Η Χριστίνα-Μαρία Λαμπροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Ολοκλήρωσε το σχολείο στον Βόλο και στη συνέχεια αποφοίτησε από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθήνας (ΑΣΟΕΕ) Τμήμα Οργάνωσης – Διοίκησης Επιχειρήσεων, καθώς και από το Διατμηματικό Μεταπτυχιακό Τμήμα Οργάνωσης Διοίκησης Επιχειρήσεων Επιχειρησιακής Έρευνας και Μάρκετινγκ. Τα τελευταία 20 έτη εργάζεται στον τραπεζικό χώρο. Παράλληλα, έχει αναπτύξει από πολύ νωρίς έντονη κοινωνική και πολιτιστική δραστηριότητα ως μέλος της ΧΕΝ και του Λυκείου Ελληνίδων. Είναι πρόεδρος του 1ου Σοροπτιμιστικού Ομίλου Βόλου για τη διετία 2023-2025. Μιλάει Αγγλικά, Γαλλικά και Ιταλικά. Το «Πορτμαντό» είναι η πρώτη επίσημη έκδοση βιβλίου της.
Συνέντευξη
Χαριτίνη Μαλισσόβα
«Πορτμαντό», ο τίτλος του μυθιστορήματός σας που κυκλοφορεί από τις «Εκδόσεις Νίκας». Θα μας δώσετε κάποια στοιχεία του;
Το «Πορτμαντό» είναι η ιστορία μιας σύγχρονης γυναίκας, η οποία θα μπορούσε να είναι μία από εμάς. Ο χαρακτήρας και η προσωπικότητά της διαθέτει στοιχεία από όλα όσα νιώθουμε, όσα βιώνουμε, όσα είμαστε, όσα κουβαλάμε, μας ορίζουν και μας προσδιορίζουν, αλλά και όσα επιθυμούμε εμείς οι ίδιες. Καθημερινά τρέχει να ισορροπήσει ανάμεσα στις επαγγελματικές, προσωπικές υποχρεώσεις, αλλά και στις υποχρεώσεις της ως μητέρα. Και μέσα σε όλους αυτούς τους γρήγορους ρυθμούς αφήνει όνειρα, σκέψεις, λέξεις όπως ακριβώς και τα πανωφόρια της, στα κρεμαστάρια του δικού της πορτμαντό στην είσοδο του σπιτιού της. Καθώς, όμως, το είδωλό της αντικατοπτρίζεται στον καθρέφτη του, φτάνει η στιγμή εκείνη που νιώθει τελικά πως πρέπει να προχωρήσει, να ελευθερωθεί και να ζήσει. Τολμά να αντιμετωπίσει το είδωλο και τον πραγματικό της εαυτό. Βιώματα, αξίες, στερεότυπα, όνειρα, στόχοι έρχονται αντιμέτωπα και επαναπροσδιορίζονται. Η αγάπη της για τη ζωή και η τόλμη της να ζήσει κάνουν τη διαφορά. Θα τα καταφέρει ή όχι; H απάντηση βρίσκεται στις σελίδες του βιβλίου.
Η κεντρική ηρωίδα του βιβλίου, η Έλενα, είναι μια γυναίκα που προσπαθεί να βρει τις ισορροπίες της μέσα από πολλές αντιξοότητες. Πόσο εύκολη είναι η αναζήτηση της ευτυχίας για τη σύγχρονη γυναίκα;
Η ευτυχία δεν είναι ποτέ μία εύκολη υπόθεση ή μία απλή συνταγή. Κάθε γυναίκα, όπως και κάθε άνθρωπος «κουβαλά» μέσα του διαφορετικά βιώματα, διαφορετικές ιστορίες, διαφορετικά στερεότυπα που διαμορφώνουν τα «θέλω», τα όνειρα, τους στόχους και τελικά τις επιλογές του. Κάθε γυναίκα επομένως διαφέρει από τις άλλες. Κάποια μπορεί να είναι ευτυχισμένη με έναν καλό γάμο, κάποια μέσα από τη μητρότητα, κάποια μέσα από την επαγγελματική εξέλιξη, κάποια άλλη μέσα από την ύπαρξη οικονομικής ευμάρειας. Όπως και να έχει η κάθε γυναίκα αναζητεί την ευτυχία βάσει των δικών της επιδιώξεων και επιλογών. Όμως, εκείνο που έχει σημασία είναι η αναζήτηση αυτή να είναι αυτόφωτη και όχι ετερόφωτη βασισμένη στα θέλω των ατόμων που βρίσκονται γύρω της. Ακόμα και αν αυτό επιτευχθεί, η ευτυχία δεν μπορεί να είναι παντοτινή. Η ζωή είναι πολύπλοκη με πολλές στιγμές. Και η ευτυχία στιγμές είναι. Στιγμές που χαράσσονται στη μνήμη μας για πάντα και γίνονται για εμάς αιώνιες.
Σε ποιο βαθμό ορίζουμε οι ίδιοι τις επιλογές και την πορεία της ζωής μας; Είναι η ωριμότητα και μια σειρά σωστών επιλογών ή οι συγκυρίες, αυτό που λέμε τύχη, που καθορίζουν μια όσο το δυνατόν πιο ευτυχισμένη ζωή;
Ο Καμύ έλεγε πως «είμαστε το άθροισμα των επιλογών μας». Είμαστε το άθροισμα των επιλογών μας δεδομένων των περιορισμών και των εκάστοτε συνθηκών θα έλεγα εγώ. Είμαι οικονομολόγος, άλλωστε, με αγάπη στις θετικές επιστήμες και στα μαθηματικά μοντέλα. Στα μαθηματικά υπάρχει πάντα ο «άγνωστος χ», αλλά ποτέ ο τυχαίος παράγοντας. Στη στατιστική το τυχαίο ονομάζεται «στατιστικό σφάλμα». Με απλές λέξεις, όταν επιλέγουμε έναν στόχο και οριοθετούμε την πορεία να φτάσουμε σε αυτόν, υπάρχει πάντα η πιθανότητα, δηλαδή το στατιστικό σφάλμα, να συμβούν παράγοντες και γεγονότα που δε συνεκτιμήθηκαν και δε συνυπολογίστηκαν ώστε τελικά να υπάρχουν αποκλίσεις. Αν υποθέσουμε πως ο στόχος είναι η ευτυχία ή καλύτερα κάτι συγκεκριμένο και σωστά ορισμένο που θα μας κάνει να νιώσουμε ευτυχισμένοι, τότε πρέπει να επιλέξουμε τον τρόπο που θα φτάσουμε εκεί. Εάν θεωρήσουμε πως είναι θέμα τύχης όλα όσα συμβαίνουν και επομένως και η αναζήτηση της ευτυχίας, είναι πιθανότερο όταν η τύχη διασταυρωθεί μαζί μας να μη σηκώσουμε καν τα μάτια να τη δούμε. Και η τύχη επιλογή μας είναι. Για να πέσουμε επάνω της πρέπει να είμαστε εκεί.
Ποια αποφόρια, τελικά, πρέπει να ξεκρεμάσει κανείς από το πορτμαντό της ζωής του για να ζήσει όπως θέλει;
Τα αποφόρια μας διαφέρουν. Παλτό, σακάκια, μπουφάν, ζακέτες, φουλάρια, κασκόλ αφήνονται στα κρεμαστάρια του πορτμαντό. Επιλογή μας ποια θα ξεκρεμάσουμε ή ακόμα καλύτερα εάν θα ξεκρεμάσουμε κάποια από αυτά. Για τον λόγο αυτόν πρέπει να υπάρχει και ο καθρέφτης του. Να κοιτάξουμε κατάματα το είδωλό μας και να πετάξουμε αυτά τα αποφόρια που μας «βαραίνουν» και το «βαραίνουν».
Μόνο όταν μπούμε σε αυτή την εσωτερική διεργασία θα μπορέσουμε να πετάξουμε για να πετάξουμε ψηλά και ελεύθερα. Όπως γράφω στο βιβλίο μου «χρειάζεται πολλά θέλω και μπορώ ο εαυτός μας για να ζήσει». Σίγουρα τα «αποφόρια» είναι περιττά.
Πότε και πώς ξεκινήσατε το ταξίδι της συγγραφής;
Από μικρό παιδί μου άρεσε να δημιουργώ ιστορίες και να γράφω. Με παππού στοιχειοθέτη-τυπογράφο στην Αθήνα άλλωστε, με τον αδερφό του που είχε παλαιότερα δικό του εκδοτικό οίκο, αλλά και με όλα τα μέλη της οικογένειάς μου που ήταν πάντα με ένα βιβλίο «στο χέρι» ήταν μάλλον μονόδρομος να διαβάζω και να ταξιδεύω μετά με τις δικές μου ιστορίες. Το «Πορτμαντό» ήταν, ωστόσο, η πρώτη απόπειρα να στείλω κείμενό μου προς αξιολόγηση. Τόλμησα και η τύχη βοηθά τους τολμηρούς. Ας κάνουμε επιλογές, λοιπόν και ας τολμάμε να δεχτούμε τα αποτελέσματά τους.
Ποιοι είναι οι δικοί σας αγαπημένοι λογοτέχνες;
Αλμπέρτ Καμύ και Νίκος Καζαντζάκης. Αλλά και Δημήτρης Μπουραντάς, αγαπημένος καθηγητής μου στα φοιτητικά χρόνια, Λένα Διβάνη, αγαπημένη συγγραφέας με καταγωγή από τον Βόλο.
Ποιο βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα και σας εντυπωσίασε;
«Να θυμηθώ να (μη) φάω» της Στεύης Τσούτση, υπεύθυνης της Ελληνικής Λογοτεχνίας των «Εκδόσεων Νίκας», το οποίο μόλις κυκλοφόρησε. Ένα ευφυές βιβλίο που διαβάζεται απνευστί, το συστήνω ανεπιφύλαχτα προ και μετά φαγητού και σίγουρα αγγίζει.
Ήταν για εσάς η περίοδος της πανδημίας γόνιμη, συγγραφικά και αναγνωστικά;
Αναγνωστικά περισσότερο. Μέσα στην πανδημία ολοκλήρωσα το «Πορτμαντό». Αλλά η διαδικασία αναζήτησης εκδοτικού οίκου καθυστέρησε λόγω της αβεβαιότητας που επικρατούσε σε όλο τον επιχειρηματικό κόσμο. Μέσα από τα δύσκολα και τις δυσκολίες ήρθαν τα καλύτερα. Η συνεργασία με τις «Εκδόσεις Νίκας» και όλη την οικογένεια των συγγραφέων του, διότι οικογένεια νιώθουμε, ήρθε να με ανταμείψει.
Ασχολείστε με τη συγγραφή κάποιου επόμενου βιβλίου;
Ήδη έχω ξεκινήσει ένα δεύτερο μυθιστόρημα. Βρίσκομαι στην αρχή του και προσπαθώ να διαχειριστώ τον χρόνο μου ώστε να το συνεχίσω και να το ολοκληρώσω μέσα στους επόμενους μήνες. Η συγγραφή αποτελεί ένα είδος ψυχοθεραπείας για εμένα, αλλά η έμπνευση έρχεται όταν είσαι ξεκούραστη και ήρεμη. Όταν υπάρχουν επαγγελματικές και οικογενειακές υποχρεώσεις είναι στιγμές που ενώ θέλεις να γράψεις, τα μάτια βαραίνουν και το μυαλό σε εγκαταλείπει. Επειδή, όμως, όταν κάτι το θέλεις πολύ, «όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις», όπως έλεγε και ο Πάολο Κοέλιο στον «Αλχημιστή», πιστεύω πως θα κάνω τελικά τις δικές μου αλχημείες με τον χρόνο και θα τα καταφέρω. Θέλω ειλικρινά να μου δώσω συγγραφικά μία β’ ευκαιρία. Για μένα ο τίτλος «συγγραφέας» σου αξίζει όταν παρουσιάζεις ένα αξιόλογο έργο μέσα από μία σταθερή πορεία.
Μέχρι το επόμενό μου βιβλίο λοιπόν να θυμάστε και να τολμάτε πάντα να ζείτε τα όνειρά σας!
Εύχομαι το «Πορτμαντό» μου να σας ταξιδέψει και να ταξιδέψει σε πολλές ελληνικές παραλίες!
Σας ευχαριστώ από καρδιάς για αυτή τη συνέντευξη, καλό μήνα και καλό καλοκαίρι σε εσάς και τους αναγνώστες της εφημερίδας «Θεσσαλία».