Το «Αστεράκι μου…», όπως τιτλοφορείται το νέο βιβλίο της Ζωής Γεροστάθη, εκπαιδευτικού και συγγραφέα παιδικής λογοτεχνίας, είναι αρκετά διαφορετικό, αλλά ταυτόχρονα ιδιαίτερο. Πραγματεύεται το Ολοκαύτωμα των Εβραίων από τους Γερμανούς στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μέσα από τις σελίδες του, η Βολιώτισσα δασκάλα επιχειρεί να ανοίξει ένα παράθυρο γνώσης σ’ ένα από τα πλέον τραγικά γεγονότα της σύγχρονης Ιστορίας.
Η κ. Γεροστάθη, η οποία είναι διευθύντρια στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Αγριάς, στο νέο βιβλίο της καταπιάστηκε με την εξόντωση των Εβραίων μέσα από μία ιστορία μυθοπλασίας, που άρχισε να δουλεύει μέσα στην τάξη με τους μαθητές της πριν από μία πενταετία περίπου. «Η ιδέα προέκυψε από μία ανάγκη. Το 2014-15 δίδασκα στο δημοτικό σχολείο της Άλλης Μεριάς. Έπρεπε να διδάξω το Ολοκαύτωμα σε παιδιά της Γ’ τάξης του δημοτικού. Ψάχνοντας, ανακάλυψα ότι δεν υπήρχε τίποτε για παιδιά αυτής της ηλικίας. Είναι ένα θέμα δύσκολο, αφού έχει μία φρικαλεότητα από μόνο του. Τα παιδιά είναι αθώα. Δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι κάποιος κάνει κακό στον άλλο χωρίς λόγο. Έχουν δικαιοσύνη μέσα τους. Πρέπει να βρεις τον τρόπο, να παρουσιάσεις μία βαρβαρότητα, χωρίς να τα τρομάξεις, αλλά και δίχως να υποβαθμίσεις το γεγονός. Δούλεψα αρκετά πάνω στο κείμενο, πριν το παρουσιάσω στους μαθητές, που ήταν πολύ σκληροί κριτές», σημείωσε η συγγραφέας, η οποία στη συνέχεια αναφέρθηκε στην αμφισημία του τίτλου, που επέλεξε για το τρίτο κατά σειρά έργο της: «Δεν ήταν τυχαία η επιλογή. Από τη μία ήθελα να δείξω, ότι κάτι πολύ όμορφο, μπορεί να δημιουργήσει άσχημες αναμνήσεις. Ένα αστέρι, που στα μάτια των παιδιών είναι κάτι τόσο όμορφο και λαμπερό στον ουρανό, την ίδια στιγμή συμβολίζει την εξόντωση ενός λαού. Αρκετοί από εμάς, όταν βλέπουν ένα αστέρι χαίρονται. Όμως, κάποιοι άλλοι όταν αντικρίζουν το άστρο του Δαβίδ, θυμούνται άλλα πράγματα. Ο τίτλος, πάντως, που έχει να κάνει με ένα τόσο οικείο αντικείμενο, που το φτιάχνουμε καθημερινά στο σχολείο και είναι γενικώς πολύ προσιτό θέμα στα παιδιά, επιτρέπει την αναφορά στο Ολοκαύτωμα, που σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαμε να το προσεγγίσουμε διαφορετικά».
Η ευαισθητοποίηση των παιδιών παραμένει ζητούμενο για τη συγγραφέα, που τόνισε: «Θυμάμαι, όταν πήγα το αρχικό κείμενο στον κ. Μαρσέλ Σολομών, ο οποίος είναι πρόεδρος στην Ισραηλιτική Κοινότητα Βόλου. Του άρεσε η προσέγγιση, θεώρησε ότι δεν υποβάθμιζε το γεγονός και άφηνε πάρα πολλά στοιχεία από το Ολοκαύτωμα στα παιδιά της ηλικίας αυτής. Και το γεγονός ότι οι νέες γενιές πρέπει να μάθουν γι’ αυτό, όσο σκληρό κι εάν είναι, μου έδωσε ώθηση να δουλέψω περισσότερο το βιβλίο. Ταυτόχρονα υπήρξε αποφόρτιση, γιατί επέλεξα να ολοκληρώσω την αφήγηση με τέτοιον τρόπο, ώστε τα παιδιά να αντιλαμβάνονται πως με καλή διάθεση και την αποδοχή του άλλου, μπορούμε να κάνουμε θαύματα. Η ουσία είναι τα παιδιά να μην γίνονται ρατσιστές. Να πιστέψουν ότι αποδεχόμενα το διαφορετικό, μπορούν να δημιουργήσουν έναν καλύτερο κόσμο. Γι’ αυτό και έγραψα τη φράση «Ποτέ ξανά» στο τέλος».
Την ανάγνωση του βιβλίου διευκολύνει σημαντικά η εικονογράφησή του, την οποία επιμελήθηκε η Έλενα Γρίβα, εικαστικός από τη Δράμα. «Ενθουσιάστηκα, όταν μου έστειλε τα σχέδια. Τόσο από τον τρόπο που προσέγγισε το κείμενο, όσο και την απόδοση των σκηνών, που ήταν πολύ ευαίσθητη, αλλά και ουσιαστική. Ήρθαμε σε επαφή μέσω του εκδοτικού οίκου. Από τις εκδόσεις iWrite μου πρότειναν την κ. Γρίβα, όταν πήραν το κείμενο. Ήταν μία υπέροχη συνεργασία, με μία εξαιρετική γυναίκα και καλλιτέχνιδα», σημείωσε η κ. Γεροστάθη.
Όσο για το πότε θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου στον Βόλο; Η συγγραφέας σημείωσε πως θα πραγματοποιηθεί στο πρώτο 15ήμερο του Φεβρουαρίου, μετά τις εκδηλώσεις μνήμης για το εβραϊκό Ολοκαύτωμα, που γίνονται κάθε χρόνο στις 27 Ιανουαρίου. «Ομιλητές θα είναι ο κ. Κώστας Μάγος, ο οποίος διδάσκει στο Παιδαγωγικό Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και η κ. Νένα Ζήση, που έχει γράψει βιβλίο για το Ολοκαύτωμα», κατέληξε.