Γράφει ο συγκοινωνιολόγος Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης
Μία πρωτομαγιάτικη καλημέρα με μία εβδομάδα καθυστέρηση, συμπολίτες! Κι ένα «Χριστός Ανέστη», που κρατάει μέχρι την Ανάληψη, έχουμε καιρό ακόμη. Για τις εκλογές, πάλι, λιγόστεψε ο καιρός, οριστικοποιήθηκαν οι υποψηφιότητες σε Δήμους, Περιφέρειες και Ευρωβουλή, με το καλό να προσέλθουμε στις κάλπες για να αναδείξουμε, όπως πάντα, τους αρίστους εκπροσώπους μας. Το λέω και το εννοώ, συμπολίτες. Διότι αν δεν πιστεύουμε ότι αυτοί που τιμούμε με την ψήφο μας είναι οι άριστοι για να μας εκπροσωπήσουν δεν έχουμε καταλάβει την έννοια της Δημοκρατίας και απλώς την παπαγαλίζουμε για να περνάει η ώρα…
Με αφορμή τη Γιορτή της Μητέρας, σήμερα το βράδυ, ώρα 19.00 στο Πνευματικό Κέντρο της Ι.Μ. Δημητριάδος (Κ. Καρτάλη-Ανθ. Γαζή) ο Σύλλογος Τριτέκνων Ν. Μαγνησίας «Η Αργώ» συνδιοργανώνει με την Περιφερειακή Ενότητα Μαγνησίας μια ωραία εκδήλωση με ομιλίες, βραβεύσεις κ.λπ. με γενικό τίτλο «Ο θεσμός της οικογένειας, ο ρόλος της μητέρας, οι υποχρεώσεις της Πολιτείας και οι Τρίτεκνοι». Την εκδήλωση θα επενδύσει μουσικά η Βολιώτικη Χορωδία με ένα κατάλληλο για την περίσταση πρόγραμμα τραγουδιών, υπό τη διεύθυνση της Στάσας Τζάλλα και με πιανίστα την Εύη Κανελλοπούλου. Ελάτε να τιμήσετε με την παρουσία σας την Ελληνίδα Μητέρα και την Τρίτεκνη Οικογένεια και να ευφρανθεί η ψυχή σας με τις μελωδίες της Βολιώτικης Χορωδίας.
Φρεσκοβαμμένες διαβάσεις πεζών διαπιστώνω και μακάρι να μην είναι έτσι μόνο τώρα, προεκλογικά. Και με την ευκαιρία να τονίσω για μία ακόμη φορά τη σημασία των αφύλακτων διαβάσεων για πεζούς, των διαβάσεων, δηλαδή, που δεν ασφαλίζονται με τη λειτουργία φωτεινών σηματοδοτών. Εκεί χρειάζεται η απόλυτη προσοχή τόσο των πεζών, που πρέπει να είναι συγκεντρωμένοι σ’ αυτό που κάνουν, όσο και, κυρίως, των οδηγών που οφείλουν να παραχωρούν προτεραιότητα στους πεζούς. Πολλά παράπονα ακούω από πεζούς που αδυνατούν να διασχίσουν την οδό Δημητριάδος στην περιοχή του κόμβου του Δημαρχείου, καθώς δεν υπάρχουν πλέον διαβάσεις φυλασσόμενες από τον Σταμάτη και τον Γρηγόρη. Αυτή είναι μία από τις «παρενέργειες» των κυκλικών κόμβων, που δίνουν σαφή προτεραιότητα στα οχήματα έναντι πεζών, ποδηλάτων, ευάλωτων χρηστών και ΑμεΑ. Δεν υπάρχει άλλη λύση πέρα από τη συμμόρφωση των οδηγών στον ΚΟΚ, που επιτάσσει παραχώρηση προτεραιότητας. Βεβαίως ζούμε στην Ελλάδα, όπου ο ένας οδηγώντας «…με 50 χλμ./ώρα…» κατάφερε να τουμπάρει το αυτοκίνητο στην Αργοναυτών, ο άλλος κόντεψε να σκοτωθεί μέσα στην Ιάσονος (τα πιο πρόσφατα λέω…) και γενικά η οδική ασφάλεια είναι το τελευταίο που απασχολεί το εν γένει κοινωνικό σύνολο. Αν αυτό στοιχειωδώς δεν αλλάξει στον Βόλο πολύ φοβάμαι ότι σύντομα θα θρηνήσουμε κι άλλα θύματα.
Πέρασα κανα-δυο φορές κι από την «πρώτη» (και μοναδική και ιστορική και ανεπανάληπτη…) «ασφαλή διαδρομή ΑμεΑ». Είναι να γελάς. Ή μάλλον να κλαις. Α, ναι! Και μια συμπλήρωση στην προηγούμενη αναφορά μας στα συντριβάνια του Βόλου. Στην Πλατεία της Καλλιθέας (ψηλά στην οδό Ιωλκού) το εκεί κάποτε υπάρχον είναι σήμερα επίσης κήπος και στην Ευαγγελίστρια απλώς δεν λειτουργεί. Όπως είπαμε, έχουμε «κάτι» με τα συντριβάνια σε τούτη την πόλη. Και με τις γραμμές του Τραίνου του Πηλίου δεν έμαθα τι έγινε, μήπως μάθατε εσείς;
Και μέσα σ’ όλη αυτή την αναμπουμπούλα, αγαπητοί μου αναγνώστες, ήρθε και με βρήκε ένα βιβλίο. Μάλιστα, ένα βιβλίο, που με καθήλωσε από την πρώτη ώς την τελευταία σελίδα και μου δίδαξε Ιστορία. Έχει τον τίτλο «Και εγώ ήμουν στο Γκαίρλιτς» και είναι το Στρατιωτικό Ημερολόγιο 1913-1919 του δεκανέα Νικολάου Μαργαριτούλη, κατοίκου Βόλου με καταγωγή από τον Προφήτη Ηλία του Άνω Βόλου, επιμελημένο και υπέροχα παρουσιασμένο από τον τ. αναπληρωτή καθηγητή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Δημήτριο Μπενέκο. Η Ιστορία 7.000 Ελλήνων στρατιωτών «φιλοξενούμενων» του Κάιζερ της Γερμανίας κατά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, σε ένα στρατόπεδο στον βορρά της Γερμανίας, στην πόλη Γκαίρλιτς, αποτελεί ένα ξεχωριστό και εν πολλοίς σκοτεινό και άγνωστο κεφάλαιο της Ελληνικής μας Ιστορίας. Κι αυτό το βιβλίο έρχεται, 100 χρόνια μετά, να ρίξει φως. Θα πούμε περισσότερα την επόμενη φορά. Ώς τότε, γεια σας και χαρά σας.