Καθώς το τρένο Πηλίου γίνεται πιο γνωστό, ξεκινούν σήμερα τα δρομολόγια της φετινής περιόδου
Οκτώμισι χιλιάδες επιβάτες ταξίδεψαν πέρσι με το Μουτζούρη στη διαδρομή από Άνω Λεχώνια μέχρι Μηλιές, είτε μόνοι τους είτε με γκρουπ. Από σήμερα ξεκινούν τα δρομολόγια του Τρένου του Πηλίου για τη φετινή θερινή τουριστική περίοδο, με παράπονα ωστόσο των τουριστικών πρακτόρων για «αλμυρή» τιμή στη μίσθωση του τρένου από γκρουπ τουριστών του εξωτερικού.
Ρεπορτάζ: ΣΤ. ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ
Σφυρίζει για τη φετινή θερινή τουριστική περίοδο πάλι από σήμερα και μέχρι τον Οκτώβριο ο θρυλικός Μουτζούρης, το σήμα κατατεθέν του Πηλίου, στη διαδρομή από Άνω Λεχώνια μέχρι Μηλιές.
Το Τρένο Πηλίου για το έτος 2011 θα κυκλοφορήσει από σήμερα μέχρι 10 Ιουλίου και από 10 Σεπτεμβρίου μέχρι 31 Οκτωβρίου, Σάββατο, Κυριακές και αργίες (εκτός της Κυριακής του Πάσχα 24 Απριλίου). Από 16 Ιουλίου μέχρι 4 Σεπτεμβρίου τα δρομολόγια θα είναι καθημερινά, με ώρες αναχώρησης από Λεχώνια στις 10.00 και από Μηλιές στις 15.00.
Την περίοδο Απριλίου-Οκτωβρίου 2010, σύμφωνα με στοιχεία της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ταξίδεψαν με το Μουντζούρη 8.500 επιβάτες, γεγονός που δείχνει ότι το Τρένο γίνεται πλέον ολοένα και περισσότερο γνωστό στον κόσμο, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό.
Αν και το μελλοντικό καθεστώς διαχείρισης του παραδοσιακού Τρένου δεν έχει ακόμη ξεκαθαριστεί, με τις ανακατατάξεις που θα γίνουν στον ΟΣΕ, η επιβατική κίνηση πέρυσι κινήθηκε σε υψηλά επίπεδα, παρά την κρίση, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι άλλη μια φορά χρήση του έκαναν περισσότεροι Έλληνες απ’ ότι αλλοδαποί (αναλογία 70% προς 30%).
Το 2010 πραγματοποιήθηκαν 109 δρομολόγια, σύμφωνα με την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, με πληρότητες που έφθασαν ή και ξεπέρασαν το 90% κατά μέσο, γεγονός που δείχνει ότι το Τρένο είναι βιώσιμη επιχείρηση.
Οι τιμές παραμένουν ίδιες, σύμφωνα με την ΤΡΑΙΝΟΣΕ και συγκεκριμένα το εισιτήριο Άνω Λεχώνια-Μηλιές μετ’ επιστροφής κοστίζει 18 ευρώ και 10 ευρώ για τα παιδιά. Επιπλέον ισχύουν εισιτήρια μιας διαδρομής (χωρίς επιστροφή όπως παλαιότερα) 10 ευρώ και 6 ευρώ για τα παιδιά.
Για συλλόγους και σχολεία η μίσθωση των τεσσάρων βαγονιών των 118 θέσεων και των δύο θέσεων ΑμεΑ κοστίζει πλέον 1.250 ευρώ, ωστόσο για τουριστικά πρακτορεία η μίσθωση φθάνει στα 2.500 ευρώ, τιμή που προκαλεί αντιδράσεις από τοπικά τουριστικά πρακτορεία.
Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία μετά τους Έλληνες οι περισσότεροι επιβάτες ήταν Ιταλοί και μετά Γερμανοί.
Το Τρένο διαθέτει δύο ντιζελοκίνητες μηχανές και δύο ατμήλατες, από τις οποίες όμως η μία είναι εκτός λειτουργίας και η άλλη προς επισκευή. Κινούνται μόνον οι δύο ντιζελοκίνητες.
Ο Μουτζούρης
Το Τρενάκι του Πηλίου είναι ένας κλασικός στενός σιδηρόδρομος τύπου Decauville, με πλάτος γραμμής 60 εκατοστών, που συνέδεε την πόλη του Βόλου με επτά χωριά και οικισμούς του Πηλίου. Το μήκος γραμμής είναι 28 χιλιόμετρα, από τα οποία τα 12 χιλιόμετρα εγκαινιάστηκαν το 1895 και τα υπόλοιπα 16 χλμ. το 1903.
Λειτούργησε αδιάλειπτα 76 χρόνια, μεταφέροντας ανθρώπους και εμπορεύματα από το Βόλο στο Πήλιο.
Οι βολιώτες το ονόμαζαν «Μουτζούρη» ή «Ιάσων το θηρίο». Με απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού (ΦΕΚ 322/β/24-5-1985) χαρακτηρίστηκε ιστορικό διατηρητέο μνημείο, που χρειάζεται ειδική κρατική προστασία. Η διακοπή των δρομολογίων είχε γίνει την 1η Αυγούστου του 1971.
Από το 1987 σταδιακά και από το 1996 συστηματικά και σε μόνιμη βάση επαναλειτούργησε το ορεινό τμήμα της γραμμής Άνω Λεχώνια-Μηλιές.
Είναι ίσως ο μοναδικός σιδηρόδρομος στην Ευρώπη, που συνδυάζει τρεις διαφορετικούς χαρακτήρες, στα πρώτα τρία χιλιόμετρα διασχίζει κεντρικές οδούς και πάρκα της πόλης του Βόλου, στα επόμενα 9 χιλιόμετρα διέρχεται δίπλα από τη θάλασσα και στα τελευταία 16 χλμ. ανεβαίνει στο βουνό.
Στα τέλη του 19ου αιώνα, στο πλαίσιο της πολιτικής του Χαρίλαου Τρικούπη περί σιδηροδρόμων, κατασκευάστηκε το Θεσσαλικό δίκτυο (πλάτους 1 μέτρου) που συνέδεε το λιμάνι του Βόλου με το Βελεστίνο και στη συνέχεια με τη Λάρισα, τα Φάρσαλα, την Καρδίτσα, τα Τρίκαλα και την Καλαμπάκα. Η ανάδοχος εταιρία «Σιδηρόδρομοι Θεσσαλίας», στη λογική της επέκτασης του δικτύου προς τα ανατολικά, αποφάσισε την δημιουργία γραμμής που θα ένωνε τον Βόλο με τα παράλια του Παγασητικού κόλπου, περιοχές που εκείνη την εποχή στερούνταν συγκοινωνιακών μέσων. Τα συμβόλαια υπεγράφησαν με το Ελληνικό Δημόσιο το 1895.
Λόγω της μορφολογίας του εδάφους, επιλέχθηκε πλάτος γραμμής 60 εκατοστών. Ο σχεδιασμός και η επίβλεψη ανετέθη στον Ιταλό μηχανικό Εβαρίστο ντε Κίρικο (Evaristo De Chirico), πατέρα του διάσημου υπερρεαλιστή ζωγράφου Giorgio de Chirico. Για το έργο χρησιμοποιήθηκαν Ιταλοί εργάτες, αλλά και Πηλιορείτες χτίστες. Το αποτέλεσμα προκαλεί μέχρι και σήμερα θαυμασμό τόσο για την αρτιότητα κατασκευής, όσο και για την απόλυτη εναρμόνιση με τη γύρω περιοχή, δημιουργώντας ένα σύνολο εκπληκτικής ομορφιάς και καθιστώντας τη διαδρομή μια από τις διασημότερες τουριστικές σιδηροδρομικές διαδρομές.
Για τις ανάγκες του έργου κατασκευάστηκαν, μεταξύ άλλων, εννέα γέφυρες (οκτώ λίθινες και μια μεταλλική), δυο σήραγγες και μεγάλος αριθμός έργων αντιστήριξης. Ιδιαίτερη μνεία χρήζει η σπάνια στο είδος της μεταλλική γέφυρα πάνω από το χείμαρρο Ταξιάρχη, όπου οι γραμμές σχηματίζουν καμπύλη επάνω στον ευθύγραμμο φορέα της γέφυρας. Σήμερα η γέφυρα είναι γνωστή ως γέφυρα «Ντε Κίρικο» προς τιμήν του Ιταλού σχεδιαστή της. Επίσης, αξίζει να σημειωθεί ότι μια άλλη γέφυρα, η γέφυρα του Βρύχωνα (κατασκευής 1917) είναι η πρώτη γέφυρα στην Ελλάδα που κατασκευάστηκε από οπλισμένο σκυρόδεμα (μπετόν).
Σε ό,τι αφορά το τροχαίο υλικό, αρχικά επιλέχθηκαν 3 ατμομηχανές Hagans, οι οποίες όμως αποδείχτηκαν ανεπαρκείς για την επέκταση προς Μηλιές κι έτσι ο στόλος εμπλουτίστηκε το 1903 με 5 Βελγικές. Επίσης χρησιμοποιήθηκαν επιβατικές άμαξες ανοιχτές και κλειστές, καθώς και φορτηγάμαξες.