Ο κ. Φίλιππος Ζάχαρης γράφει:
«Η ανέγερση τειχών στα σύνορα μιας χώρας μόνο προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει και μνήμες ολέθρου να ξυπνήσει. Βρισκόμαστε στο 2011 όπου υποτίθεται ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα διασφαλίζονται από τις αποφάσεις της ενωμένης Ευρώπης. Βρισκόμαστε σε μια εποχή όπου στα λόγια τουλάχιστον γίνεται σεβαστή η επιλογή του κάθε ανθρώπου να εγκαταλείπει τη χώρα του όταν οι συνθήκες διαβίωσης επιδεινώνονται δραματικά και τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατούνται με συνοπτικές διαδικασίες. Η εποχή αυτή όμως επιτρέπει τις ελεύθερες επιλογές μόνο στη θεωρία. Έχουμε το παράδειγμα της χώρας μας με τους χιλιάδες πρόσφυγες που στοιβάζονται στα άθλια κέντρα υποδοχής, που περισσότερο με στρατόπεδα συγκέντρωσης ομοιάζουν, παρά για χώρους υποδοχής μεταναστών. Έχουμε τους χιλιάδες αλλοδαπούς χωρίς χαρτιά και έγγραφα να προσπαθούν να βρουν τις στοιχειώδεις συνθήκες διαβίωσης και στον αντίποδα να υφίστανται εκμετάλλευση, αλλά και τις άγριες επιθέσεις από ακροδεξιές ομάδες «ελληνολατρών». Έχουμε την ξενοφοβία να εκτινάσσεται στα ύψη από παραπλανημένους πολίτες που ωρύονται από την παρουσία τόσο πολλών ξένων. Έτσι η κατασκευή του τείχους φαντάζει λύση σωτηρίας για τη μη εισδοχή και άλλων προσφύγων. Τείχος όμως ανήγειρε πριν από μερικά χρόνια και το Ισραήλ προκειμένου να απομονώσει τους Παλαιστινίους. Και το τείχος αυτό έγινε στόχος ακόμη και μη ακτιβιστών, τουτέστιν συντηρητικών εν Ελλάδι. Το ίδιο όμως συρμάτινο τείχος προβάλλεται ως ενδεδειγμένη λύση από την κυβέρνηση. Και μιλάμε για τείχος μήκους περίπου 13 χλμ. Φανταστείτε τι έχει να γίνει στη θάλασσα όπου θα μεταφερθεί το πρόβλημα της προσπάθειας διείσδυσης στον ελλαδικό χώρο. Εξάλλου, αποτυχημένη και προβληματική ήταν η μέχρι τώρα αντιμετώπιση του όλου προβλήματος. Σύμφωνα με στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες η Ελλάδα δέχτηκε σχεδόν τα δύο τρίτα των αφίξεων μέσω θαλάσσης το 2010. Η αναχαίτιση των αφίξεων μέσω θαλάσσης δεν λύνει το πρόβλημα όπως υπογραμμίζει η Ύπατη Αρμοστεία, αλλά το μεταθέτει αλλού. Αυτό φαίνεται από την αντίστοιχη ραγδαία αύξηση στις χερσαίες αφίξεις μέσω του Έβρου. Τους πρώτους 10 μήνες του 2010, έφτασαν στον Έβρο 38.992 άτομα, σε σύγκριση με τους 7.574 την ίδια περίοδο πέρυσι – αύξηση της τάξης του 415%. Πού θα μετατεθεί το πρόβλημα όταν αναγερθεί το τείχος του Έβρου; Η Ύπατη Αρμοστεία μάλιστα είχε εκφράσει επανειλημμένως τις ανησυχίες της για την ανθρωπιστική κατάσταση όσων φτάνουν στην Ελλάδα και είχε τονίσει την ανάγκη να στηρίξει η Ε.Ε. την Ελλάδα ώστε να βελτιώσει το σύστημα ασύλου της. Ένας αιτών άσυλο που φτάνει σήμερα στην Ελλάδα έχει ελάχιστες πιθανότητες να εξεταστεί σωστά το αίτημά του για προσφυγικό καθεστώς. Πολλοί από αυτούς που φτάνουν στην Ελλάδα κρατούνται σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, συμπεριλαμβανομένων ασυνόδευτων παιδιών και άλλων ευάλωτων περιπτώσεων. Οι περισσότεροι δεν έχουν πρόσβαση ούτε σε νομική βοήθεια ούτε σε διερμηνεία. Αυτούς τους παράγοντες τους έλαβε κανείς υπόψη του όταν πρότεινε την ανέγερση τείχους στη στεριά; Ή μήπως με το τείχος αυτό πιστεύουν ότι θα αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η όλη κατάσταση; Ένα ακόμη τείχος στα σύνορα της ΕΕ δεν θα είναι τίποτε άλλο παρά καταστρατήγηση των αποφάσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο και των όποιων κοινοτικών οδηγιών για το σεβασμό του πρόσφυγα ή μετανάστη, παράνομου ή μη. Ένας ακόμη αποκλεισμός της διόδου και της εισδοχής στην ΕΕ ανθρώπων που υποφέρουν από πολλές απόψεις στις πατρίδες τους δεν θα είναι παρά η ταφόπλακα στις επιτηδευμένες ρήσεις και εικασίες περί προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και διατείνεται ο μέσος Έλληνας: «Μήπως όμως με το τείχος αυτό θα σταματήσει το κακό με το στοίβαγμα χιλιάδων μεταναστών στις πόλεις και τα χωριά της χώρας;» Απάντηση: Ποτέ, κανένα τοίχος δεν εμπόδισε τους κάθε λογής απελπισμένους πολίτες να το υπερπηδήσουν. Τουναντίον, με τον εγκλωβισμό χιλιάδων ανθρώπων σε διασταυρούμενα πυρά, το μόνο που κατορθώνεται είναι να συμβούν πολλά «ατυχήματα» αθώων, που σε τελευταία ανάλυση αποζητούν την ελευθερία τους. Και από επιχειρησιακής πλευράς μετατίθεται το πρόβλημα στις γειτονικές χώρες. Τι θα γίνει τότε, λέτε, θα υψώσουν και αυτές με τη σειρά τους τείχη; Με τέτοιου είδους πρακτικές, το μόνο που επιτυγχάνεται είναι να καταπατούνται ευθέως τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι ελευθερίες. Συν του γεγονότος ότι τα κυκλώματα εκμετάλλευσης ανθρώπων θα πλουτίσουν ασύστολα και η «ταρίφα ασφαλούς περάσματος» στην Ελλάδα θα αυξηθεί σημαντικά. Κάποτε υπήρχε το τείχος του Βερολίνου. Είχε και αυτό ανεγερθεί για τους δικούς του λόγους. Στο τείχος αυτό γράφτηκαν αιματοβαμμένες ιστορίες και δραματικά περιστατικά. Πρόκειται για το τείχος που το γκρέμισμά του εορτάστηκε μεγαλοπρεπώς πριν από πολλά χρόνια. Τώρα υπάρχουν άλλα τείχη, πάλι για διαφορετικούς λόγους. Το Ισραήλ έκανε την αρχή. Ακολούθησαν όμως και άλλοι. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγεται πλέον και η Ελλάδα με τη στοχευμένη ανέγερση του τείχους του Έβρου. Ενός ακόμη τείχους, αυτή τη φορά κατά της «λαθρομετανάστευσης». Οι λόγοι ανέγερσης τειχών, όπως βλέπουμε ποικίλλουν. Οι προβαλλόμενες δικαιολογίες αυξάνονται και παραλλάσσονται κάθε φορά. Στο τέλος όμως πάντα, για πολλούς και διάφορους λόγους, τα τείχη πέφτουν. Ας το γνωρίζουν οι εμπνευστές τους που στη φούρια τους να βρουν λύσεις, επιλέγουν τις πιο οδυνηρές. Σε μια εποχή, μάλιστα, και σε κράτη που υποτίθεται πως κόπτονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και όχι για την «καθαρότητα» της φυλής. Ας το ξανασκεφθούν πριν κάνουν κάτι που το μόνο που θα κάνει είναι να στιγματίσει τη χώρα διεθνώς».