Της
Αγγελικής Θάνου,
PhD εκπαιδευτικού
και συγγραφέα
Μέρος Β’
Η Ειρήνη Βογιατζή ξεδιπλώνει τις σκέψεις της.
[Διαβάζοντας τι έχω γράψει έως σήμερα, κάτι είχαν να μου πουν τα ποιήματα και κάτι ήθελα να τους φορέσω, να τους ακουμπήσω για να ξαποστάσω… Είναι σχεδόν τα περισσότερα βιωματικά – τουλάχιστον έτσι γράφω ώς τώρα – επομένως αντιλήφθηκα ότι μιλάω κάπου σε αυτό το χρονικό διάστημα μέσα από αυτά, με αφορμή κοινωνικά και προσωπικά γεγονότα που με στιγμάτισαν και σκάβοντάς με περισσότερο κατάλαβα ότι συνειδητά πια ξεφλουδίζομαι για να φτάσω όσο γίνεται στο κουκούτσι ή αλλιώς να συναντήσω το «εσωτερικό μου παιδί» μέσα από διάφορα ερεθίσματα που όλο μεγάλωναν την ανάγκη… Να αποδεχθώ το παιχνίδι με τους δαίμονές μου αγαπώντας τους, να ξεμπερδεύω μαζί τους. Συναντώ εμένα σε ένα βαθύτερο παλλόμενο γίγνεσθαι έχοντας υπόψη ότι ταυτόχρονα υπάρχουν αποδέκτες των «εξομολογήσεών» μου. …Το περιεχόμενο είναι κάπως «αιχμηρό» κι εμπεριέχει κραυγές, αλλά πάντα αξίζει αυτή η διαδρομή που οδηγεί σε γαλήνη…]
Η Ειρήνη Βογιατζή, κόρη του Γεωργίου Βογιατζή, καθηγητή μαθηματικών, και της Μαρίας Ράμπου, φιλολόγου καθηγήτριας, κατάγεται και από τους δυο γονείς της από τα Κανάλια της Μαγνησίας, γεννήθηκε δε και μεγάλωσε στην πόλη του Βόλου. Κουβαλά στο δισάκι της πληθώρα σπουδών και επιμορφώσεων που μεταφράζεται σε ένα πλούτο ενδιαφερόντων. Είναι πτυχιούχος Βιολογίας από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Είναι επίσης απόφοιτη της Ανώτερης Δραματικής Σχολής «Μαίρη Βογιατζή – Τράγκα» και απόφοιτη του Θεατρικού Εργαστηρίου «Οδός 25ης Μαρτίου» στη Θεσσαλονίκη (με δασκάλους στην υποκριτική Κ. Σαντά, Γ. Μήττα, Χ. Παπαστεργίου).
Έχει παρακολουθήσει μαθήματα υποκριτικής στο «θέατρο των Αλλαγών» – Θέατρο Καλαμαριάς και στο θεατρικό Εργαστήρι του Δήμου Βόλου, με την καλλιτεχνική διεύθυνση της Λυδίας Κονιόρδου.
Έχει δεχθεί μαθήματα τραγουδιού, φωνητικής, ορθοφωνίας και πιάνου.
Έχει ζήσει στην Αθήνα όπου εργάστηκε ως ηθοποιός και ως καθηγήτρια στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση αγαπώντας και αφιερώνοντας χρόνο στα παιδιά.
Έχει συνεργαστεί κινηματογραφικά με σκηνοθέτες, όπως ο Παντελής Βούλγαρης, ο Γ. Καραντινάκης, ο Γ. Ζώης και θεατρικά με τους: Δ. Δαχτυλά, Χ. Παπαστεργίου, Θ. Κάλβο, Κ. Κωνσταντόπουλο, Χ. Γρωργιάδη, Π. Μοσχοβάκου, Μ. Κυριάκη και άλλους.
Από το 2013 έως το 2015 απασχολήθηκε ενεργά στον πολυχώρο Αίτιον σε μια σειρά αφιερωμάτων – περφόρμανς σε σημαντικούς ποιητές στο πλευρό της Τ. Μπαρνασά και πλάι στον ηθοποιό Κ. Πουλέτσο.
Ασχολείται από μικρή με τη συγγραφή – πάντα μάχιμη εκφράζει τις σκέψεις της στο χαρτί και αναπνέει – όπως υποστηρίζει η ίδια. Έχει εκδώσει δυο ποιητικές συλλογές.
Η πρώτη εκδόθηκε το 2011 από τις εκδόσεις Άπαρσις με τον τίτλο «Κατά θέση χώρου». Ακολούθησε η δεύτερη ποιητική της συλλογή το 2018 με τον τίτλο «Χάθηκε ο ρόλος ήρθες εσύ» από τις εκδόσεις Όστρια.
Η ποίησή της χαρακτηρίζεται από στοχασμό και καταγραφές εσωτερικού μονολόγου, περιγράφοντας την αλήθεια που προκύπτει από την παρατήρηση και την προσωπική περιήγηση στη ζωή, στον κόσμο, στον εαυτό της. Διαβάστε ένα απόσπασμα από το ποίημα που κοσμεί το οπισθόφυλλο της δεύτερης ποιητικής της συλλογής.
[Ποτέ δεν είπα ότι η σκιά / είναι η αιτία της αποδόμησης / πώς άλλωστε / το παραμύθι ξεδιπλώνεται πάντα στο φως, / στο σκοτάδι κρύβονται οι αλυσίδες / ντόμπρα πράματα, / ο άσσος τα μεσάνυχτα επιμένει / ως τυχερό χαρτί / ρολόι εντοιχισμένο στη μελανιά / της επανάληψης / επίπληξης και ρέστα στο καπάκι. / ενίοτε θα μου λείπει το τσιγάρο του γυρισμού / έπειτα από τόσα χρόνια φωτιάς…]
Ακολουθεί ένα ακόμα ποίημά της:
Δεν θα είμαι ξένη;
Όταν σταμάτησα να με φωτογραφίζω
στων άλλων τα μοντάζ
– που από καιρό είχαν πιάσει ρίζες –
κάπως πανικοβλήθηκα έτσι μετέωρη
ως με είδα.
Σαν τότε που μοσχοβόλαγε η λεμονιά
ήλιοι ξανθοί να λούζουν τα κύτταρά μου
λες και με οσμίζονταν τις μέρες τις μαβιές,
λαμποκοπούσαν οι αναστεναγμοί
σκοτείνιαζαν τα περιττά σε οικεία λάγνα ημερολόγια
μα ύστερα έσβησε, μίκρυνε η αυλή…
Δεν θα έχω ξένους ν’ αγαπώ
δεν θα είμαι ξένη –
χάθηκα μες στο φως
κι αν είναι τυραννία;
«…Πόσο μικρούλα είσαι» την άκουσα να ψιθυρίζει…
«Σαν την κοντούλα λεμονιά»…
Όσα χρόνια κι αν πέρασαν
σε αγαπημένα αρώματα μεθάω, ακουμπάω
τα πίνω, με πίνουν
οι συστάσεις δεν άλλαξαν την πρόποση
σε μετασχηματισμένες νίκες ξήλωνε, ράβε
του αδερφού και ξανά –
Γέλα η ζωή μας χαίρεται
ψηλώνει
μας εξατμίζει να υπάρχουμε μαζί στο πλάνο.
Η συνέντευξη που ακολουθεί μας γνωστοποιεί την αλήθεια της ζωής της.
Βιολογία, θέατρο, ποίηση: Ποιο είναι το λατρεμένο σας;
Και τα τρία έχουν καθορίσει τη ζωή μου. Η βιολογία ως διδασκαλία χρόνια στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση και το θέατρο όποτε υπάρχει η διάθεση, αλλά και η δυνατότητα να συμβεί. Η γραφή με ενδιαφέρει ως ιδιαίτερη απασχόληση και θέλω να την εξελίξω. Έχουν όλα ήδη κάνει έναν κύκλο, θα έλεγα ότι με γεμίζουν και με εξιτάρουν οι όμορφες συνεργασίες καλλιτεχνικά (διότι και λόγω πανδημίας μου έχουν λείψει) είτε θέατρο είτε κινηματογράφος, τηλεόραση, αλλά και κάθε είδους δημιουργία πια μεγαλώνοντας.
Πιστεύετε στο ταλέντο;
Πιστεύω φυσικά και το θαυμάζω όταν υπάρχει, ευτυχώς έχουμε μπόλικο στην Ελλάδα σε κάθε μορφή τέχνης. Όμως, δεν είναι πάντα αυτό που θα καθορίσει την πορεία αν δεν αξιοποιηθεί. Σημασία έχει να αφυπνίζεται η ψυχή συγχρόνως μέσω της επαφής με την τέχνη με όποιον τρόπο για να έχει και το τάλαντο υψηλή συχνότητα πλεύσης. Πιστεύω εξίσου στην πολλή δουλειά, διότι έχω δει να προχωράνε άνθρωποι στο θέατρο που δεν το είχαν εξαρχής και βελτιώθηκαν. Καθώς και στις δημόσιες σχέσεις αν το επιλέξει κάποιος. Ναι…
Δυο ποιητικές συλλογές σας εμπλουτίζουν ήδη την ελληνική βιβλιογραφία. Υπάρχει κάποια δημιουργία σας που είναι καθ’ οδόν;
Όσον αφορά στη συγγραφή ναι κάτι υπάρχει, δεν ξέρω ακόμη αν θα είναι ποίηση είτε σε κάποια άλλη μορφή.
Υπάρχει κι ένας έτοιμος μονόλογος, αλλά δεν είμαι σίγουρη αν θα προχωρήσω σε έκδοση του.
Όσον αφορά στην υποκριτική έχω κάποια projects στο μυαλό μου, για τα οποία θα χρειαστώ βοήθεια να τα υλοποιήσω. Κάποια από αυτά θα είναι για εθελοντική προσφορά.
Τι αποτελούν για σας πηγές έμπνευσης;
Αρκετά όσον αφορά στη συγγραφή, ο ίδιος ο άνθρωπος καταρχήν και η φύση της ιστορίας του, η μοναξιά, ο έρωτας, η αγάπη, ο πόνος, το ανεκπλήρωτο, η φύση, η κοινωνία και το μπάχαλό της, η γαλήνη, οι άνθρωποι που θαυμάζω, οι ήρωές μου που πορεύονται με μια «ασθένεια» αξιοπρεπώς στη ζωή και ρουφούν την κάθε τους μέρα ως δώρο.
Γενικότερα μέσα στην ψυχή και το σώμα γυρίζω.
Ποια ώρα είναι η πιο δημιουργική;
Δεν είναι απόλυτο, αλλά προς το σούρουπο και για διορθώσεις το μεσημεράκι.
Υπήρξαν στο διάβα της ζωής σας σημαντικά πρόσωπα ή καταστάσεις που καθόρισαν τις επιλογές σας;
Ναι αναμφισβήτητα πέρα από τους γονείς μου, κυρίως τον πατέρα μου, που με μύησε στην τέχνη από μικρή, το θέμα υγείας μου θέλοντας να εξερευνήσω από μικρή το σώμα και τη βιολογία του (λόγος για ζωή όπως και στο θέατρο αυτό γίνεται) κι αρκετές καταστάσεις που με έκαναν να ασχοληθώ ψυχοθεραπευτικά με τον εαυτό μου μαθαίνοντας διάφορες τεχνικές πάνω σε αυτό, που μου άνοιξαν νέους ορίζοντες γνωρίζοντας με καλύτερα καθώς και διαχειρίζοντας καλύτερα τη ζωή μου.
Και φυσικά αρκετοί δάσκαλοι μου.
Τι θα συμβουλεύατε έναν έφηβο (ανεξαρτήτως φύλου) που παίρνει τη ζωή στα χέρια του;
Να βλέπει τη ζωή ως δώρο που του χαρίστηκε (αν το δούμε και από βιολογικής πλευράς μια στις χίλιες η συγκεκριμένη σύλληψη της γέννησης του καθενός μας) να την αξιοποιεί στο έπακρο των δυνατοτήτων του, να κάνει λάθη μαθαίνοντας να γίνεται καλύτερος άνθρωπος, να εξελίσσεται μέσα από αυτά. Ας κάνει όσα αγαπάει έχοντας πίστη στον εαυτό του, διότι είναι μοναδικός σε αυτό που φέρει η ύπαρξή του. Με μια λέξη: «Ζήσε».
Η δύναμη είναι μέσα σου!
Άλλαξε η δική σας συλλογιστική μετά την εμπειρία Covid-19;
Σαφέστατα την άλλαξε, ήρθε σαν κύμα έτοιμος να βγάλει στη φόρα ό,τι ήταν κρυμμένο σε σκοτάδια για όσους είχαν τη διάθεση – ικανότητα να διακρίνουν.
Επηρέασε τις συνθήκες της ζωής μου και της οικογένειάς μου…
Δεν έχει φανεί η επιστροφή μας στην κανονικότητα, έχει ακόμη δρόμο και βάση προηγούμενων πανδημιών άλλαξαν τον κόσμο προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο… Θα δείξει ο χρόνος και οι πράξεις, ας είμαστε αισιόδοξοι. Πέρα από την απομόνωσή μας κοινωνικά, βγήκε στην επιφάνεια όλο το υπόβαθρο των «πεποιθήσεων» που κουβαλάει ένας άνθρωπος ως αντίδραση σε αυτό που συμβαίνει ακόμη κι όσον αφορά στο εμβόλιο, το αίτιο της άρνησης σίγουρα είναι βαθύτερο. Για εμένα ήταν αποκάλυψη όλα αυτά τα συμπεριφορικά μοτίβα (οι αντιδράσεις…) που πέρασαν στο συλλογικό της ανθρωπότητας ως ενέργεια που απαιτεί προσωπική κάθαρση για να μη μας αγγίζει το φορτίο της. Μας χαρίστηκε χρόνος για προσωπική αφύπνιση. Θα σταθώ, όμως, και στα κύματα αλληλεγγύης που σάρωσαν σε όποιο επίπεδο κι αν αφορά αυτό. Ευτυχώς όσο κι αν μας ξεπουλάνε οι εκάστοτε κυβερνήσεις όταν υπάρχουν ζόρια γινόμαστε γροθιά οι Έλληνες συμβάλλοντας ο καθένας με τον δικό του τρόπο εκεί που μπορεί.
Έτσι για να μη σταθώ στα ευτράπελα που συμβαίνουν έτσι κι αλλιώς, πόσο μάλλον κάτω από τέτοια ψυχολογική πίεση. Χωρίς απαραίτητα να δικαιολογώ, όχι, κάποιες κινήσεις είναι απαράδεκτες όσο κι αν η αντίληψη δεν βοηθάει υπάρχει και η μέση λογική. Ενίοτε…
Τι είναι για σας ευτυχία;
Την ευτυχία την δημιουργούμε επομένως θέλω να είμαι υγιής, δημιουργική από το πιο μικρό ώς το πιο μεγάλο επίτευγμα, διότι δημιουργία είναι ακόμη κι ένα βλέμμα που θα ρίξεις σε έναν άγνωστο στον δρόμο χαιρετώντας τον και χαμογελώντας του… Δοκιμάστε το…! Ν’ αγαπώ και ν’ αγαπιέμαι ζώντας ολοκληρωτικά τη ζωή με όλα τα ωραία της μέσα έξω αράζοντας γαλήνια στην ομορφιά της.