Για άγνωστα πετρώματα στα βουνά της Μαγνησίας και της ευρύτερης περιοχής μιλά στη «Θ» ο δρ. Γεωλογίας του Α.Π.Θ. Μάρκος Βαξεβανόπουλος.
Ειδικότερα υπάρχουν πετρώματα στη Θεσσαλία συγκεκριμένα στην περιοχή των Μικροθηβών, όπου υπάρχει ένα ηφαίστειο, που μας δίνει ένα ηφαιστειακό ορυκτό τον απεντίτη, το οποίο είναι αρκετά σκληρό πέτρωμα Η εκμετάλλευση του αφορά στην προϊστορική εποχή, την κλασική εποχή, την ελληνιστική μέχρι και τους βυζαντινούς χρόνους. Χρησιμοποιούταν κυρίως για την κατασκευή τριβείων λόγω της σκληρότητας του ως υλικό.
Στις μέρες μας είναι δύσκολο να γίνει εκμεταλλεύσιμο, διότι βρίσκεται πάνω σε αρχαιολογικό χώρο Φθιώτιδες Θήβες (και το θέατρο των Μικροθηβών). Μπορεί να γίνει αξιοποιήσιμο από πλευράς οικονομικής μόνο μέσω της ανάδειξης του σε εκθεσιακούς χώρους μουσεία κ.λπ., δηλαδή μόνο για την αναφορά στην ιστορία και τον πολιτισμό της πατρίδας μας και ειδικότερα της περιοχής μας.
«Τους 18ο – 19ο αιώνα υπήρχαν μεταλλεία αργύρου στο Πήλιο από την περιοχή της Ζαγοράς μέχρι το Ξουρίχτι, την Τσαγκαράδα και το Μούρεσι. Δύο αρχαίες μεταλλευτικές στοές μελετήθηκαν στο όρος Πήλιο κατά τη διάρκεια των ετών 2019 – 2020 στο πλαίσιο του διεπιστημονικού προγράμματος SILVER. Η έρευνα περιελάβανε τοπογραφική αποτύπωση των στοών, εσωτερική και εξωτερική γεωλογική χαρτογράφηση, ορυκτολογική μελέτη και δειγματοληψία της μεταλλοφορίας των εκμεταλλεύσεων με σκοπό την ανάλυση των ισοτόπων μολύβδου και αργύρου. Οι στοές εντοπίζονται στην Τσαγκαράδα (στοά Κούτρα) και στο Ξουρίχτι (στοά Γουρουνότρυπα) με συνολικό μήκος διαδρόμων 545 m και 130 m αντίστοιχα. Κατά θέσεις βρέθηκαν υπολείμματα καύσης, στοιχείο που μαρτυρά τη χρήση φωτιάς στο εσωτερικό των στοών. Η χημική ανάλυση των δειγμάτων μεταλλεύματος από τις δύο στοές δείχνει παρουσία μολύβδου, αργύρου, σιδήρου, ψευδαργύρου και χαλκού».
Το διάστημα αυτό γινόταν εξόρυξη μόλυβδου και αργύρου, τα όποια φορτώνονταν και ταξίδευαν για Αίγυπτο. Υπήρχε σημαντικό εμπόριο με τα μεταλλεύματα αυτά.
Όλα τα παραπάνω, όπως μας ανέφερε ο κ. Μάρκος Βαξεβανόπουλος έχουν καταγραφεί από το Πανεπιστήμιο της Λυών στη Γαλλία. Το υλικό αυτό δημοσιεύθηκε στο Πανθεσσαλικό Αρχαιολογικό Συνέδριο.
Ιστορικά υπήρχαν σημεία από την περιοχή της Όθρυος για ορυκτά όπως ο χρωμίτης. Ο χρωμίτης χρησιμοποιείται στη χαλυβουργία για να κάνει τον χάλυβα πιο σκληρό και δυστυχώς αυτό το πέτρωμα σήμερα δεν υπάρχει έχει εξαντληθεί.
Υπάρχουν ορυκτά που βρίσκονται ακόμα και σήμερα στην περιοχή του Αλμυρού, στην Όθρυ και φθάνουν μέχρι τα Φάρσαλα και την Ερέτρια, αλλά και στο Χαλκοδόνιο, βουνό που βρίσκεται στο Βελεστίνο, όπου εκεί υπάρχουν ακόμα μικρές ποσότητες χαλκού ασήμαντης ποσότητας για εκμετάλλευση, αλλά υπήρχαν και μεταλλεία παλιότερα με κάποιο τρόπο όπως και στην Όθρυ. Ο Χίτλερ το 1941 μόλις μπήκε στην Ελλάδα έκανε μεταλλεία εξόρυξης χρωμίτη και ενός άλλου υλικού προκειμένου να κατασκευάσει τα τεθωρακισμένα για τον πόλεμο.
Επιστημονικά και αρχαιολογικά έχουν αξία, εάν σκεφτεί κανείς ότι η Μαγνησία πήρε το όνομά της από τη φυλή των Μαγνήτων και πιθανολογείται ότι σε αυτό συνηγορεί και ότι στο Πήλιο υπήρχε ένα ορυκτό με το όνομα Μαγνητίτης, δηλ. μικρές πετρούλες που αποτελούν μαγνήτες.
Εν κατακλείδι, μπορούμε να πούμε ότι είναι σημαντικό να αναδειχθούν τα άγνωστα πετρώματα ως στοιχεία της πολιτιστικής κληρονομιάς της πατρίδας μας.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΒΙΟΛΕΤΤΑ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ