Της Κατερίνας Τασσοπούλου
Δεν εμβολιάζονται, μετέχουν δυναμικά σε αντιεμβολιαστικά κινήματα, βλέπουν και ακούν με καχυποψία, ότι προτείνει η επιστήμη, με την οποία οι ίδιοι δεν έχουν καμία σχέση, γεννούν στο σπίτι χωρίς την παρουσία γιατρού. Είναι η εικόνα ενός κοινωνικού μωσαϊκού, που δεν δρα επικίνδυνα εναλλακτικά, αλλά επικίνδυνα λαϊκιστικά.
Όσο και αν δεν θέλουμε να δούμε το θέματα, πιστοί στην προσφιλή συνήθεια της ομφαλοσκόπησης και της αδιαφορίας, τα βραδυφλεγή προβλήματα φτάνουν στην έκρηξη. Ένα νεογέννητο θα πέθαινε, γιατί η μητέρα του αποφάσισε να γεννήσει σπίτι, υπογράφοντας ένα «μπακαλόχαρτο», για να απαλλάξει την επαγγελματία μαία από τις ευθύνες, στην περίπτωση που το μωρό ή η ίδια κινδύνευαν.
Το παιδί όμως σώθηκε από τους ειδικούς στο Νοσοκομείο, τους οποίους η ίδια η μητέρα δεν αναγνωρίζει την ύπαρξή τους…
Δυσπιστία απέναντι στο κατεστημένο των ειδικών και την επιστήμη, αίσθημα αποκλεισμού και οικονομική περιθωριοποίηση μεγάλης μερίδας του πληθυσμού; Όποια και εάν είναι η αιτία, ο κίνδυνος και πολλές φορές ο θάνατος παραμονεύουν και η ρητορική που αμφισβητεί την επιστήμη, εξαπλώνεται.
Η ίδια γυναίκα που αποφάσισε να γεννήσει χωρίς γιατρό στο σπίτι της, φτάνοντας το παιδί της στο κατώφλι του θανάτου, ποτέ και για τίποτα στον κόσμο δεν θα το εμβολιάσει.
Και δεν θα είναι η μόνη. Η άρνηση πίστης απέναντι στους γιατρούς και ο λαϊκισμός που πουλάνε λογιών άνθρωποι, μετατρέπει την άγνοια των αμαθών σε βεβαιότητες, με κινητήριο δύναμη, την έλλειψη εμπιστοσύνης. Οι «ειδικοί» των κοινωνικών δικτύων εξαπατούνται και εξαπατούν με ταχύτητες φωτός.
Το δικαίωμα όμως των παιδιών στη ζωή είναι ανώτερο από το δικαίωμα των γονιών τους στις λανθασμένες επιλογές.