Με αφορμή το τέλος της τρέχουσας εκπαιδευτικής περιόδου για τα εργαστήρια παραδοσιακών τεχνών οργανώνεται μια ενδιαφέρουσα εκδήλωση, την Δευτέρα 26 Ιουνίου και ώρα 8 μ.μ. στον κήπο του Λυκείου των Ελληνίδων Βόλου (Κοραή 79). Στην εκδήλωση θα μιλήσει η Σοφία Τσουρινάκη, τεχνολόγος αρχαίου υφάσματος με θέμα «Διαπλοκαί εμ πλαισίω»: το κροσσωτό ζωνάρι της Πελοποννήσου ως διαχρονικό σύμβολο γονιμότητας και προστασίας.
Παράλληλα εκ μέρους της Εφορείας Οικοτεχνίας του ΛΕΒ θα παρουσιαστούν όψεις της εκπαιδευτικής δραστηριότητας των εργαστηρίων, που θα συνοδευτούν με μικρή ενδεικτική έκθεση των δημιουργιών των εκπαιδευομένων, εντός του μουσειακού χώρου του ΛΕΒ.
Η παρουσίαση της κ. Σ. Τσουρινάκη θα εστιαστεί στο ένδυμα και στη λειτουργία του ως μέσο σημαντικών χαρακτηριστικών του ατόμου προς την κοινότητα, κυρίως στις αγροτικές κοινωνίες. Οι γυναίκες συνήθιζαν να φορούν ενδύματα που υπογράμμιζαν τα ιδιαίτερα, ατομικά τους χαρακτηριστικά, όπως την ηλικία, το γένος, την οικογενειακή κατάσταση και την μητρότητα. Ιδιαίτερα στην ορεινή Κορινθία και Αρκαδία, τα χρόνια της γονιμότητας των παντρεμένων γυναικών σημαδεύονταν με την χρήση της κόκκινης, κροσσωτής ζώνης. Η ζώστρα φοριόταν στην περιοχή των γεννητικών οργάνων και προστάτευε τα πιο ευάλωτα σημεία του γυναικείου σώματος. Ο προστατευτικός της χαρακτήρας λειτούργησε πέρα από το διακοσμητικό της ρόλο, υπογραμμίζοντας τους γυναικείους στόχους για αναπαραγωγή. Τόσον η μορφή όσο και τα πολιτιστικά χαρακτηριστικά της ζώστρας συνδέονται με τα αρχαϊκά κροσσωτά ενδύματα.
Η Σοφία Τσουρινάκη, εκτός από τεχνολόγος αρχαίου υφάσματος, είναι ειδικευμένη στην αρχαιολογία της κλωστοϋφαντουργικής παραγωγής, με ιδιαίτερη έμφαση στην πειραματική αρχαιολογία, που στηρίζεται στον συνδυασμό της υφαντικής τεχνογνωσίας και της θεωρητικής ανάλυσης του υφάσματος και των εργαλείων. Σπούδασε Υφαντική και Three Dimensional Design στο Ravensbourne College of Art and Design του Λονδίνου και Υφαντική, Βαφική και Ιστορία του υφάσματος στο Textile Art Center. Εξειδικεύτηκε στη μελέτη του αρχαιολογικού υφάσματος στο Musée Historique des Tissus στη Λυών (Γαλλία). Από το 1986–2017 διδάσκει Υφαντική, Βαφική, Τεχνολογία υλικών και Ιστορία του υφάσματος σε εκπαιδευτικούς οργανισμούς. Παράλληλα, από το 1989- 1999 εργάστηκε ως επιστημονικός συνεργάτης του Μουσείου Μπενάκη, στην ανάλυση και μελέτη των υφασμάτων της Κοπτικής συλλογής. Από το 1996-1999 συνεργάστηκε με το «Tissus», A European Programme for Textiles. Από το 2008-2009 συνεργάστηκε με το Μουσείο Μετάξης (Σουφλί), ως επιστημονικός σύμβουλος για την επανέκθεση του Μουσείου. Το 2007-2017, συνεργάστηκε με τον ΣΕΝ για την ανακαίνιση του Ιστορικού Υφαντουργείου, στο οποίο διδάσκει. Μεταξύ άλλων, το 2015, συνεργάστηκε με το Αρχαιολογικό Μουσείο Θηβών για την έκθεση των αρχαίων υφαντικών εργαλείων και προετοίμασε το εκπαιδευτικό υλικό για την προϊστορική υφαντουργία.
Υπενθυμίζεται ότι τα εργαστήρια παραδοσιακών τεχνών «Αίθουσα Μαρίας Γκέκου» του Λυκείου των Ελληνίδων (ταχ. Διεύθυνση γωνία Δον Δαλεζίου-Ρ. Φεραίου) είναι: 1.Εργαστήριο υφαντικής: Σήμερα η λειτουργία του εργαστηρίου υφαντικής δίνει έμφαση στη σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία και στην πολύτιμη παραδοσιακή τέχνη, της αρχαιοτέρας πασών χειροτεχνίας. Σκοπός του εργαστηρίου αυτού είναι όχι μόνον η διατήρηση των παραδοσιακών τεχνών, που σήμερα τείνουν να εξαφανιστούν, αλλά να ξαναβάλει την ξεχασμένη αυτή τέχνη στην καθημερινότητά μας. Να κινητοποιήσει τις γυναίκες να ξανακαθήσουν στους δέκα ξαναστημένους αργαλειούς του εργαστηρίου μας, προσφέροντας τη χαρά της δημιουργίας με μια καινοτόμα πρόταση απασχόλησής τους. Ίσως ακόμη και επαγγελματική κατάρτιση και διέξοδο σε μία εξαιρετικά κρίσιμη εποχή, όπως η σημερινή. Το ενδιαφέρον καταγράφεται θετικό και το σπουδαιότερο είναι η ανταπόκριση των νέων ανθρώπων ακόμη και παιδιών που θέλουν να αποκτήσουν βιωματική εμπειρία γύρω από την τέχνη της ύφανσης.
2.Εργαστήριο κεντήματος: Μαζί με την τέχνη του αργαλειού, το Λύκειο των Ελληνίδων Βόλου έχει προσθέσει τα τελευταία χρόνια και το πολύ ενδιαφέρον εργαστήριο του κεντήματος «ο δαντελένιος διάκοσμος». Στο συγκεκριμένο εργαστήριο διδάσκονται οι παραδοσιακές τεχνικές χειρός του λασέ και του μακραμέ, με σχέδια από την αστική και παραδοσιακή μας παράδοση. Οι κεντήστρες από περιοδικά εποχής και πλούσιο αρχείο κεντημάτων ξεσηκώνουν τα σχέδιά τους με θέματα που ποικίλλουν. Κάποια σχέδια αποτελούν δάνεια από τον φυτικό και τον ζωικό κόσμο. Άλλα έχουν ανθρώπινες μορφές σε διάφορες στάσεις. Άλλα εργόχειρα πρωτοτυπούν είτε παρουσιάζοντας σχέδια art deco ή ακόμα και συνδυασμούς τεχνικών δημιουργώντας έργα ασυνήθιστης ομορφιάς, που στολίζουν τους εσωτερικούς χώρους του σπιτιού με μια νότα ρομαντισμού και καλαισθησίας.
3.Εργαστήρια πλεκτικής και κοπτικής- ραπτικής: α) το νέο εργαστήριο σχεδιασμού ρούχου και ραψίματος στον τομέα του ενδύματος αλλά και των αξεσουάρ) και β) της πλεκτικής σε μοντέρνες εφαρμογές, τέχνες με μακραίωνη ιστορία στο Λύκειο, αρχής γενομένης από την περίοδο του Μεσοπολέμου. Το βελόνι ραψίματος και οι βελόνες της πλεκτικής έγιναν όμως και πάλι μόδα και τα σεμινάρια κοπτικής, ραπτικής και πλεξίματος κερδίζουν, διεθνώς, ολοένα και περισσότερο έδαφος. Με τις δράσεις αυτές το Λύκειο των Ελληνίδων Βόλου δίνει απάντηση στην κρίση με δημιουργίες φτιαγμένες με τα χέρια και το μυαλό, που έχουν χρηστική και αισθητική αξία ενώ παράλληλα διασκεδάζουν. Έτσι ξαναζωντανεύονται παραδοσιακές ενασχολήσεις που προσφέρουν στη γυναίκα ένα αντίδοτο στη δημιουργική απασχόληση του ελεύθερου χρόνου, στην απραγία της ανεργίας ενώ ταυτόχρονα προσφέρουν και τα μέγιστα στην οικιακή οικονομία.