Της
Δανάης Μαρίτσα
«Στην κοινωνία μας όλοι επιδιώκουν τη νεότητα, παλεύουν με τα σημάδια της γήρανσης, θέλουν να αποτρέψουν τον θάνατο. Το να είσαι γέρος σημαίνει να αποκλείεσαι. Αλλά τα γηρατειά είναι ένα προνόμιο στη ζωή μας. Είναι η περίοδος κατά την οποία ο άνθρωπος κάθεται στην άκρη του ρέματος του χρόνου και παρατηρεί, θυμάται, αναπολεί και ονειρεύεται. Μοναχικός, κουρασμένος, στερημένος από το μέλλον, συνειδητοποιεί ότι το μόνο που του απομένει είναι η χαρά του παρόντος…», υπογραμμίζει η Ρέινα Εσκενάζυ, σκηνοθέτις της παράστασης «Τα Τελευταία Φεγγάρια», που παρουσιάζεται στο θέατρο «Coronet» (Φρύνης 11, Παγκράτι) κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21.00 και κάθε Κυριακή στις 19.00, με τους Στέφανο Κυριακίδη, Άντζελα Γκερέκου και Δημήτρη Λιακόπουλο.
Ένας ηλικιωμένος καθηγητής φτιάχνει τη βαλίτσα του. Ετοιμάζεται να εγκαταλείψει το σπίτι του γιου του για να πάει σ’ έναν οίκο ευγηρίας. Είναι η ώρα του τελικού απολογισμού. Συνοδοιπόροι του σε αυτό το τελευταίο ταξίδι, το φωτογραφικό άλμπουμ, τα κόμικς που αγαπούσε να διαβάζει και οι μνήμες. Φορτισμένος από το βάρος όσων ειπώθηκαν και κυρίως όσων δεν ειπώθηκαν, άλλοτε με πικρία και ειρωνεία, άλλοτε με στοργή και τρυφερότητα μοιράζεται τα συναισθήματά του με τη λατρεμένη του γυναίκα που χάθηκε νωρίς. Στο πολυβραβευμένο θεατρικό έργο του 81χρονου Ιταλού συγγραφέα και σκηνοθέτη Φούριο Μπορντόν ο θεατής παρακολουθεί τον ήρωα σ’ αυτή τη βαθιά ενδοσκόπηση και έρχεται σε επαφή με διαχρονικά θέματα, όπως η σχέση του ανθρώπου με τα γηρατειά και κυρίως η «φωλιασμένη» στην ψυχή και την καρδιά του νεότητα.