Πολιτισμός

Ιστορίες θεάτρου και ζωής από τον ΔραΠαίκτη Ευ. Κάβουρα – Το DNA της νέας παράστασης

Ο Σύλλογος Εργαζομένων Περιφέρειας Θεσσαλίας κάλεσε τους ΔραΠαίκτες Βόλου να παρουσιάσουν δωρεάν τη νέα τους, 17η θεατρική παραγωγή. Πρόκειται για τη σπαρταριστή κωμωδία «D.N.A.: DoNotAsk – DoNotAnswer» του ευΆγγελου Κάβουρα.

Η θεατρική έλικα του D.N.A. θα περιστρέφεται επί μιάμιση ώρα στο Πολιτιστικό Κέντρο Ν.Ιωνίας από Παρασκευή έως και Δευτέρα 10, 11, 12, 13 Γενάρη στις 9.15μμ όπως πάντα με είσοδο ελεύθερη και προαιρετικό κουμπαρά υπέρ φιλανθρωπικού σκοπού. Ο συγγραφέας του έργου μιλά στη «Θ» για τη νέα παραγωγή.

 

Έχουμε δει παραστάσεις χιουμοριστικές, ρεαλιστικές, γλυκόπικρες, καυστικές. Το DNA, τι επιφυλάσσει;

Το δεσοξυριβοζονουκλεϊνικό οξύ περιέχει τις γενετικές πληροφορίες που καθορίζουν τη βιολογική ανάπτυξη όλων των κυτταρικών μορφών ζωής και των περισσοτέρων ιών. Η αποκωδικοποίηση του DNA επέτρεψε τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα τη γενετική της ζωής και την κληρονόμηση χαρακτηριστικών και νόσων. Με το δικό μας DNA: DoNotAsk – DoNotAnswer που είναι μια σπαρταριστή φαρσοκωμωδία για τις οικογενειακές μας ρίζες, αλλά και για την τέχνη, τον έρωτα, την αγάπη, θα ζήσουμε ένα ταξίδι αναζήτησης που δεν χωρά ερωτήσεις γιατί οι απαντήσεις του μικρή σημασία έχουν τελικά. Το DNA ορίζει, καθορίζει, μα και περιορίζει. Ποιος βάσισε την αγάπη του στο dna και δεν έχασε; Ποιος ανέθρεψε παιδιά μόνον βάσει dna κι ευτύχησε; Ρητορικές ερωτήσεις.

 

-Πώς άρχισες την επαφή σου με τη συγγραφή κειμένων ;

Πρέπει να ήμουν παιδάκι, στα μέσα του Δημοτικού, που ένα καλοκαίρι έστησα λευκό μπερντέ στη γειτονιά μου, φώτισα τις φιγούρες του Καραγκιόζη από πίσω και παραλλάσσοντας τις φωνές, ερμήνευσα τη στιχομυθία που είχα γράψει. Από τότε ήταν για μένα αδιαχώριστα αυτά τα τρία, δηλαδή συγγραφή, σκηνοθεσία, ερμηνεία. Η αγία μου και ιερή τριάδα. Όπως συμβαίνει δηλαδή εδώ και 17 θεατρικές παραγωγές με την ομάδα μου, τους ΔραΠαίκτες Βόλου. Ίσως για αυτό τελικά δεν έγραψα ποτέ δεύτερο μυθιστόρημα, πέρα από το εκδοθέν «Έναν άγγελο και για μένα, παρακαλώ» Επειδή μόνον στα θεατρικά κείμενα συμπορεύεται ομοούσια η τριάδα αυτή. Και γι’ αυτό το Θέατρο είναι η Υψίστη των Τεχνών.

 

Μπορεί ένας άνθρωπος που βρίσκεται καθημερινά εγκλωβισμένος στη γραφειοκρατία, να βγάζει τον μανδύα και να ελευθερώνεται μέσα από τη γραφή;

Όπως έχουν δείξει πάμπολλα παραδείγματα πριν από την ταπεινότητά μου, ναι, είναι εφικτό. Μεγάλοι ποιητές, πεζογράφοι και θεατράνθρωποι τη μισή τους μέρα υπηρετούσαν (ή πάλευαν) τη γραφειοκρατία. Εγώ την παλεύω κι αυτό τελικά με δυναμώνει, γιατί και η τέχνη στη χώρα μας διέπεται από (παράλογη) γραφειοκρατία, ιδίως όταν πέραν της τριάδας των ρόλων μου στην ομάδα (σεναριογράφος, εμψυχωτής, ηθοποιός) έχω κι αυτή του παραγωγού. Ενός ιδιότυπου βέβαια παραγωγού που στοχεύει σε όλα τα άλλα κέρδη, πλην του οικονομικού.

 

Με ποιους τύπους, χαρακτήρες ανθρώπων θέλεις να συνεργάζεσαι;

Καλλιτεχνικά μιλώντας, με αυτούς που προτιμώ και στην προσωπική μου ζωή δηλαδή τους ειλικρινείς και πολυδιάστατους. Οι υπόλοιποι είναι απλώς βαρετοί, απρόβλεπτοι, αναποτελεσματικοί. Το δικό μου κάστινγκ βέβαια δεν κόβει σχεδόν κανέναν, το κάλεσμα στους ΔραΠαίκτες, όπως ξέρετε, είναι ανοιχτό μία με δύο φορές ετησίως. Κόβονται μόνοι τους. Στην πορεία. Και είμαστε όλοι ικανοποιημένοι.

 

Υπάρχει ενδιαφέρον από ερασιτέχνες ηθοποιούς να πλαισιώνουν τις παραστάσεις ;

Μια ιδιαιτέρως επιτυχημένη παραγωγή μας το αναζωπυρώνει. Το έχω παρατηρήσει αυτό. Ιδίως μετά από ανέβασμα κάποιας κωμωδίας μας. Έρχονται θεατές και ζητούν να κάνουν το μετέωρο βήμα προς τη σκηνή. Ίσως επειδή έχουν ανάγκη το γέλιο στη ζωή τους. Δεν ξέρουν όμως ότι η κωμωδία κρύβει το μεγαλύτερο κλάμα, κι ο κωμικός ηθοποιός τον μεγαλύτερο πόνο. Στα 9 χρόνια ΔραΠαικτών, από τους 60 ερμηνευτές μας, για τους 40 ήταν η πρώτη τους φορά επί σκηνής, και για μένα αυτό είναι η μεγαλύτερη επιτυχία, μαζί με το δωρεάν ανέβασμα των παραστάσεών μας. Με άλλα λόγια, η ολοκληρωμένη διάδοση της τέχνης του θεάτρου.

Αυτολογοκρίνεσαι; Υπάρχει μια ιδιότυπη αυτολογοκρισία, με την οποία έρχεσαι αντιμέτωπος;

Ποτέ. Κι ό,τι τυχόν αυτολογόκρινα ασυνείδητα κατά τη συγγραφή, το επαναφέρω ασύστολα κατά τη σκηνοθετική επιμέλεια. Αυτό φυσικά δε σημαίνει έλλειψη σεβασμού στους θεατές. Σημαίνει απλώς αποδέσμευση από μανιέρες, πεπατημένες, ταμπού και κονφορμισμούς.

 

Βλέπουμε ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια έντονη δραστηριότητα από τη νεολαία σε ό,τι αφορά στο θέατρο, που μετουσιώνεται σε συμμετοχή σε ερασιτεχνικές-πειραματικές θεατρικές ομάδες.

Στο DNA μας οι ερμηνευτές για παράδειγμα είναι όντως ηλικίας από 18 ετών (τους ανήλικους που απευθύνονται σε εμάς πάντα τους παραπέμπω σε όσους πρώην δασκάλους μου έχουν τμήματα παιδικού-εφηβικού θεάτρου). Στους ΔραΠαίκτες κατά καιρούς υπήρξαν έως και ηλικιωμένοι. Όλοι τους, νέοι και μεγαλύτεροι, μοιράζονται ένα κοινό: Τη νιότη στην καρδιά και το μυαλό. Με τις 2-3 ακόμη θεατρικές ομάδες που είναι ενεργές θεατρικά στην περιοχή μας ωστόσο, ο αριθμός τους δεν αποτελεί την πλειοψηφία της νεολαίας, η οποία βουλιάζει ολοένα και περισσότερο σε άλλου είδους ενασχολήσεις κι απολαύσεις, κολλημένοι κυρίως σε οθόνες κινητού ή λάπτοπ. Παραμένω όμως αισιόδοξος και για αυτό θα συνεχίσω στην 18η, 19η, κ.λπ. παραγωγή των ΔραΠαικτών Βόλου. Γιατί απλά είναι στο… DNA μας.

 

 

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το