“Αγαπητέ δήμαρχε,
Με πολλή καλοσύνη, μέσα από την καρδιά μου, σου γράφω τα παρακάτω.
Πληροφορήθηκα ότι σχεδιάζεις να γκρεμίσεις το ΕΑΚ και στη θέση του να δημιουργήσεις ένα πάρκο.
Είναι πολύ ωραία ιδέα η δημιουργία ενός πάρκου με σύγχρονες υποδομές και σίγουρα θα το χαρούν οι συμπολίτες μας. Η δημιουργία δεν πρέπει να σταματά ποτέ. Αλλά τι γίνεται με αυτά που υπάρχουν ήδη, με τα παλιά, με αυτά που χαρήκαμε στα προηγούμενα χρόνια και γράψαμε σε αυτά ο καθένας και μια δική του ιστορία, έγραψε μια ολόκληρη πόλη τη δική της ιστορία;
Ο χώρος του ΕΑΚ είναι ιερός αγαπητέ μου δήμαρχε και όπως κι εσύ γνωρίζεις τους ιερούς χώρους τους προστατεύουμε, τους αναπλάθουμε, τους εκσυγχρονίζουμε, δεν τους καταδικάζουμε στην καταστροφή.
Για εμάς η ομάδα μας ήταν «θρησκεία» και το γήπεδό της ο δικός μας «παράδεισος».
Από αυτό το χορτάρι και τις κερκίδες του σταδίου ξεπήδησαν πετυχημένοι άνθρωποι, σωστοί και υπεύθυνοι.
Ιαχές τους φτάνανε στο σημερινό δημαρχείο όπου συναντιόταν με τις ιαχές του άλλου ιερού χώρου του γηπέδου της Νέας Ιωνίας.
Χώροι «λατρείας» και οι δύο για την πόλη μας.
Είναι άδικο να χαθεί αυτός ο χώρος του ΕΑΚ, είναι άδικο μερικές μπουλντόζες να θάψουν αμέτρητες όμορφες αναμνήσεις μιας ολόκληρης πόλης, της πόλης που κι εσύ κι εγώ αγαπάμε.
Γράφω με συγκίνηση αυτές τις γραμμές, γράφω από ανάγκη σήμερα. Ο Θεός με αξίωσε να ζω στα 84 μου και να μπορώ να ανασύρω από τη μνήμη και την καρδιά μου όμορφες στιγμές της ζωής μου μέσα σε αυτό το γήπεδο. Ανεπανάληπτες. Ιερές τις λέω. Ιερές γιατί είναι μνήμες αγώνα, φιλίας, οικογένειας, χαράς και γέλιου, δηλαδή το νόημα της ζωής μας ολόκληρης.
Αυτός ο χώρος είναι ιερός, είναι μνημείο, είναι σημείο αναφοράς.
Αυτός ο χώρος είναι άυλος, έχει ψυχή.
Σου στέλνω και μια φωτογραφία ανάμνηση από την άνοδο της ομάδας μας στην Α’ εθνική. Ο μικρός επάνω μου είναι ο γιος μου που έπαιξε ποδόσφαιρο, όπως κι εγώ. Τώρα, στην ηλικία που είμαι περίμενα τον εγγονό μου να περπατήσει στο ίδιο χορτάρι αυτού του ιερού χώρου.
Εύχομαι ο καλός Θεός να σε φωτίσει να αλλάξεις γνώμη και θα ’χεις την ευλογία του, θα γίνεις ο ξεχωριστός άνθρωπος, ο δικός Του άνθρωπος.
Με Καλοσύνη,
Κώστας Γάτος, νευρολόγος – ψυχίατρος
Ένας απλός φίλαθλος που τόσα πολλά χρωστάω στο ποδόσφαιρο”