Γράφει ο συγκοινωνιολόγος Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης
Γενέθλιος ημέρα σήμερα, ημέρα Παρασκευή ήταν τότε, να με χαίρεστε! Καλημέρα συμπολίτες. Άραγε έχει μπει οριστικά η Άνοιξη, αυτή που, όπως λέει ο Ελύτης «…ολοένα τους κυρίευε. Σα να μην ήτανε άλλος δρόμος πάνω σ’ ολάκερη τη γη για να περάσει η Άνοιξη παρά μονάχα αυτός…».
Εγκαινιάστηκε, διαβάζω σε τοπικό μέσον, «η πρώτη διαδρομή ΑμεΑ στον Βόλο» και εκτός από τον δήμαρχο ήταν, λέει το ρεπορτάζ, παρόντες και οι πρόεδροι των σωματείων των κινητικά αναπήρων. Τη γνώμη μας για το έργο την έχουμε καταγράψει, μία ωραία και χρήσιμη αλλαγή στην επίστρωση με πλάκες των πεζοδρομίων της οδού Ιωλκού (βεβαίως και οι καινούργιες πλάκες γλιστράνε, είναι αδύνατον σε τούτη τη χώρα να χρησιμοποιηθούν μη ολισθηρά υλικά στην επιφάνεια των πεζοδρομίων…) και κατασκευή της δια Νόμου υποχρεωτικής λωρίδας όδευσης τυφλών. Ίδια κι απαράλλαχτα όπως στα πεζοδρόμια της οδού Δημητριάδος από το 2006, που έχουν και αισθητά μεγαλύτερο πλάτος. Τώρα, είδατε εσείς ποτέ στα πεζοδρόμια της οδού Δημητριάδος να κυκλοφορούν αναπηρικά καροτσάκια; Τρεις φορές περισσότερο δεν πρόκειται να δείτε στα πεζοδρόμια της οδού Ιωλκού που έχουν πλάτος 1,80-2,00 μ κι έχουν και τη λωρίδα όδευσης που δυσκολεύει την κίνηση των τροχών. Κολλητά στις πόρτες των μαγαζιών θα πρέπει να περνάνε οι άνθρωποι και επιπλέον να μην υπάρχουν ούτε γλαστρούλες, ούτε λουλουδάκια, ούτε ψαράκια, ούτε σκαμπουδάκια, τίποτε απολύτως πάνω στο πεζοδρόμιο. Όσοι πρόεδροι κι αν «εγκαινιάσουν» μαζί με την παρέα άλλο ένα «προεκλογικό» έργο, η λύση στα τεράστια προβλήματα κινητικότητας που αντιμετωπίζουν δεν είναι αυτή και το ξέρουν.
Άλλο πράμα η πλήρης ασφαλτόστρωση της οδού Ανθίμου Γαζή. Αυτό άξιον και δίκαιον, διότι η οδός ήταν χωράφι μετά από αμέτρητες τομές δια λόγους ΔΕΥΑΜΒ, φυσικού αερίου, οπτικών ινών κλπ. Βεβαίως την προσαρμογή των καπακιών των φρεατίων της αποχέτευσης στην άσφαλτο δεν πρόκειται ποτέ να την πετύχουμε σε τούτη τη χώρα, αυτό το έχω κατανοήσει, αλλά εν πάση περιπτώσει το έργο είναι άξιον και είναι από τα καλά που μας συμβαίνουν, ως πολίτες, σε προεκλογικές περιόδους. Το ίδιο κι απαράλλαχτο φαίνεται ότι θα συμβεί και στην οδό Γαλλίας, πέρα-πέρα, που επίσης είναι οργωμένο χωράφι.
13 Απριλίου 2003, μέσα στα Τέμπη, σε σύγκρουση νταλίκας που κουβαλούσε πλάκες νοβοπάν με λεωφορείο που μετέφερε μαθητές από το Μακρυχώρι Ημαθίας, 21 παιδάκια νεκρά, θρήνος και οδυρμός. Την επόμενη μέρα η υπουργός Δημοσίων Έργων του ΠαΣοΚ Βάσω Παπανδρέου δήλωσε ότι η οδική παράκαμψη των Τεμπών θα ολοκληρωθεί πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Η παράκαμψη ολοκληρώθηκε το 2017 με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και πλέον ένα δυστύχημα ίδιο ή παρόμοιο με εκείνο της αποφράδας 13ης Απριλίου 2003 είναι σχεδόν αδύνατο. Αιώνια η μνήμη των 21 παιδιών του Μακρυχωρίου.
Πόλεμοι σοβούν εν Βόλω! Πόλεμοι, συνεχώς, υπάρχει μια έντονη πολεμική διάθεση. Με τους πεζοναύτες προσωρινώς απεσοβήθη το μοιραίον και οπωσδήποτε δεν θα χρειαστεί να «χυθεί αίμα» (αυτό κι αν είναι φασισμός…), με την αναδιάρθρωση του ποδοσφαίρου υποπτεύομαι παρόμοια εξέλιξη, με την ΑΓΕΤ και το εργοστάσιο SRF οι μάχες συνεχίζονται, κι ένα καινούργιο πεδίο μάχης αναπτύσσεται πέριξ του κυκλικού κόμβου στο Δημαρχείο, όπου πάλι ευθύνεται «το σάπιο πολιτικό σύστημα» (καραμέλα κατάντησε αυτό…). Αφορά βεβαίως την καταστροφή των σιδηροδρομικών γραμμών του Τρένου Πηλίου, οι οποίες από το 1985, με ενέργειες του δικού μας Συλλόγου Φίλων του Τρένου και απόφαση της τότε υπουργού Πολιτισμού του ΠαΣοΚ Μελίνας Μερκούρη έχουν κριθεί απολύτως διατηρητέες (απόφαση ΥΠΠΕ/ΔΠΠΠ/Γ/20387/1282/6-5-85). Αυτό το γνωρίζουν όλες οι Δημοτικές Αρχές του Βόλου, κι έχουν συμβεί διάφορά κατά καιρούς. Μεγάλη εντύπωση μας κάνει πώς το αγνοεί η σημερινή Αρχή, η σημερινή Υπηρεσία και ο σημερινός Μελετητής. Κι ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση διότι πριν λίγους μήνες η ίδια Αρχή είχε την ίδια διένεξη με τον ΟΣΕ στον κόμβο Παπαδιαμάντη, στα Ψαράδικα, λίγο παρακεί δηλαδή. Δεν ξέρω τι άλλο να πω, εκτός από το ότι ο ΟΣΕ και όλοι εμείς που παλέψαμε γι’ αυτό όταν η Αρχή δεν ήξερε καν πού πέφτει ο Βόλος δεν θέλουμε να πειραχτεί καθόλου η υποδομή του «Μουτζούρη». Σαφές;
Μας πήρε λίγο παραπάνω σήμερα. Και χρωστάω και στον Φίλο μου τον Γιώργο, την άλλη φορά. Γεια σας.
Κωνσταντίνος Βολανάκης (1837-1907) Το λιμάνι του Βόλου.