Toυ Γιάννη Ιατρού
Καθ’ όλη τη διάρκεια της πανδημίας, η κυβέρνηση με πρώτον απ’ όλους τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, κατηγορεί τους νέους ως ανεύθυνους, βασικούς υπαίτιους για την εξάπλωση του ιού – ενός ιού, για την αντιμετώπιση του οποίου δεν πήρε κανένα σοβαρό μέτρο ώστε να προφυλάξει τους πολίτες της χώρας, πλην της σκληρής καταστολής και απαγόρευσης.
Με το που άνοιξε η πλατφόρμα εμβολιασμού για τους νέους, η απάντηση της γενιάς μας ήταν αποστομωτική – χιλιάδες νέοι άνθρωποι εμβολιάζονται καθημερινά, αποδεικνύοντας έμπρακτα την εμπιστοσύνη τους στην επιστήμη, την ατομική και κυρίως την κοινωνική τους ευθύνη, συμβάλλοντας με τον τρόπο τους και στον βαθμό που τους επιτρέπεται στον περιορισμό της διασποράς του ιού.
Αντίθετα, οι μεγαλύτερες ηλικίες αντιμετωπίζουν με πολύ μεγαλύτερο σκεπτικισμό τον εμβολιασμό, συνεπεία -μεταξύ άλλων- των παλινωδιών της κυβέρνησης, των ετερόκλητων και παράλογων μέτρων, του τρόπου με τον οποίο διαχειρίστηκε την πρωτόγνωρη κατάσταση, προτεραιοποιώντας την προώθηση της φιλελεύθερης ατζέντας της, με περιστολή κοινωνικών δικαιωμάτων και διασπάθιση δημοσίου χρήματος σε κανάλια, κλινικάρχες, κολεγιάρχες, φίλους και γνωστούς, με απευθείας αναθέσεις και υπερτιμολογήσεις, τη στιγμή που το δημόσιο σύστημα υγείας εξακολουθούσε να ασθμαίνει.
Η κυβέρνηση στηρίχθηκε σχεδόν αποκλειστικά στον εμβολιασμό για την αντιμετώπιση της πανδημίας, δεν κατάφερε όμως να πείσει – ακριβώς επειδή κύριο μέλημά της ήταν να κάνει την κρίση ευκαιρία. Έτσι, η καχυποψία των πολιτών, και ιδιαίτερα των μεγαλύτερων ηλικιών, απέναντι στον εμβολιασμό, οδήγησε και στο άνοιγμα της πλατφόρμας για τις ηλικίες μας τόσο νωρίς, παρά τα αποθαρρυντικά ποσοστά εμβολιασμών στις υπόλοιπες ηλικιακές ομάδες (όταν άνοιξε η πλατφόρμα για τις ηλικίες 18-29 το συνολικό ποσοστό πλήρως εμβολιασμένων ήταν περί το 20%).
Και ενώ λοιπόν η χυδαία αυτή κυβέρνηση στοχοποίησε απροκάλυπτα τη γενιά μας και συνέβαλε στη διαμόρφωση κοινωνικών αυτοματισμών για να δικαιολογήσει τις βίαιες επεμβάσεις των ΜΑΤ σε πλατείες και πανεπιστήμια, ήρθε η πραγματικότητα να ανατρέψει την ανόητη, το λιγότερο, ρητορική των ανέμελων αρίστων της Πάρνηθας και της Ικαρίας.
Και ποια είναι η αντίδραση του πρωθυπουργού; Μοιράζει 150€ στους νέους που εμβολιάζονται, εν είδει… κινήτρου. Ο επικεφαλής της χώρας, τη στιγμή που δημιουργεί τις συνθήκες για την εργασιακή ζούγκλα την οποία βιώνουμε ή θα κληθούμε σύντομα να βιώσουμε, τη στιγμή που δεν έκανε τίποτα για να αμβλύνει τις βάναυσες οικονομικές επιπτώσεις που είχε η τραγική διαχείριση της πανδημίας στους νέους και στις νέες αυτού του τόπου, παρέχει ψίχουλα στη νεολαία, ως… ανταμοιβή για τον εμβολιασμό.
Αυτό το αστείο και προκλητικό μέτρο που ανακοινώθηκε με τόσο πομπώδη τρόπο ως μία μεγαλειώδης κίνηση ευγνωμοσύνης του βασιλιά στους υπηκόους του, στην ουσία εμβαθύνει τον προαναφερθέντα κοινωνικό αυτοματισμό, επιδιώκοντας να δώσει το μήνυμα στην κοινωνία πως η νέα γενιά, που έσπευσε από την πρώτη στιγμή να εμβολιαστεί, έχει ανάγκη κυβερνητικά… «κίνητρα».
Δεν προωθεί τον εμβολιασμό στους νέους, αλλά έρχεται εκ των υστέρων να τον καπελώσει. Την ίδια στιγμή δεν δίνεται κανένα κίνητρο για τις ηλικιακές ομάδες στις οποίες ο εμβολιασμός έχει πράγματι κολλήσει εδώ και καιρό, ομάδες μάλιστα που κινδυνεύουν περισσότερο από τον ιό και πιθανή νόσηση τους επιβαρύνει παράλληλα το σύστημα υγείας.
Ταυτόχρονα, μας προσβάλλει βαρύτατα, μοιράζοντας καθρεφτάκια σε ιθαγενείς. Θεωρώντας ότι μπορεί να μας εξαγοράσει με 150€. Ξεχνάει ότι κατηγορούσε βαρύτατα την προηγούμενη κυβέρνηση, για την οικονομική ενίσχυση των 400€, κάνοντας λόγο για επιδοματική πολιτική και «φιλοδώρημα».
Σε μία απέλπιδα προσπάθεια, διεκδικεί τη δημοσκοπική αναβάθμισή του, απευθυνόμενος με παλαιοκομματικούς όρους σε μία δεξαμενή ψηφοφόρων που του γύρισε ξεκάθαρα την πλάτη στις τελευταίες εκλογές.
Ενώ επί μήνες μας κατηγορεί για τη διάδοση του ιού.
Ενώ μας δέρνει στις πλατείες, στους δρόμους, στα πανεπιστήμια.
Ενώ περνάει νομοσχέδια που εμποδίζουν την πρόσβασή μας στη δωρεάν παιδεία.
Ενώ περνάει νομοσχέδια που περιστέλλουν τα δικαιώματά μας στην εργασία και φουντώνουν την ανεργία.
Ενώ, ενώ, ενώ…
Αλλά δεν είμαστε τόσο φτηνοί.