Η μελέτη της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας έχει εξελιχθεί σε πάθος για τον Άγγελο Μήτσου. Ο μαθητής της γ’ τάξης του 1ου Γενικού Λυκείου Νέας Ιωνίας Βόλου, παρά το νεαρό της ηλικίας του, όχι μόνο δεν έχει άγνοια για τα σημαντικότερα γεγονότα στη νεότερη Ελλάδα, αλλά εντυπωσιάζει με τις ιστορικές του γνώσεις.
Ο 17χρονος νέος, ήταν εκείνος ο οποίος πρότεινε η φετινή γιορτή του σχολείου του για την 79η επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, να είναι αφιερωμένη στον Δημήτρη Κασλά, τον θρυλικό διοικητή του 2ου Τάγματος από το 5ο Σύνταγμα Τρικάλων, που στην περίφημη μάχη του Υψώματος 731 στην Τρεμπεσίνα τον Μάρτιο του 1941, έγραψε μία από τις πλέον ηρωικές σελίδες της ελληνικής εποποιίας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Πηλιορείτης αξιωματικός, ο οποίος γεννήθηκε στο Πουρί, μπορεί να είναι άγνωστος στους περισσότερους συνομήλικους του Άγγελου Μήτσου, όμως για εκείνον το άκουσμα του ονόματος του Κασλά θα θυμίζει για πάντα τον σπουδαίο συντοπίτη μας, που απέκρουσε την «Εαρινή επίθεση» των ιταλικών μεραρχιών του Μουσολίνι.
Ο νεαρός Άγγελος έκανε την επιλογή των κειμένων, αλλά και των αποσπασμάτων από συνεντεύξεις που άντλησε από την αρχειοθήκη της ΕΡΤ. «Πέρα από εκείνα που βρήκα στα αρχεία της ΕΡΤ, αλλά και στη «Μηχανή του Χρόνου» με τον Χρίστο Βασιλόπουλο που θεωρώ πολύ έγκυρο δημοσιογράφο, έγραψα και κάποια πράγματα, για να τα συνδυάσουμε με τη γιορτή και να βγει ένα σωστό και ωραίο νόημα. Έδωσα την ιδέα για να γίνει το αφιέρωμα στη διευθύντριά μας κ. Παρασκευά και στα υπόλοιπα παιδιά που συμμετείχαν στη γιορτή», θα πει ο μαθητής του 1ου ΓΕΛ Ν. Ιωνίας, για να προσθέσει: «Θέλαμε να κάνουμε κάτι ουσιαστικό κι όχι κάτι απλά για να περάσει η ώρα. Τιμήσαμε τη μνήμη ενός ανθρώπου από την περιοχή μας. Ο Κασλάς είναι μία εμβληματική φυσιογνωμία του τόπου μας και το γεγονός πως μας μίλησε ένας απόγονος αυτού του ένδοξου πολεμιστή του ’40 ήταν πολύ συγκινητικό. Η επίσκεψη του συνονόματου εγγονού του μάς τίμησε».
Ο Άγγελος Μήτσου δεν περιορίζεται στη μελέτη της Ιστορίας με τον τρόπο που γίνεται εντός της σχολικής αίθουσας. Ανατρέχει σε εξωσχολική βιβλιογραφία, που του φαίνεται πιο ελκυστική και πιο εμπεριστατωμένη σε σχέση με τα όσα διδάσκονται, τόσο οι συμμαθητές του, όσο κι εκείνος. «Η Ιστορία είναι ένα μάθημα που αγαπώ από πολύ μικρός. Όμως, έτσι όπως διδάσκεται στο σχολείο, το βαριέμαι και δεν προκόβω. Ειδικά για την τρίτη τάξη του Λυκείου, τα βιβλία είναι για να επιβαρύνουν τον μαθητή με πολύ διάβασμα και να μη μαθαίνει κάτι ουσιαστικό, τίποτα που να μείνει και να τον κάνει να αγαπήσει την Ιστορία. Δεν είναι δυνατόν να τελειώνουμε το σχολείο και να μηΝ ξέρουμε τίποτα για τη δικτατορία του Μεταξά, τον πόλεμο του ’40, το αντάρτικο, τα Δεκεμβριανά και τον Εμφύλιο, τη Χούντα του 1967 και όσα έγιναν από τη Μεταπολίτευση και μετά», θα εξομολογηθεί με περισσή ειλικρίνεια ο Βολιώτης μαθητής, ο οποίος στη συνέχεια αναφέρθηκε στα ερεθίσματα που είχε στο οικογενειακό περιβάλλον: «Οι γονείς μου, μου μετέδωσαν την αγάπη για την Ιστορία. Τους άρεσε να μελετούν και να εμβαθύνουν στα γεγονότα. Ειδικά με τον πατέρα μου καθόμαστε και συζητάμε πολλά πράγματα, για να βγει μια αλήθεια. Πρέπει να διδασκόμαστε από τη νεότερη ιστορία της Ελλάδας, αφού αυτό αφορά και τη σύγχρονη κοινωνία. Κάποιες καταστάσεις του προηγούμενου αιώνα, μπορούν να μας καθοδηγήσουν ακόμη και σήμερα. Αυτό, όμως, προϋποθέτει αρκετό ψάξιμο, ενώ όταν αποκτάς γνώσεις, δεν είσαι ούτε έρμαιο, ούτε φερέφωνο τρίτων».
Όσο για τα γεγονότα που κεντρίζουν περισσότερο το ενδιαφέρον του 17χρονου Άγγελου; «Πρώτα απ’ όλα τα Δεκεμβριανά, που σηματοδότησαν το ξέσπασμα του Εμφυλίου. Η έναρξή τους στις 3 Δεκεμβρίου του 1944, με την εμπλοκή της κυβέρνησης Παπανδρέου και του Βρετανού στρατηγού Σκόμπι, με συγκλόνισε. Έπειτα είναι η χούντα των συνταγματαρχών, το παρακράτος και πώς οι υποστηρικτές του επιβίωσαν και μεταλλάχτηκαν. Τέλος, με ενδιαφέρει αρκετά το αντάρτικο, μετά τη συνθηκολόγηση Τσολάκογλου. Το πώς οργανώθηκαν οι αντιστασιακοί, τα βασανιστήρια των Ναζί και πώς οι Έλληνες κατάφεραν να απελευθερωθούν».