Toυ
Βασίλη Καλλία,
παιδαγωγού κυκλοφορίας
– εκπαιδευτή οδηγών
Το 3ο μέρος είναι το τελευταίο της διαδρομής από το κέντρο της πόλης μέχρι τις Αλυκές. Διασχίζουμε, παρατηρούμε και ανακαλύπτουμε τις παγίδες που κρύβει ένα τέτοιο δρομολόγιο, όχι ΠΑΡΑΣΥΡΟΜΕΝΟΙ από όλους εκείνους τους γρήγορους, που το όχημα τούς «πηγαίνει» αντί να το «πηγαίνουν», ούτε ΠΑΡΑΣΕΡΝΟΝΤΑΣ άλλους σε ένα ακόμα καθημερινό ξέφρενο δρομολόγιο. Εύχομαι να πιάσουν τόπο τα γραφόμενα και συνεχίζουμε κινούμενοι μέσα στον κυκλικό κόμβο στο ύψος των Κ.Τ.Ε.Λ. . Η έξοδός μας είναι η δεύτερη, με μεγάλη προσοχή ακολουθεί διάβαση πεζών και επικίνδυνα κοντά στην έξοδο υπάρχει η στάση των αστικών λεωφορείων. Πόσες φορές δεν έχω παρατηρήσει τους επιβάτες -κυρίως φοιτητές – να έχουν κατέβει φορτωμένοι και βιαστικοί τρέχοντας και περνώντας μπροστά από το λεωφορείο προς τον σταθμό των υπεραστικών. – Έλα μωρέ, υπερβολικέ και υπεραναλυτικέ τύπε… το δικό μου αυτοκίνητο «κοκαλώνει» στο μισό μέτρο και μόνο του, αν συμβεί κάτι από όλα αυτά που γράφεις. -Αυτά αγαπητέ πες τα και στους πίσω από σένα, που ακολουθούν σε απόσταση που παραπέμπει σε ανθρωποκυνηγητό αστυνομικής περιπέτειας του Hollywood. Πλησιάζοντας τον κυκλικό κόμβο στο ύψος του Κραυσίδωνα, γνωρίζοντας ότι η έξοδός μου είναι η τρίτη προς την οδό Αθηνών, επιλέγω να μεταβώ πριν εισέλθω στον κόμβο από τη δεξιά λωρίδα στην αριστερή. Εδώ υπάρχει μια παρεξήγηση. Δεν είμαι υποχρεωμένος να το κάνω, απλά το επιλέγω για πρακτικούς λόγους γιατί είναι ασφαλέστερο και λιγότερο επικίνδυνο, αφού μια τέτοια επιλογή μου επιτρέπει να κινούμαι εσωτερικά του κόμβου χωρίς να έχω εμπλοκή με τα οχήματα εκείνα που εγκαταλείπουν από την πρώτη ή δεύτερη έξοδο. Δηλαδή, αν οι κυκλοφοριακές συνθήκες δεν μου επέτρεπαν τη μετάβαση από τη δεξιά λωρίδα στην αριστερή (πριν μπω στον κόμβο), αναγκαστικά θα επέλεγα να κινηθώ στην εξωτερική λωρίδα του κόμβου για να τον εγκαταλείψω από την τρίτη έξοδο όπως και πριν αλλά με περισσότερη προσοχή, λόγω της ασχετοσύνης ορισμένων (πολλοί αλλάζουν λωρίδα μέσα στον κόμβο παραβιάζοντας προτεραιότητες) που δεν μπορούν να εναρμονιστούν με τις δικές μας σωστές αποφάσεις. Τα κατάφερα, αλλά ψυχρή υποδοχή μου επιφυλάσσει η οδός Αθηνών, αφού με το που εγκαταλείπω τον κόμβο, η δεξιά λωρίδα είναι κατειλημμένη από οχήματα που οι ιδιοκτήτες τους τα εγκαταλείπουν, ακόμα και πάνω στη διάβαση πεζών για να κάνουν συναλλαγές στο ATM της τράπεζας. Προσοχή λοιπόν στην είσοδο αυτού του νέου δρόμου, που λόγω των παραπάνω συνθηκών, ίσως αναγκαστώ στρίβοντας να αλλάξω λωρίδα κυκλοφορίας. Τώρα αρχίζουν οι αγώνες! Καθίστε αναπαυτικά στο κάθισμά σας και απολαύστε τον αγανακτισμένο πατριώτη με τη βύθιση του γκαζιού στη θέση «φτου ξελευτερία». Τον τουρίστα που εγκαταλείπει τους «βλάχους» και μηδενίζει το χρονόμετρο της επιστροφής- διακτίνισης προς το κλεινόν άστυ. Τον πωλητή – παραγγελιολήπτη, οδηγώντας το leasing αμαξάκι της εταιρείας και βγάζοντάς του τα «άντερα». Ο γράφων, «τρελαμένος», καθώς μόλις πληροφορήθηκε ότι η παρέα έχει ήδη καθίσει για τσίπουρο και ενδέχεται να χάσει τα πρώτα τέσσερα πιατάκια της γύρας. (Ο σοβαρότερος ίσως λόγος για υπέρβαση ορίου ταχύτητας που αποτελεί και ειδικού βάρους επιχείρημα σε μια δικαστική διαμάχη).
Ας σοβαρευτούμε συνάδελφοι. Έχουμε περάσει τόσα και σε λίγο φτάνουμε στον προορισμό μας. Αν και τα σχολεία είναι κλειστά, το ξεχασμένο κουδούνι διαλειμμάτων στις σχολές του Ο.Α.Ε.Δ. μας θυμίζει την έντονη δραστηριότητα των παιδιών στους σχολικούς μήνες. Επικίνδυνα εφηβικά παιχνίδια, κυρίως με δίκυκλα αλλά και αυτοκίνητα, παραβιάσεις κόκκινου φαναριού και επιτόπου στροφές στο άνοιγμα της νησίδας. Φτάνοντας στη διασταύρωση για Πευκάκια… εκεί που είχαμε την άπλα μας, ξαφνικά καλούμαστε να κινηθούμε διασχίζοντας τα Αϊβαλιώτικα σε μια λωρίδα κυκλοφορίας. Εκνευρισμός, εντάσεις για το ποιος θα περάσει ποιον για να βρεθεί μπροστά. Δώστε τόπο στην οργή και… αφήστε τον. Δοκιμάστε το και πιστέψτε με, θα αισθανθείτε καλύτερα. Αυτό προσπαθώ να κάνω και εγώ. Να φτάνω στον προορισμό μου, χωρίς τα μηνίγγια μου να σείονται από την ένταση. Χωρίς να ξεσπάω στους δικούς μου ανθρώπους για τα κακώς κείμενα που βίωσα στον δρόμο.