«Ο τουρκικός επεκτατικός αναθεωρητισμός αποτελεί τμήμα του τουρκικού στρατηγικού γονιδιώματος. Θα ήταν τεράστια ιστορική πλάνη να ταυτίσουμε τον τουρκικό αναθεωρητισμό με την παρούσα πολιτική ηγεσία της γείτονος» τονίζει ο Καθηγητής και Κοσμήτορας της Σχολής Οικονομικών και Διοικητικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Χρήστος Κόλλιας προσθέοτντας την ανάγκη για αξιόπιστη στρατιωτική αποτροπή από πλευράς Ελλάδας. Μάλιστα σημείωσε πως «οι ελληνικές αμυντικές δαπάνες το 2021 αυξήθηκαν κατά 46%».
Ο ίδιος επισημαίνει πως η πρόσφατη επίδειξη ενός χάρτη από τον ακροδεξιό κυβερνητικό εταίρο του Ερντογάν και πρόεδρο του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης Ντεβλέτ Μπαχτσελί όπου εμφανίζονται ως τουρκικά ελληνικά νησιά του Αιγαίου και η Κρήτη, είναι μία ακόμη ακραία προκλητική ενέργεια στον υπό εξέλιξη εθνικιστικό παροξυσμό της Τουρκικής ηγεσίας. Ο χάρτης έρχεται να προστεθεί σε αυτούς της Γαλάζιας Πατρίδας, όπου αποτυπώνεται ο νέο-οθωμανικός μεγαλοϊδεατισμός που κυριαρχεί στην Τουρκία. Τόσο στην τουρκική πολιτική, στρατιωτική και διπλωματική ηγεσία αλλά και σε ευρύτατα κοινωνικά στρώματα που έχουν εμποτιστεί με το συγκεκριμένο νέο-οθωμανικό αφήγημα. Αυτονόητα, οι χάρτες αυτοί προκαλούν σφοδρότατες αντιδράσεις από μέρους της Ελλάδας και της Ελληνικής Κυβέρνησης καθώς με τον πλέον επίσημο τρόπο η Τουρκία αμφισβητεί όχι μόνο ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα αλλά και την ίδια την ελληνική κυριαρχία. Πολύ ορθά ο Έλληνας Πρωθυπουργός ζήτησε από τον Ερντογάν να δηλώσει ότι απορρίπτει τον χάρτη που παρουσίασε ο Μπαχτσελί. Δεν θα το πράξει. Όχι μόνο γιατί πρόκειται για τον κυβερνητικό του εταίρο που τον έχει ανάγκη στις επερχόμενες δύσκολες όπως όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν εκλογές, αλλά κυρίως γιατί ο ίδιος ο Πρόεδρος Ερντογάν ασπάζεται αυτό το αφήγημα και είναι ο ίδιος φορέας της τουρκικής επιθετικής και αναθεωρητικής στρατηγικής.
Από μία άλλη οπτική γωνία, οφείλουμε να ευχαριστήσουμε τον κ. Μπαχτσελί. Καθότι κυβερνητικός εταίρος, η επίδειξη του χάρτη συνιστά με τον πλέον επίσημο τρόπο παραδοχή των τουρκικών επεκτατικών βλέψεων σε βάρος της Ελλάδας. Κάθε κράτος που δέχεται σαφείς και επίσημες απειλές για την κυριαρχία του, έχει μία και μόνη επιλογή. Τον εξοπλισμό του για να είναι σε θέση να τις αποτρέψει ή να τις αντιμετωπίσει στρατιωτικά αν και όποτε εκδηλωθούν. Συστηματικά το τελευταίο διάστημα η Τουρκία θέτει στα διεθνή fora το ζήτημα της παρουσίας ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων στα νησιά του Αιγαίου. Σε αυτές τις τουρκικές αιτιάσεις, το ελληνικό διπλωματικό σώμα, οι έλληνες στρατιωτικοί ακόλουθοι δεν έχουν παρά να επιδείξουν στους ομολόγους τους αυτούς τους χάρτες. Δεν έχουν χρεία περισσότερων επιχειρημάτων για να αποδείξουν γιατί τα ελληνικά νησιά πρέπει να είναι στρατιωτικά θωρακισμένα. Ακόμα δε περισσότερο γιατί οι πωλήσεις οπλικών συστημάτων στην Τουρκία στην πράξη αποτελούν τροφοδότηση με μέσα των επεκτατικών βλέψεων της. Ο εθνικιστικός παροξυσμός του Μπαχτσελί και του συνόλου της τουρκικής ηγεσίας, είναι ο καλύτερος πρεσβευτής και υποστηρικτής των ελληνικών θέσεων».
Στρατιωτική
προπαρασκευή
Και συμπληρώνει: «Όμως αυτό δεν αρκεί. Η αποτελεσματική αντιμετώπιση και αποτροπή ενός επιθετικού, αναθεωρητικού αντιπάλου, προϋποθέτει και την ανάλογη στρατιωτική προπαρασκευή. Στον Ηγεμόνα, σε μία από τις συμβουλές του, ο Νικολό Μακιαβέλι αναφέρει ότι προστασία από την επιβουλή των ξένων δυνάμεων παρέχουν «ο καλά εξοπλισμένος στρατός και οι καλοί σύμμαχοι». Ουσιαστικά αναφέρεται στους δύο τρόπους με τους οποίους μία χώρα μπορεί να εξισορροπήσει την ισχύ μίας αντιπάλου δύναμης όπως η Τουρκία στην περίπτωση της Ελλάδας. Αυτοί είναι η εσωτερική και η εξωτερική εξισορρόπηση. Η πρώτη αφορά στην κινητοποίηση εθνικών πόρων για την παραγωγή στρατιωτικής ισχύος. Η δεύτερη, τη σύναψη συμμαχιών που λειτουργούν ως εξωτερικοί πάροχοι ασφάλειας. Όμως, η σύμπηξη συμμαχικών πολιτικών, διπλωματικών και αμυντικών δεσμών με άλλες χώρες είναι συμπληρωματικές της εσωτερικής εξισορρόπησης. Δηλαδή της στρατιωτικής ισχύος της ίδιας της χώρας. Δεν την υποκαθιστούν παρά μόνο την συμπληρώνουν. Γι’ αυτό εξάλλου ο ίδιος ο Μακιαβέλι αμέσως μετά συμπληρώνει ότι «αν υπάρχει καλός στρατός, θα υπάρχουν πάντοτε και καλοί φίλοι».
Όμως ο «καλός στρατός» κοστίζει. Η κρίση το καλοκαίρι του 2020 λειτούργησε αφυπνιστικά και τερμάτισε μία παρατεταμένη εξοπλιστική απραξία. Οι ελληνικές αμυντικές δαπάνες το 2021 αυξήθηκαν κατά 46%. Αύξηση που είναι με διαφορά η μεγαλύτερη ετήσια μεταβολή σε ολόκληρη την μεταπολιτευτική περίοδο 1974-2021, και η μεγαλύτερη μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών το 2021. Η δεύτερη μεγαλύτερη αύξηση ήταν αυτή της Φινλανδίας με 36%. Όμως, η προσπάθεια διατήρησης αξιόπιστης στρατιωτικής αποτροπής δεν πρέπει να συγκυριακή. Να είναι δηλαδή μία πρόσκαιρη αντίδραση σε μία στρατιωτική κρίση με την Τουρκία όπως αυτή το καλοκαίρι του 2020. Τουναντίον. Πρέπει να είναι συνεχής και αδιάλειπτη. Και τούτο διότι, ο τουρκικός επεκτατικός αναθεωρητισμός αποτελεί τμήμα του τουρκικού στρατηγικού γονιδιώματος. Θα ήταν τεράστια ιστορική πλάνη να ταυτίσουμε τον τουρκικό αναθεωρητισμό με την παρούσα πολιτική ηγεσία της γείτονος. Ας μην ξεχνάμε ότι η τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 έγινε επί πρωθυπουργίας του σοσιαλδημοκράτη Μπιουλέντ Ετζεβίτ και η κρίση των Ιμίων το 1996 επί πρωθυπουργίας της κεντροδεξιάς Τανσού Τσιλέρ».