Ήρωες απογυμνωμένοι από κάθε λογής συναίσθημα, οι οποίοι κινούνται σε υπόγειες διαδρομές, πρωταγωνιστούν στο μυθιστόρημα του πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα Άρη Παχή με τίτλο «Η εκδίκηση της σβούρας» (Εκδόσεις Λυκόφως). Το βιβλίο κυκλοφόρησε τον περασμένο Φεβρουάριο και ο 39χρονος Βολιώτης τοποθέτησε τη δράση στη Σοβιετική Ένωση της δεκαετίας του 1980, επιχειρώντας βουτιά στον ρωσικό υπόκοσμο…
Το καλοκαίρι του 2019 αποδείχθηκε κομβικό για τον Άρη Παχή. Εκείνη την περίοδο, γοητευμένος από τους Ρώσους κλασικούς λογοτέχνες, βρήκε το κίνητρο να δοκιμάσει και ο ίδιος τη συγγραφή. Και κάπως έτσι προέκυψε το πρώτο μυθιστόρημά του, που διαδραματίζεται στην πρώην ΕΣΣΔ και προτρέπει τον αναγνώστη να ανακαλύψει εάν τα χρόνια του σοσιαλισμού ήταν τελικά ένας χαμένος παράδεισος ή μία καλά κρυμμένη κόλαση…
«Προσπαθώ να παρουσιάσω παρηκμασμένους ανθρώπους. Όμως, δεν στέκομαι σ’ αυτό, παρά επιδίωξα να αναδείξω τις αιτίες που τους οδήγησαν σ’ αυτό το σημείο, τα σκοτεινά τους κίνητρα και την επιθυμία τους να πετυχαίνουν τους σκοπούς τους με οποιοδήποτε αντίτιμο», είπε ο κ. Παχής για την «Εκδίκηση της σβούρας», ενώ στη συνέχεια εξήγησε τον λόγο που διάλεξε τον συγκεκριμένο τίτλο για το έργο του: «Όπως η σβούρα περιστρέφεται, θέλησα να παρομοιάσω την εγωκεντρική συμπεριφορά των ανθρώπων, οι οποίοι πιστεύουν ότι όλα κινούνται γύρω από εκείνους, ενώ η εκδίκηση έρχεται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο και στο τέλος όλα γυρίζουν εναντίον τους».
Οι σκοτεινές περιγραφές κυριαρχούν στις σελίδες του βιβλίου. «Σχεδόν όλοι οι χαρακτήρες είχαν άσχημο τέλος, όμως, μέσα σ’ όλο αυτό το σκοτάδι βρήκα μία χαραμάδα φωτός. Και μάλιστα στο πρόσωπο ενός χαρακτήρα, που δεν είχε πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά μέσα από τη θυσία της, βρήκε τη λύτρωση και έσβησε από τη μνήμη της όλες τις τραυματικές αναμνήσεις που κουβαλούσε. Ξόρκισε έτσι το άσχημο παρελθόν της. Μέσα από τη δική της ιστορία ένιωσα πως τελικά υπάρχει ελπίδα», εξομολογήθηκε έπειτα ο συγγραφέας, ο οποίος έχει σπουδάσει λογιστική και εργάζεται σε επιχείρηση του Δήμου Βόλου (στο τμήμα οικονομικών της ΚΕΚΠΑ/ΔΙΕΚ για την ακρίβεια).
Η καθημερινότητα στα χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης περιγράφεται με μελανά χρώματα από τον κ. Παχή. «Θεωρώ ότι εκείνη την εποχή το καθεστώς βρισκόταν στα… τελευταία του, παρότι το 1980 η Μόσχα είχε φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες και κάποιος θα μπορούσε ενδεχομένως να ισχυριστεί το ακριβώς αντίθετο. Πιστεύω ότι οι πολίτες της ΕΣΣΔ είχαν κουραστεί και ήθελαν μια αλλαγή, γι’ αυτό και ακολούθησε η πτώση του σοσιαλισμού. Το θεωρώ υπερβολικό που θυσιάζονταν τόσες ατομικές ελευθερίες, μόνο και μόνο για ιδεολογικούς λόγους», είπε, ενώ έπειτα μίλησε για τις πηγές που ανέτρεξε και του επέτρεψαν να εμβαθύνει στη σοβιετική κουλτούρα των ‘80s: «Χρειάστηκε έρευνα, κυρίως για ορισμένες λεπτομέρειες στην εξέλιξη του βιβλίου. Όμως, θα έλεγα πως περισσότερο επηρεάστηκα από τα έργα της κλασικής ρωσικής λογοτεχνίας, που μπορεί να γράφτηκαν τον 19ο αιώνα, μα έδειχναν επίκαιρα και στα χρόνια που περιγράφω. Ειδικά ο Τσέχοφ ήταν εκείνος που με έκανε το καλοκαίρι του 2019 να γράψω τις πρώτες σελίδες. Διαβάζοντας τα διηγήματά του σκέφτηκα πως ήθελα να δοκιμάσω να γράψω τη δική μου ιστορία».
Όσο για τη συνέχεια; Λίγες εβδομάδες μετά το συγγραφικό του ντεμπούτο, ο κ. Παχής δεν έκρυψε πως το γράψιμο έχει μονοπωλήσει το ενδιαφέρον του και ήδη στα συρτάρια του έχει έτοιμα και άλλα έργα: «Ολοκλήρωσα ένα μυθιστόρημα με ένα ακόμη έγκλημα στο προσκήνιο. Επίσης, έχω προχωρήσει αρκετά ένα κοινωνικό δράμα, αλλά και μια συλλογή διηγημάτων σε ανάλογο ύφος. Ποτέ δεν είχα σκεφτεί πως θα ασχοληθώ με τη συγγραφή, όλο αυτό προέκυψε απρογραμμάτιστα. Όμως, αποδεικνύεται πως ό,τι έρχεται τυχαία, είναι και το καλύτερο».