Του Ηλία Ξηρακιά
Είναι γνωστό ότι το πράσινο, εκτός των άλλων, αποτελεί το μοναδικό φυσικό φίλτρο κατά της ατμοσφαιρικής ρύπανσης γι΄αυτό η συντήρηση και η επέκτασή του στην πόλη είναι επιβεβλημένη. Το κόστος για την ανάπτυξη και τη συντήρηση του πρασίνου είναι, για το Δήμο, μια ανταποδοτική υπηρεσία, δηλαδή επιβαρύνει τους πολίτες αποκλειστικά με την καταβολή των δημοτικών τελών.
Για πάρα πολλά χρόνια τα κλαδιά και γενικά την οργανική ύλη από τη συντήρηση του πρασίνου αντιμετωπίζονται στο Δήμο όχι ως προϊόν ανακύκλωσης αλλά ως σκουπίδια τα οποία μεταφέρονται και ενταφιάζονται στο ΧΥΤΑ.
Το κόστος για τη μεταφορά και τον ενταφιασμό αυτό υπολογίζεται σε 50.000 ευρώ, τουλάχιστο, το χρόνο.
Το 2014 στο πλαίσιο επασχεδιασμού των παρεχόμενων από το Δήμο υπηρεσιών,(προϋπολογισμός μηδενικής βάσης) με στόχο τη μείωση του κόστους, ο Δήμος προμηθεύτηκε μηχάνημα θρυμματισμού των κλαδιών και εναπόθεσής τους σε ειδικό χώρο, εκτός πόλης για τη δημιουργία φυσικής κοπριάς (κομποστοποίηση).
Διανύουμε ήδη τη 2η κλαδευτική περίοδο (περίοδος Μπέου) και το καινούργιο μηχάνημα (περίπου 30.000 ευρώ) παραμένει αναξιοποίητο ενώ ο Δήμος και οι δημότες, συνεχίζουν να πληρώνουν το ΧΥΤΑ για τον “ενταφιασμό” της χρήσιμης οργανικής ύλης από τη συντήρηση του πρασίνου για να μην μιλήσουμε για την περιβαλλοντική επιβάρυνση που έχουμε από την καύση των κλαδιών στα ιδιωτικά κτήματα, εντός της Δημοτικών ορίων.
Εύγε λοιπόν για την “άριστη”, περιβαλλοντικά και οικονομικά, διαχείριση του θέματος από τη νέα Δημοτική Αρχή.