Άρθρα

κυκλο – φ – κορωνοϊκα 

Γράφει ο συγκοινωνιολόγος Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης

Καλημέρα και πάλι! Τα (ελπίζουμε) τελευταία κυκλο-φ-κορωνοϊκα είναι εδώ. Καθώς η κυκλοφορία αποκαθίσταται μέρα με τη μέρα μπορούν να επανέλθουν τα κυκλο-φ-οριακα από την επόμενη φορά. Ας δούμε πώς θα δουλέψει η «νέα καθημερινότητα» (νέος όρος, επεξεργασμένος, προφανώς λόγω των δυσκολιών της νέας κανονικότητας).

Έκλεισε το 13033 αφού δέχτηκε πάνω από 100 εκατομμύρια μηνύματα sms (και για να μαθαίνετε, μαζί μ’ εμένα, sms είναι συντομογραφία του short message service που σημαίνει «υπηρεσία σύντομου μηνύματος»). Ανάμεσα σ’ αυτά τα μιλιούνια κανένα δεν προήλθε από εμένα και τα λοιπά μέλη της οικογένειας. Ούτε ένα. Εκτυπώσαμε σε πρόχειρες σελίδες δυο-τρεις βεβαιώσεις μετακίνησης, τις είχαμε μαζί μας, μία και μοναδική φορά ελέγχθηκε η σύζυγος στην παραλία, συμπλήρωσε μια ημερομηνία κι έβαλε μια υπογραφή. Θα κρατήσω τα χαρτιά στα αρχεία μου, ως αναμνηστικά της καραντίνας του 2020. Εύχομαι και ελπίζω αυτά τα 100 εκ. sms να πεταχτούν, να σβηστούν, να εξαφανιστούν, αλλά αντιλαμβάνεστε ότι είναι μεγάλος πειρασμός και το να διατηρηθούν «σε μιαν ακρούλα» τόσα προσωπικά δεδομένα…

Όμως με τη μάσκα ακόμη δεν έχω καταλάβει τι γίνεται. Και μου έκανε τεράστια εντύπωση το ότι μετά από 42 μέρες αυστηρού «μένουμε σπίτι» την τελευταία ακριβώς μέρα έσκασε νέο τηλεοπτικό σποτ με θέμα πώς να κατασκευάσουμε οίκαδε προστατευτικές μάσκες! Αν αυτό, φίλοι αναγνώστες, δεν λέγεται «στάχτη στα μάτια», λόγω της ιστορίας με τις λαρισαίικες και τις ξανθιώτικες μάσκες, τότε δεν ξέρω πώς να το ονομάσω. Αν η κατασκευή μασκών στο σπίτι από την κάθε καλή νοικοκυρά είναι μια τόσο εύκολη υπόθεση γιατί δεν προωθήθηκε το θέμα με την κυρία Σταυροπούλου από την πρώτη μέρα της καραντίνας να ’χουν και οι ράπτριες όλον τον καιρό να προετοιμαστούν και να κατασκευάσουν. Αλλά τι λέω; Δεν μπορούσε να γίνει αυτό διότι ούτε ο εκλεκτός κύριος Τσιόδρας δεν συμφωνούσε με τον εαυτό του για τη χρήση της μάσκας – και μη προς κακοφανισμό κανενός, καλός και άξιος επιστήμονας και μπράβο του, αλλά στο θέμα μάσκα μου τα έκανε μούσκεμα.

Τέλος πάντων, αν έχω καταλάβει σωστά μόνο στα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι απαραίτητες οι μάσκες. Παντού αλλού ισχύει η λεγόμενη ισχυρή σύσταση.

Επιτράπηκε και το ερασιτεχνικό ψάρεμα. Έχω έναν καλό φίλο από τα χρόνια των σπουδών στην Γερμανία, Χημικό Μηχανικό και μανιώδη ψαρά, με σπίτι στην παραθαλάσσια Ερέτρια, με βάρκα 4,65 μ. κι όλον τον εξοπλισμό, ο οποίος κόντεψε να πάθει κατάθλιψη, χωρίς πλάκα. Μιλούσαμε στο τηλέφωνο και τον άκουγα βαθιά στεναχωρημένο που δεν μπορούσε να πιάσει τα αγαπημένα του ψαράκια. Δευτέρα απόγευμα ήταν ένας άλλος άνθρωπος, ήταν ο Γρηγόρης που ξέρω εδώ και σχεδόν 50 χρόνια. Εύχομαι καλή ψαριά σε όλους τους Γρηγόρηδες της θαλασσινής Ελλάδας.

Το «γνωστό» πλοίο-φάντασμα ανάμεσα στις Μορφές του Φιλόλαου

Με ένα ολοσέλιδο άρθρο στη «Θεσσαλία» της Κυριακής μιλήσαμε για την ανάγκη ύπαρξης πολλών ελεύθερων δημόσιων χώρων στις πόλεις και ιδιαίτερα στη δική μας, μια ανάγκη που εναργέστατα διαπιστώθηκε στις ημέρες της καραντίνας. Μιλήσαμε, ο Καθηγητής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου κ. Θάνος Βλαστός, ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Παντελής Σκάγιαννης, ο Μηχανικός κ. Στάθης Χαλαστάρας και ο υπογράφων, που ασχολήθηκε βασικά με το θέμα της Ήπιας Κυκλοφορίας – μιας τεχνολογίας για τη διαχείριση της κυκλοφορίας, την οποία η στήλη πρώτη σύστησε και πρώτη εφάρμοσε στο Πολεοδομικό Συγκρότημα Βόλου. Ο κ. Βλαστός είναι ο άνθρωπος που σε όλη του την καθηγητική ζωή μιλά για το ποδήλατο, τους ήπιους τρόπους μετακίνησης και τη βιώσιμη αστική κινητικότητα, ο κ. Σκάγιαννης είναι καθηγητής στους Χωροτάκτες και ασχολείται με τις υποδομές στις πόλεις και τους χώρους πρασίνου, ο κ. Χαλαστάρας εδώ και 30 χρόνια μετέχει ενεργά σε ό,τι καλό προσπαθούν οι πολίτες να κάνουν σε τούτη την πόλη, και η στήλη τα ίδια αυτά 30 χρόνια προσπαθεί να πείσει ότι «στην πόλη ζουν άνθρωποι, όχι αυτοκίνητα». Αν σας διέφυγε, βρίσκεται εδώ https://e-thessalia.gr/quot-soste-ton-volo-quot-chreiazetai-prasino-kai-eleytheroys-choroys/

«Αγάπης Αγώνας Άγονος»; που θα ’λεγε κι ο Σαίξπηρ (Love’s Labour’s Lost). Όχι ακριβώς, αλλά περίπου. Και το χειρότερο είναι πως ό,τι μας συμβαίνει τελευταία συναρτάται με ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές συνεντεύξεις απείρου κάλους και με ξεκατινιάσματα μέσω του ειδικού προς τούτο Τύπου – τι ζούμε σ’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο Παναγία μου! Ποιος κακός μάγος μας καταράστηκε!;

Αυτά. Και σ’ άλλα με υγεία. Γεια σας.

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το