Την Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου ο αγαπημένος μουσικοσυνθέτης Δημήτρης Ζερβουδάκης θα βρίσκεται στον Βόλο για μια μοναδική εμφάνιση στο Lab Art. Το όνομά του πολλοί το γνωρίζουν, όμως λίγοι το έχουν συνδέσει άμεσα με το πλούσιο υλικό του που όλοι έχουμε σιγοτραγουδήσει… Ο Θεσσαλονικιός δημιουργός τραγουδιών όπως Τα Ανείπωτα, Νεράιδες, Πώς να Αναπνεύσω, Αυτό Το Αχ να μην το λες, Ζωή Μισή, Λήθη, Ό,τι με Πληγώνει, Στα Χαμηλά και στα Ψηλά, έχει δισκογραφική παρουσία που εκτείνεται από το 1989 μέχρι σήμερα με πάνω από 10 lp στα οποία γράφει μουσική και στίχους.
Συνέντευξη Νίκος Μπαρμπάκης
Πώς ξεκίνησε το ταξίδι στον κόσμο της μουσικής. Ποιο ήταν το έναυσμα να ασχοληθείς επαγγελματικά με το τραγούδι και τη σύνθεση;
Βρεθήκαμε νεαροί φοιτητές στο Αριστοτέλειο στον καιρό του «εμείς». Μια εποχή που το «εγώ» επιχειρούσε να προσδιοριστεί κοινωνικά και πάλι σαν έννοια από την αρχή, στη νέα συνθήκη. Η δύναμη της παρέας, η χαρά και η επιβεβαίωση του περίγυρου, ήταν τα αρχικά εναύσματα. Στο δημιουργικό κομμάτι η διαπίστωση ότι το συναίσθημα αποκτά υπόσταση, σώμα, μέσα από τη μουσική και τη στιχουργική με τις μεταφορές και τις αλληγορίες της. Η δημιουργική χαρά.
Πού έχεις μεγαλώσει και τι ερεθίσματα έχεις από παιδί. Ήσουν καλός στο σχολείο; Πιστεύεις ότι ο καλλιτέχνης φέρει τα ψήγματα της εποχής «της αθωότητας» ή είναι μια άλλη οντότητα ως συνθέτης ενήλικας;
Μεγάλωσα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. «Καμαριώτης» που λέμε εμείς! Μέτριος μαθητής στο 3ο Γυμνάσιο και Λύκειο. Τα κατάφερα όμως και μπήκα στο οικονομικό της Νομικής. Η μουσική με έκλεψε νωρίς. Έτσι παραμένω ακόμα επί πτυχίω φοιτητής της ΝΟΕ. Υπήρξα και παραμένω ερασιτέχνης εραστής της μουσικής. Παρόλα αυτά το επαγγελματικό της κομμάτι το οργάνωσα για τη ζωή μου στη συνέχεια. Από τότε συναντιόμαστε συχνά πυκνά στις συναυλίες και τις μουσικές σκηνές. Είναι ευλογία να ζεις κάνοντας αυτό που αγαπάς. Η αθωότητα, χαμένη ή μη, αφορά όλον τον κόσμο. Απλά ο καλλιτέχνης δεν πρέπει να το ξεχνά αυτό το συστατικό της τέχνης του. Για την ενηλικίωση οφείλω να σας πω πως ελπίζω στη σοφία.
Σίγουρα θα έχεις συνδεθεί με προσωπικές στιγμές στη συνείδηση των ακροατών. Σου έχουν εκμυστηρευτεί ποτέ κάποιο προσωπικό ευτράπελο που σχετίζεται με τη μουσική σου;
Η σύνδεση του κοινού με τη δημιουργία μου γίνεται κυρίως μέσα από κάθε βίωμα, του οποίου η μουσική υπόκρουση έτυχε να είναι κάποιο τραγούδι μου. Τροβαδούροι είμαστε. Ασκούμε την τέχνη της βιωματικής τραγουδοποιίας. Έτσι λοιπόν και κάποιο όμορφο κορίτσι σε ένα νούμερο στριπτήζ που ασκούσε σε κάποιο καμπαρέ στη Σαλονίκη διάλεξε ένα τραγούδι μου. Καθόλου ευτράπελο θα μου πείτε. Αυτό που το έκανε τέτοιο, ήταν η ασχετοσύνη του στίχου σε σχέση με το δρώμενο.
Το «έντεχνο» είναι ένας όρος που έχει αποτυπώσει τον ελληνότροπο ήχο των δύο τελευταίων δεκαετιών. Σε καλύπτει αυτός ως όρος; Υπάρχει ένας τίτλος για τη μουσική σου;
Βιωματική τραγουδοποιία. Όπως οι άγνωστοι δημιουργοί των δημοτικών μας τραγουδιών για παράδειγμα. Ο ελληνικός τρόπος τεκμηριωμένα αποτελεί το βασικό δομικό συστατικό της μουσικής. Μοναδικός και οικουμενικός ήδη προαναγγέλλει το μέλλον. «Παρών» πλήρης ερεθισμάτων παγκόσμια καταγράφει με συνέπεια την εποχή μας. Ο όρος έντεχνο τραγούδι λένε πως ξεκίνησε από την αποθήκη μια δισκογραφικής εταιρίας, όπου κάποιος θέλοντας να κατατάξει ένα είδος που δεν γνώριζε, το βάφτισε με τη λέξη αυτή. Πείραμα που ξέφυγε από το εργαστήριο λοιπόν ο όρος «έντεχνο». Προσοχή…
Στην εποχή του ίντερνετ, η μουσική σου φαίνεται να μην έχει άμεση σύνδεση. Κι όμως, «Τα Ανείπωτα» είναι ένα από τα κομμάτια της ελληνικής σκηνής με τα περισσότερα hits στο Youtube. Πού στέκεσαι ως δημιουργός σε αυτό το σύμπαν πληροφορίας και υπερπροσφοράς «μέσων» επικοινωνίας;
Δυστυχώς η υπερπληροφόρηση αποτελεί τη σύγχρονη αισθητική δικτατορία. Ως πολίτες οφείλουμε να ερευνούμε. Είμαστε στην ψηφιακή εποχή και λειτουργώ στο ίντερνετ μέχρι το σημείο που δύναμαι και αντιλαμβάνομαι. Ήδη για το πιο πέρα, αναλαμβάνουν νεότεροι, εξειδικευμένοι συνεργάτες, επικαιροποιώντας το υλικό μου μέσα στα χρόνια. Εδώ είμαστε, παρόντες και αυτό είναι που αξίζει. Ούτε οι σκοπιμότητες, οι διαπλοκές, οι υποτιθέμενες κλίκες η ότι κάλπικο εκπροσωπούν τα περίφημα τηλεσκουπίδια. Τα «Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης» όπως πολύ στοχευμένα καυτηρίαζε ο αείμνηστος Τζιμάκος καλή του η ώρα…
Ποια είναι για σένα η ιδανική συναυλία;
Η συναυλία που ο κόσμος μάς ακούει. Όταν καταφέρνουμε και κερδίζουμε την προσήλωσή του. Την ησυχία του. Όταν δε, σιγά σιγά «κουρδιστεί» κι αρχίσει να τραγουδά σε ένα χορωδιακό γαϊτανάκι, τότε είναι η μαγική στιγμή της μέθεξης. Συγκίνηση.
Με ποιον καλλιτέχνη θα ήθελες να συνεργαστείς, ζωντανό ή και όχι.
Με όποιον θέλω να συνεργαστώ μέσα στα χρόνια το έχετε αντιληφθεί. Ας κρατήσουμε αυτό. Για τους τεθνεώτες φυσικά, όλους όσοι έφυγαν και δεν προλάβαμε να συναντηθούμε τι να πω! Κρίμα. Για αυτό σας λέω ας μείνουμε σε αυτά που μπορούν να επιτευχθούν με χαρά και αγάπη στο άπλετο φως του δώρου που λέγεται ζωή.
(Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2020 στο Lab Art στο Τσαλαπάτα
Ώρα έναρξης: 22.00, εισιτήρια: 10 ευρώ προπώληση, ταμείο 12 ευρώ).