Τοπικά

Ο θρυλικός Μουντζούρης περνά στην εκμετάλλευση των Ιταλών “Θ”

moutzouris

Ο θρυλικός Μουντζούρης περνά στην εκμετάλλευση της Ferrovie Dello Stato Italiane SpA, από την ώρα που και η ΤΡΑΙΝΟΣΕ πέρασε στα χέρια του ιταλικού κολοσσού.

Επενδύσεις στον τομέα της προβολής του Μουντζούρη αναμένουν από τον ΟΣΕ στον Βόλο και εκτιμούν ότι το σημαντικό αυτό κεφάλαιο, που μπορεί να αυξήσει την επισκεψιμότητα τουριστών στο Νομό, δεν θα μείνει ανεκμετάλλευτο από μια εταιρεία σαν τη Ferrovie Dello Stato Italiane SpA.
Το τρενάκι του Πηλίου είναι από τα σημαντικότερα αξιοθέατα που πρέπει να επισκεφτεί κανείς εφόσον μεταβεί στο βουνό των Κενταύρων, το οποίο μάλιστα το 1985 χαρακτηρίστηκε ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο.
Στις 26 Μαΐου του 1893 το Ελληνικό Δημόσιο υπέγραψε σχετική σύμβαση με την οποία αποφασιζόταν η κατασκευή σιδηροδρομικής γραμμής που θα διέσχιζε την παραλιακή οδό από την πλευρά του Παγασητικού Κόλπου. Ήταν ένας τρόπος για τους σιδηροδρόμους της Θεσσαλίας να αυξήσουν, έτσι, τα έσοδά τους. Η μελέτη της γραμμής ανατέθηκε στον σπουδαίο Ιταλό μηχανικό Εβάριστο Ντε Κίρικο, πατέρα του γνωστού ζωγράφου Τζιόρτζιο Ντε Κίρικο. Αφετηρία της γραμμής θα ήταν ο Βόλος ενώ θα έφτανε μέχρι τα Άνω Λεχώνια αν και το 1900 αποφασίστηκε να προεκταθεί μέχρι τις Μηλιές. Οι εργασίες ολοκληρώθηκαν στις 2 Ιουλίου του 1903 και η γραμμή παραδόθηκε στην κυκλοφορία. Το συνολικό της μήκος είναι 28.200 μέτρα, ενώ το πλάτος της φτάνει μόνο τα 60 εκατοστά. Ο Μουντζούρης, όπως λέγανε το τρενάκι, είχε 26 βαγόνια, 14 επιβατικά και 12 φορτηγά, όμως, οι ανέσεις του ήταν ελάχιστες.
Η ζωή των χωριών μετά την έλευση του τρένου γνώρισε μεγάλες αλλαγές, προς το καλύτερο. Ήταν το μοναδικό μέσο εκείνης της εποχής, γνωρίζοντας, έτσι, μέρες μεγάλης δόξας. Οι άνθρωποι δέθηκαν μαζί του και έγινε ένα αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς τους.
Με την πάροδο των χρόνων, και εξαιτίας και των λεωφορείων, το τρένο άρχισε να θεωρείται ασύμφορο και να μην επιλέγεται τόσο από τον κόσμο. Στο κέντρο του Βόλου δημιουργούσε μεγάλα προβλήματα στην κυκλοφορία και έτσι η δικτατορική κυβέρνηση αποφάσισε να σταματήσει τη λειτουργία του το 1971. Το 1996 άρχισε και πάλι τη λειτουργία του, εκτελώντας δρομολόγια από τα Άνω Λεχώνια στις Μηλιές.

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το