Τη διαφοροποίησή του όσον αφορά την απόφαση της ΕΛΜΕ Μαγνησίας να απορρίψει δωρεά του Ιδρύματος Μποδοσάκη για εξοπλισμό εργαστηρίων σε σχολεία της περιοχής εξέφρασε ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ Νικηφόρος Κωνσταντίνου, επισημαίνοντας ότι «άλλο πολυεθνικές και άλλο προσφορές από ιδρύματα».
«Οι συνάδελφοι ίσως να παραπληροφορήθηκαν, ίσως να μη γνώριζαν την αλήθεια, δεν ξέρω» σημείωσε ο κ. Κωνσταντίνου, μιλώντας στο «Θέμα 104,6». Η θέση της ΟΛΜΕ, είπε, είναι κατά της εισόδου πολυεθνικών εταιρειών που χρησιμοποιούν κάποιους τρόπους για χορηγικά προγράμματα σε σχολικές μονάδες.
Όπως υπογράμμισε, «είναι άλλο να έχουμε μια πολυεθνική και άλλο ένα ίδρυμα που δωρίζει καμινέτα και εξοπλισμό σε εργαστήρια». Η ομοσπονδία των εκπαιδευτικών εκτιμά, όπως εξήγησε ο κ. Κωνσταντίνου, ότι αυτό που κάνουν οι πολυεθνικές είναι «έμμεση ή άμεση διαφημιστική καμπάνια για προώθηση προϊόντων».
Ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ ανακοίνωσε ότι «στο επόμενο Δ.Σ. θα συζητηθεί ως πρώτο θέμα η υπόθεση με την προσφορά του Ιδρύματος Μποδοσάκη για να πάρει η ομοσπονδία μια απόφαση που θα είναι συμβουλευτικού χαρακτήρα προς τις κατά τόπους ΕΛΜΕ».
Ανακοίνωση Δήμου Βόλου:
Η πανελλήνια αποδοκιμασία που εκδηλώθηκε κατά των συνδικαλιστών της ΕΛΜΕ Μαγνησίας για την απίστευτα προκλητική και εξωπραγματική άποψη να μην γίνει αποδεκτή από τα σχολεία μας δωρεά του Ιδρύματος Μποδοσάκη, για τον εφοδιασμό εργαστηρίων, επειδή η δωρεά προέρχεται από ένα ιδιώτη (!), έρχεται να επιβεβαιώσει την κατ’ επανάληψη διατυπωμένη δημόσια θέση μας για την λειτουργία των συγκεκριμένων συνδικαλιστών και μας αναγκάζει να επανέλθουμε, αφού οι ίδιοι τηρούν αιδήμονα σιγή.
Οι άνθρωποι αυτοί λειτουργώντας σαν βραχίονας των κομμάτων, τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις των οποίων τυφλά υπηρετούν, δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα της κοινωνίας και να επιτελέσουν υπεύθυνα και αποτελεσματικά το ύψιστης σημασίας καθήκον που τους ανέθεσε η Πολιτεία, αυτό της διαπαιδαγώγησης και μόρφωσης των παιδιών μας, με την ιδιότητα του καθηγητή.
Οι πολίτες του Βόλου ας μην λησμονούν ότι η συγκεκριμένη οργάνωση έχει από καιρού απωλέσει κάθε κοινωνική και συνδικαλιστική νομιμοποίηση, ακόμη και μεταξύ των μελών της (κάτι που απόλυτα καταγράφεται στις απεργίες – παρωδία που κατά καιρούς διοργανώνει) και απλώς έχει περιοριστεί στον περιθωριακό ρόλο της συμπληρωματικής δράσης των διαφόρων περιέργων κινήσεων και ομάδων με τις οποίες ιδεολογικά προφανώς ταυτίζεται. Η παρατεταμένη σιωπή της διοίκησης της ΕΛΜΕ, σε αντίθεση με τη θορυβώδη στάση της σε άλλες ευκαιρίες, δείχνει και το μέγεθος της αποτυχίας της, που ας ελπίσουμε θα σταθεί ευκαιρία για να συνειδητοποιήσουν τα μέλη που την καθοδηγούν, την πραγματικότητα που η κοινωνία μας βιώνει.