Τα παιδιά της καρδιάς

Από τα βομβαρδισμένα σπίτια στα σχολικά θρανία, με δασκάλες γεμάτες χαμόγελο και αγωνία λες και πρώτη φορά έμπαιναν σε σχολική αίθουσα. Με τα παιδιά να κατεβαίνουν από το λεωφορείο που τα μετέφερε στο σχολείο, με ύφος αποσβολωμένο από τις 300 αγκαλιές που ξέσπασαν σε χειροκροτήματα. Τα περίμεναν. Με αγάπη και δώρα. Και τα μηνύματα που έστειλαν στους γονείς τους, που ζουν στο γκέτο του «Μόζα», εξέπεμπαν ασφάλεια. Ένα τοίχος αγάπης υψώθηκε για να μην τα πειράξει κανείς, να μην τα πληγώσει κανείς. Για να μπορέσουν να αποκτήσουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, για να ενταχθούν γρήγορα σε σχολικές τάξεις και να κοινωνικοποιηθούν. Οι φωτογραφίες εκπαιδευτικών, μέσων ενημέρωσης, το βίντεο της συναδέλφου Ελένης Παπαθανασίου, μας έδειξαν ότι το Πέραμα βρίσκεται σε έναν άλλο πλανήτη, μας έδειξαν ότι η πλειοψηφία του Δήμου Βόλου που αρνήθηκε θεσμικά να τα υποστηρίξει με ένα ψήφισμα, είναι «ξένο σώμα» σε μια κοινωνία με διαφορετικές αξίες.
Τα αισθήματα απέναντι στα παιδιά πρέπει να διαφυλαχθούν και να ενισχυθούν, να δυναμώσουν. Δεν θα πρέπει να τα θεωρούμε δεδομένα ή να τα αφήσουμε να εξαντληθούν.