Ολοκληρώθηκε χθες το διεθνές συνέδριο της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών
Ο χριστιανισμός έχει μέλλον στη Μέση Ανατολή μόνο αν εγκαθιδρυθεί το πολίτευμα της δημοκρατίας στα αραβικά κράτη τονίστηκε στο διεθνές συνέδριο με θέμα «Η χριστιανική παρουσία και μαρτυρία στη Μ. Ανατολή σήμερα: Θεολογικές και πολιτικές προκλήσεις», που διοργανώθηκε από την Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών και το οποίο έληξε χθες. Μάλιστα επισημάνθηκε πως τα κινήματα της «Αραβικής Άνοιξης» αποτελούν την ελπίδα για την εγκαθίδρυση δημοκρατικών καθεστώτων στα κράτη.
Ρεπορτάζ:
ΦΩΤΗΣ ΣΠΑΝΟΣ
Ο διευθυντής του περιοδικού «Νέα Εστία» και πρόεδρος του Δ.Σ. του ιδρύματος «Άρτος Ζωής» κ. Σταύρος Ζουμπουλάκης αναφέρθηκε στο πώς μπορεί να είναι σήμερα χριστιανός Παλαιστίνιος στην Παλαιστίνη, και ειδικά στην ακραία συνθήκη της λωρίδας της Γάζας, όπου ζουν 1,5 εκατομμύριο μουσουλμάνοι και επικρατεί μια έντονη ισλαμοποίηση της κοινωνίας, με την απόλυτη κυριαρχία της Χαμάς, και οι χριστιανοί ανέρχονται μόλις στους 3.000.
Ο ίδιος σημείωσε πως το μέλλον του χριστιανισμού στη Μέση Ανατολή είναι πολύ δύσκολο και δεν μπορεί παρά να συρρικνώνεται αριθμητικά. «Ζούμε ένα διωγμό των χριστιανών στις ισλαμικές χώρες εν γένει λόγω της ανάπτυξης του πολιτικού ισλάμ και γενικότερα του ισλαμικού φονταμενταλισμού. Στις αρχές του 20ού αιώνα στην Τουρκία το 20% των κατοίκων ήταν χριστιανοί, ενώ σήμερα αποτελούν το 0,2% του πληθυσμού. Ακόμη και τα κοσμικά αυταρχικά καθεστώτα συμβάλλουν στο διωγμό των χριστιανών» είπε ο κ. Ζουμπουλάκης.
Πρόσθεσε δε πως η μόνη προστασία των χριστιανών είναι η Δημοκρατία. Δηλαδή ο διαθρησκειακός διάλογος, το να βγει μια ανακοίνωση, είναι δευτερεύουσας σημασίας. Αυτό που προστατεύει τις μειονότητες, είναι το δημοκρατικό κράτος δικαίου, το οποίο αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει σε κανένα κράτος της Μέσης Ανατολής. Η μόνη ελπίδα και αισιοδοξία είναι από αυτά τα κινήματα της «Αραβικής Άνοιξης» από τα οποία, αν κάποιο εδραιωθεί, τότε μπορεί να υπάρχει μια στήριξη για τις χριστιανικές μειονότητες. Σε διαφορετική περίπτωση οι χριστιανοί θα φυλλορροούν αριθμητικά και θα εξαφανιστούν. Δεν ξέρουμε αν το πείραμα της «Αραβικής Άνοιξης» πετύχει. Η χώρα που τα πηγαίνει καλύτερα είναι η Τυνησία, η οποία μπορεί να μη διαθέτει χριστιανούς, ωστόσο το παράδειγμά της ενδέχεται να μεταδοθεί και σε άλλες χώρες.
Από την πλευρά της η σχολική σύμβουλος φιλολόγων κ. Όλγα Δάσιου τόνισε πως μία δυσλειτουργία που υπάρχει στην ενιαία κινητοποίηση της Ορθοδοξίας, του Ρωμαιοκαθολικισμού και των Ευαγγελικών για την αντιμετώπιση των προβλημάτων των χριστιανών στη Μέση Ανατολή, είναι η ύπαρξη μιας ομάδας και στα τρία δόγματα που τρέφει το αίσθημα της δυσπιστίας για τα υπόλοιπα δόγματα.
Στο συνέδριο έγινε αναφορά και στο θέμα των χριστιανών στην Κωνσταντινούπολη και ειδικότερα για την κατάσταση που βιώνουν σήμερα.
Για το θέμα αυτό τονίστηκε πως η σημερινή κατάσταση των χριστιανών αν και παραμένει δύσκολη με αρκετά άλυτα προβλήματα, όπως η μη αναγνώριση από την ισχύουσα νομοθεσία του νομικού καθεστώτος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ωστόσο εμφανίζει στις μέρες μας κάποια σημεία θετικής αντιμετώπισης από την επίσημη τουρκική πλευρά όπως δειλά βήματα βελτίωσης της κατάστασης για τη θρησκευτική ελευθερία στην Τουρκία.
Ο Διάκονος Sevan Nazarat Sankrim μίλησε με θέμα «Οι χριστιανοί στο Ιράκ» υπογραμμίζοντας πως το βασικό πρόβλημα για τους χριστιανούς στο Ιράκ είναι η φυγή από τη χώρα και η απουσία ανθρώπων με ανοικτή σκέψη. Οι συνθήκες στις οποίες ζουν οι χριστιανοί στην περιοχή τους καθιστούν απροστάτευτους και εκτεθειμένους σε κινδύνους που αφορούν στην επιβίωσή τους, καθώς το φυλετικό καθεστώς του Ιράκ, του οποίου δεν είναι μέρος, υπερασπίζεται τα δικά του μέλη σε βάρος όλων των υπολοίπων.
Ο Αιδεσιμότατος Mohsen Muneer Rizkalla ανέπτυξε το θέμα «Οι χριστιανοί στην Αίγυπτο» και τόνισε πως κατά τη δεκαετία του ’70 οι χριστιανοί υπέμειναν δύσκολες καταστάσεις, λόγω διωγμών και πολιτικής εξόντωσης. Μετά την επανάσταση που έλαβε χώρα τον Ιανουάριο του 2011, πολλές αλλαγές έγιναν και γίνονται για ένα καλύτερο μέλλον των χριστιανών στην Αίγυπτο και την αληθινή συμμετοχή τους στις διεργασίες της κοινωνίας.
Ο Δρ. Παντελής Καλαϊτζίδης μίλησε με θέμα «Αντί επιλόγου: οι χριστιανοί στη Μέση Ανατολή: Χτίζοντας γέφυρες ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση, ανάμεσα στο παλιό και το νέο». Η παρουσίαση είχε να κάνει με το πώς ένας Έλληνας ορθόδοξος αντιλαμβάνεται την παρουσία και τη μαρτυρία των χριστιανών στη Μέση Ανατολή, τι θα μπορούσε να αναμένει και από τι θα έπρεπε να φοβάται γι’ αυτούς. Αφού επεσήμανε τα θετικά και ελπιδοφόρα σημεία της πραγματικότητας, όπως ότι ο χριστιανισμός συνήθως στις χώρες Μ. Ανατολής αντιπροσωπεύει το μοντέρνο και το καινούργιο, την ανανέωση και την πρόοδο, ανέδειξε και τα ανησυχητικά σημάδια που υπάρχουν την ίδια στιγμή, όπως λ.χ. την κοινοτιστική και όχι απλώς κοινοτική συγκρότηση των χριστιανικών κοινοτήτων, την εμφάνιση έντονων αρχαϊκών και πατριαρχικών στοιχείων, τον εκκλησιαστικό κουλτουραλισμό, την κατανόηση δηλαδή της εκκλησιαστικής πίστης με όρους ταυτότητας και πολιτισμού.