ακόμη και από τον Τύπο ή από το αν τινάζεται ένα παιχνίδι στον αέρα και δεν προβιβαστούν στην παραπάνω κατηγορία ή ότι μπορεί να υποβιβαστούν, τότε δεν θα επηρεάζονται από κανέναν που ενδεχομένως κάποιοι προσπαθούν να το κάνουν με την καριέρα τους πχ. Απορώ γιατί οι τιμωρίες των διαιτητών είναι κρυφές και όχι αναρτημένες. Το να μην παίζει ένας διαιτητής, δεν είναι τιμωρία, όπως συμβαίνει και μ’ έναν παίκτη.
Εμείς ως παράταξη προερχόμαστε από πολλά σωματεία και διαφορετικές πολιτικές καταβολές, αυτό που θέλουμε είναι να πηγαίνουμε στην ομοσπονδία μετά από ντέρμπι και να μην υπάρχει η παραμικρή υπόνοια ότι έχουμε αναμιχθεί κάπου. Και να είστε βέβαιοι ότι αυτό θα συμβεί. Ειδικά η δική μας διαδρομή είναι εντελώς διαφανής»