Ήταν 29 Φεβρουαρίου, όταν αναχωρούσε από τον Βόλο για να μεταβεί στο Παρίσι, όπου θα δίδασκε μαθήματα για τρεις εβδομάδες σε Πανεπιστήμιο της πρωτεύουσας της Γαλλίας, ενώ είχε προγραμματισμένη και μια διάλεξη σε Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου.
Ωστόσο η καραντίνα τον κράτησε εκεί για τρεις μήνες και τρεις μέρες. Επτά φορές άλλαξε το εισιτήριο μέχρι τελικά που πάτησε ελληνικό έδαφος, την περασμένη Τετάρτη, με την πρώτη πτήση της Aegean. Παρέμεινε για μια μέρα σε ξενοδοχείο καραντίνας, όπως προβλέπεται για όλους τους εισερχόμενους επιβάτες από το εξωτερικό και ακολούθως επέστρεψε στον Βόλο. Ο λόγος για τον καθηγητή και πρόεδρο του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Μιχάλη Ζουμπουλάκη, ο οποίος περιγράφει στη «Θ» τον εγκλωβισμό του στη Γαλλία, ενώ κάνει τη σύγκριση αντιμετώπισης της πανδημίας με την Ελλάδα. «Όταν αναχώρησα από Ελλάδα, είχαν καταγραφεί οκτώ κρούσματα και κανένας θάνατος, ενώ στη Γαλλία την ίδια μέρα υπήρχε τριψήφιος αριθμός κρουσμάτων και διψήφιος αριθμός θανάτων. Μετέβη στο Παρίσι, για να διδάξω για τρεις εβδομάδες σε Πανεπιστήμιο και να κάνω μια διάλεξη στο Στρασβούργο. Είχα προγραμματίσει να επιστρέψω στις 25 Μαρτίου, αλλά ήρθαν έτσι τα πράγματα, που έμεινα τελικά εκεί τρεις μήνες και τρεις μέρες», λέει ο κ. Ζουμπουλάκης. Ο ίδιος έμεινε στο ίδιο σπίτι με τα τρία παιδιά του, που σπουδάζουν και εργάζονται στη γαλλική πρωτεύουσα. «Το θετικό ήταν πως πέρασα όλη αυτή την κατάσταση με τα παιδιά μου», αναφέρει και προσθέτει: «Δούλευα κανονικά μέσω υπολογιστή, θα έλεγα περισσότερες ώρες σε σχέση με την προ πανδημίας κατάσταση, αφού απαιτούνταν πολύς χρόνος για τις ηλεκτρονικές συνδέσεις με τους συναδέλφους και τους φοιτητές. Να το πω πολύ απλά, ένα θέμα του τμήματος που με συναδέλφους μπορούσαμε να το λύσουμε διά ζώσης σε πέντε λεπτά, χρειαζόταν μια ώρα μέσω υπολογιστή». Τα σχολεία στη Γαλλία έκλεισαν τρεις μέρες μετά από το κλείσιμο των σχολείων στην Ελλάδα. «Από τις 16 Μαρτίου μπήκε λουκέτο σε όλα και η μετακίνησή μας έξω από τα σπίτια γινόταν μόνο με έγγραφες βεβαιώσεις. Εκεί δεν υπήρχαν τα sms στην Πολιτική Προστασία. Μόνο μετά από λίγο καιρό επιτράπηκε να κατεβάζουμε στο κινητό μια εφαρμογή του υπουργείου Εσωτερικών, όπου συμπληρώναμε, πού θέλαμε να πηγαίνουμε. Ανοικτά ήταν μόνο τα καταστήματα τροφίμων και τα φαρμακεία», επισημαίνει ο κ. Ζουμπουλάκης και προσθέτει πως «σε γενικές γραμμές οι Γάλλοι είναι το ίδιο απείθαρχοι με τους Έλληνες. Ακόμη και στην καραντίνα οι πλατείες είχαν κόσμο τις ηλιόλουστες μέρες και αυτό μπορούσα να το διαπιστώσω, καθώς διέμενα ακριβώς δίπλα στην πλατεία, όπου γίνονται και οι διαδηλώσεις».
Ο ίδιος συμπληρώνει πως «η Γαλλία είχε 30.000 θανάτους και πολλά κρούσματα, δηλαδή δεν τα πήγε τόσο καλά όσο η Ελλάδα, για δύο λόγους: Πρώτον, άργησε πολύ να λάβει μέτρα. Είχαν τον πρώτο θάνατο από κορωνοϊό στη Γαλλία στα τέλη Ιανουαρίου και έλαβαν μέτρα μετά από ενάμιση μήνα. Σε αυτό το διάστημα όλα ήταν ελεύθερα, κανένας περιορισμός, πήγαινες όπου ήθελες. Και μην ξεχνάμε πως η Γαλλία είναι ο μεγαλύτερους τουριστικός προορισμός του κόσμου. Δέχεται 90.000.000 τουρίστες και έχει τουρισμό όλο το χρόνο, κυρίως από Ασία και ΗΠΑ, με πολλά μουσεία, θεατρικές παραστάσεις να γεμίζουν με κόσμο. Ακόμη έχει έντονες εμπορικές διασυνδέσεις με την Κίνα και τμήματα της αυτοκινητοβιομηχανίας της λειτουργούν στην Ασία. Ο δεύτερος λόγος ήταν ότι στη Γαλλία λειτουργούν πολλοί οίκοι ευγηρίας, όπου εκτός από φαγητό και ύπνο οι ηλικιωμένοι ασχολούνται δημιουργικά. Από τους 30.000 νεκρούς οι 14.000 θάνατοι καταγράφηκαν σε αυτούς τους οίκους ευγηρίας, μια πραγματική εκατόμβη, γιατί προφανώς δεν πάρθηκαν έγκαιρα μέτρα προστασίας». Ερωτηθείς αν φοβήθηκε από όλη αυτή την ιστορία, απάντησε «και ποιος δεν φοβήθηκε από την πανδημία; Βέβαια όταν είσαι σε ένα ξένο μέρος και δεν μπορείς να φύγεις, νιώθεις πιο δύσκολα». Την περασμένη Τετάρτη με αίσθημα ανακούφισης πάτησε σε ελληνικό έδαφος, μετά από ένα τρίμηνο παραμονής στο Παρίσι, όπου μόλις πριν λίγες μέρες άνοιξαν και εκεί τα εστιατόρια. Και, όπως λέει, «περιμένουμε από τους ειδικούς να ακούσουμε, ποια θα είναι η επόμενη μέρα της πανδημίας».