«Οι καλόπιστοι θεατρίνοι», ο όμιλος θεάτρου του 1ου Πειραματικού Γενικού Λυκείου Νέας Ιωνίας, με υπεύθυνη εκπαιδευτικό την κ. Εύη Μανέ, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα κατά της βίας των γυναικών ανέβασε τη θεατρική παράσταση «Η θυσία», βασισμένη στο έργο του Ευριπίδη, Ιφιγένεια εν Αυλίδι. Ο όμιλος δημοσιογραφίας του σχολείου με υπεύθυνη εκπαιδευτικό την κ. Αριέττα Ράλλη θέλοντας να αναδείξει την αξία της πολιτιστικής δημιουργίας στην εκπαίδευση δραστηριοποιήθηκε για αυτό το θέμα κάνοντας μια συνάντηση με τον όμιλο θεάτρου, όπου οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να γνωριστούν καλύτερα μέσω ερωτήσεων και απαντήσεων.
Τις ερωτήσεις έθεσαν οι εξής μαθητές του ομίλου δημοσιογραφίας: Βλάχου Άννα, Βλάχου Στέλλα, Καραθάνος Αντώνης, Κολοκοτρώνη Εβελίνα, Τσακόγια Ελένη.
-Υπάρχει κάποια σκηνή που ξεχωρίζεις και αν ναι ποια;
Μαριέττα Κωνσταντέλλου
Η σκηνή που ξεχώρισα από τη φετινή παράσταση «Η Θυσία», νομίζω πως δεν είναι μόνο μια. Κατά τη διάρκεια όλης της παράστασης έμενα συνεχώς έκπληκτη από την υπέροχη δουλειά που έχουν κάνει όλα τα παιδιά προσπαθώντας να βγάλουν ένα φανταστικό αποτέλεσμα, που κατά τη γνώμη μου άγγιζε το επαγγελματικό. Όμως δεν μπορώ να κρύψω τον ενθουσιασμό μου για τις σκηνές όπου έπαιζαν οι παλιές μου συμμαθήτριες, όταν ακόμη πήγαινα και εγώ στον θεατρικό όμιλο του σχολείου. Ήταν τα κορίτσια όπου φέτος κατάφεραν να πάρουν πρωταγωνιστικούς ρόλους. Η καθεμιά ξεχωριστά είχε καταφέρει να βελτιωθεί τόσο, ώστε να μπορούν πια να σε μαγεύουν πάνω στη σκηνή. Μπορώ να ξεχωρίσω αρχικά την Ελένη (Ιφιγένεια 1) και τη σκηνή όπου παρακαλεί τον πατέρα της να μην την σκοτώσει. Εκεί ανατρίχιασα με το εκπληκτικό της βλέμμα, αλλά και με τον λόγο της. Αμέσως μετά, ακολουθεί η Κατερίνα (Κλυταιμνήστρα 1) και τη σκηνή όπου μιλάει για τον θάνατο της κόρης της. Ξεχώρισα, επίσης, τη σκηνική παρουσία της Έλενας, που ήταν η κορυφαία του χορού. Έμεινα πραγματικά έκπληκτη με το ταλέντο της στη σκηνή. Ήταν απλά φοβερός και ο λόγος της και η στάση της απέναντι στο κοινό. Αφήνω, τελευταία, τη Μαρία (Κλυταιμνήστρα 2) στη σκηνή που μιλά στον νεκρό άντρα της, τον Αγαμέμνονα, για τον χαμό της κόρης τους. Τα λόγια είναι περιττά γι’ αυτή τη σκηνή. Γνωρίζω τη Μαρία από το δημοτικό και γνωρίζω καλά πόσα έχει καταφέρει για να φτάσει να σε συγκινεί ο λόγος της.
Τέλος θα ήθελα να μοιραστώ τα συναισθήματα και από τη δίκη μου εμπειρία. Ο δικός μου ρόλος αυτή τη χρονιά διέφερε κατά πολύ από την τελευταία μας παράσταση με τον θεατρικό όμιλο. Φέτος η δική μου δουλειά ήταν του βοηθού της κυρίας Μανέ. Επιμελήθηκα τη χορογραφία της παράστασης και βοήθησα τα παιδιά με την κινησιολογία, ώστε να αποδώσουν στο μέγιστο τις δυνατότητές τους στη σκηνή. Τα συναισθήματά μου ήταν πολύ έντονα διότι η αγάπη και η εμπιστοσύνη που εισέπραξα από τα παιδιά ήταν τεράστια.
-Πιστεύεις πως έχεις κοινά με τον χαρακτήρα που υποδύεσαι και αν ναι, ποια είναι αυτά;
Ελένη Μανδώρα
Η Ιφιγένεια που υποδύθηκα παρουσιάστηκε ως μια κοπέλα απελπισμένη, που παρακαλούσε τον πατέρα της να τη λυπηθεί και να της επιτρέψει να ζήσει τη ζωή της. Στην ουσία τού ζητούσε το αυτονόητο και προσπαθούσε να τον κάνει να την ακούσει. Από τον μονόλογο φαίνεται η λαχτάρα της για ζωή και ο φόβος της για τον θάνατο κάτι που χαρακτηρίζει κάθε άνθρωπο. Για να πετύχει τον στόχο της θέλει να ευαισθητοποιήσει τον πατέρα της και να τον ταρακουνήσει. Προσωπικά δεν θεωρώ ότι έχουμε κάποιο κοινό χαρακτηριστικό πέρα από το γεγονός ότι βρισκόμαστε και οι δυο σε νεαρή ηλικία και τη λαχτάρα για ζωή.
-Ποιες δυσκολίες αντιμετώπισες κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας (π.χ. ταύτιση με τον ρόλο);
Ξενοφώντας Σπυρόπουλος
Προσωπικά, μου ήταν δύσκολο να μπω στον ρόλο μου (Μενέλαος), καθώς έπρεπε να παίξω έναν ρόλο ο οποίος ήταν εντελώς διαφορετικός από αυτό που είμαι στην καθημερινότητά μου. Εν τέλει κατάφερα με τη βοήθεια της ομάδας, αλλά και γενικότερα με το κλίμα που υπήρχε, αλλά και με τις καταπληκτικές ιδέες της Κυρίας Μανέ, να ταυτιστώ με τον ρόλο μου.
-Τι είναι αυτό που σε οδήγησε στον θεατρικό όμιλο;
Αθηνά Λιαποπούλου
Στον θεατρικό όμιλο με οδήγησε μία φίλη μου, η οποία ήξερε κάποια άτομα που ήταν από τον προηγούμενο χρόνο στον όμιλο. Μου είπε πως είχε ακούσει ότι ήταν πολύ ωραία και ότι τα παιδιά ξεκουράζονταν πηγαίνοντας εκεί. Έτσι αποφάσισα να δω αν θα αρέσει και σε μένα. Μετά από έναν χρόνο στον όμιλο κατάλαβα ακριβώς τι εννοούσαν τα κορίτσια. Για μένα είναι παραπάνω από ένας όμιλος, γιατί ξεχνάω για λίγο ό,τι με στεναχωρεί και με δυσκολεύει. Ακόμα και φέτος που άλλαξα σχολείο συνεχίζω κανονικά να πηγαίνω στον όμιλο.
-Μεταδόθηκαν αποτελεσματικά τα μηνύματα που θέλατε να περάσετε;
Κατερίνα Καλαμπουκά
Θεωρώ πως μέσω της αφοσίωσης που έδειξαν όλα τα μέλη της ομάδας και με τη διαδικασία του στησίματος της παράστασης, καταφέραμε όλοι μαζί να μεταδώσουμε αποτελεσματικά τα διαχρονικά νοήματα, όπως τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία, το οποίο ήταν, είναι και θα είναι ένα κοινωνικό πρόβλημα, που θα απασχολεί έντονα την ανθρωπότητα για πολλά χρόνια. Ο τρόπος με τον οποίο έγινε η σύνθεση της παράστασης, με τη μουσική, τη χορογραφία, τα λόγια, τον φωτισμό και κυρίως το συναίσθημα, έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να αποδοθούν με αποτελεσματικότητα τα νοήματα της παράστασης.
-Θα ήθελες να ακολουθήσεις στο μέλλον το επάγγελμα του ηθοποιού;
Έλενα Σκοτεινιώτη
Η ενασχόλησή μου με το θέατρο άρχισε από τα πρώτα κιόλας χρόνια του δημοτικού, με παρότρυνση μιας μαμάς από τον σύλλογο γονέων που ασχολούταν με το θέατρο. Κατά τη διάρκεια του γυμνασίου, λόγω της καραντίνας δεν συμμετείχα σε κάποια θεατρική ομάδα. Μπαίνοντας όμως στο λύκειο έκανα την άριστη επιλογή, την οποία μέχρι και τώρα δεν μετανιώνω, να μπω στον όμιλο της κ. Μανέ, η οποία μας έδειξε μια άλλη πτυχή του θεάτρου και μου «κόλλησε» το μικρόβιο της υποκριτικής. Έτσι, λίγους μήνες πριν τις πανελλαδικές εξετάσεις, έχω πλέον αποφασίσει πως το επάγγελμα του ηθοποιού είναι αυτό που πραγματικά θέλω να ακολουθήσω, υπομένοντας οποίες δυσκολίες μπορεί να έχει. Σίγουρα αν δεν είχα την υποστήριξη των γονιών μου, αλλά και της κ. Μανέ, δεν θα μπορούσα να πάρω την απόφαση να ακολουθήσω αυτή την εργασία, παρόλο που πλέον γνωρίζω ότι αυτό είναι που θέλω να κάνω και θα «παλέψω» μέχρι τέλους για να επιτύχω σε αυτό.
-Τι συναισθήματα νομίζεις ότι δημιούργησε η παράσταση στους θεατές;
Άννα Βουλτσιάδου
Είναι αλήθεια πως η παράστασή μας παρείχε στον θεατή έναν έντονο συναισθηματισμό μέσα από διάφορα μηνύματα και φυσικά την υποκριτική ικανότητα όσων συμμετείχαν. Θέλω να πιστεύω, λοιπόν, πως οι θεατές όχι μόνο ένιωσαν την ψυχικά φορτισμένη κατάσταση, τον θάνατο της κόρης και τον θρήνο της μάνας, αλλά και την απάθεια του πατέρα που προτίμησε να «γίνει ο δολοφόνος του παιδιού του» και να πράξει αναλόγως των συμφερόντων του. Όλα αυτά συσσωρευμένα έτσι ώστε να συνδυαστούν με ζητήματα του σήμερα. Αυτό θεωρώ πως ήταν το αποκορύφωμα της παράστασης.
-Σε τι ωφεληθήκατε από τη συμμετοχή σας στον θεατρικό όμιλο;
Μαρία Νικολάου
Αρχικά, συμμετείχα στον όμιλο αφενός για να σταματήσω να ντρέπομαι και αφετέρου γιατί από πάντα μου άρεσε το θέατρο. Ξεκινήσαμε με την ιδέα ότι δεν θα κάναμε παράσταση, απλά θα ασχολούμασταν με ασκήσεις και παιχνίδια. Μέσω αυτών και με την επαφή με τα παιδιά, με τα οποία αμέσως δεθήκαμε, ξεπέρασα σημαντικά την ντροπή μου. Μετά ήρθε η ευκαιρία της παράστασης. Αγχώθηκα, όμως με τη βοήθεια και τις συμβουλές της κυρίας Μανέ, αγαπήσαμε τη διαδικασία δημιουργίας του έργου μας και θέλαμε τόσο πολύ να δείξουμε τη δουλειά μας που δεν σκεφτόμασταν τίποτα άλλο. Έτσι, σε εμένα το άγχος και η ντροπή έφυγαν πάνω στη σκηνή και παράλληλα απέκτησα μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, ενώ η αγάπη για το θέατρο ενισχύθηκε και πλέον δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου αν δεν είμαι μέρος του. Για αυτό συνεχίζω για τρίτη χρονιά στο όμιλό μας!
Αγγελική Αγγελάκη
Η συμμετοχή μου στον θεατρικό όμιλο σίγουρα με επηρέασε με πολλούς τρόπους. Καταρχάς, αν δεν υπήρχε ο όμιλος πιστεύω ότι δεν θα είχα ποτέ ασχοληθεί με το θέατρο (δεν θα μου είχε δοθεί η ευκαιρία). Οπότε μέσα από το θέατρο εκτός το ότι έμαθα πολλά καινούργια πράγματα, ανακάλυψα κιόλας ικανότητες (θεάτρου, αλλά και άλλες), που δεν ήξερα ότι τις είχα. Επιπλέον, μέσα από το θέατρο έμαθα τη συνεργασία και το πώς να δουλεύω παράλληλα με αλλά άτομα. Ύστερα, κάτι ακόμα που πέτυχε η κυρία Μανέ μέσω του ομίλου, είναι να μας ενώσει και να μας κάνει όλους μια μικρή οικογένεια. Ενώ μπορεί με τα υπόλοιπα παιδιά του ομίλου να μην κάναμε τόση παρέα γενικότερα, κατά τη διάρκεια του ομίλου ένιωθα πάντα μια οικειότητα με αυτά τα άτομα, ένιωθα ελεύθερη να εκφραστώ χωρίς φόβο. Τέλος, αυτός ο όμιλος με βοήθησε να έχω μεγαλύτερη φαντασία, μου χάρισε έμπνευση και με έκανε πιο δημιουργική.
-Έμεινες ικανοποιημένη από το τελικό αποτέλεσμα, λαμβάνοντας υπόψη την προσπάθεια και τις προσδοκίες σας;
Άντζελα Λατίφι
Οι προσδοκίες που είχα προσωπικά ήταν ότι θα βγει ένα ωραίο αποτέλεσμα, γιατί όλοι είχαμε βάλει τα δυνατά μας. Υπήρχε άγχος στα παρασκήνια πριν την παράσταση, αλλά μόλις μπεις στη σκηνή και πεις τα λόγια σου σού φεύγει το άγχος σιγά-σιγά. Όταν η παράσταση τελείωσε όλοι χειροκροτούσαν και όταν έδιναν συγχαρητήρια σε όλους μας ήταν αυτό το συναίσθημα ότι τα πήγες καλά, έκανες κάτι ωραίο και ένιωθες σαν να είχες πετύχει κάπου σε αυτόν τον τομέα. Οπότε σαν τελικό αποτέλεσμα ήταν μεγάλη ικανοποίηση, δεν ήταν αυτό που περίμενα.
-Ποια ήταν τα συναισθήματά σου πάνω στη σκηνή;
Αντώνης Καραθάνος
Προσωπικά, πριν βγω στη σκηνή ένιωθα αρκετά αγχωμένος, καθώς ήταν από τις λίγες φορές που επιδείκνυα τον εαυτό μου μπροστά σε τόσο κόσμο. Ωστόσο όταν βγήκα από τα παρασκήνια ένιωσα την αδρεναλίνη να γεμίζει τόσο το σώμα μου, όσο και την ψυχή μου. Ήταν μια πραγματικά πρωτόγνωρη εμπειρία, την οποία μακάρι να τη βιώσω ξανά.
-Ποια εμπειρία ξεχωρίζεις από τη συμμετοχή σου στον όμιλο;
Αγγελική Αγγελάκη
Γενικότερα ό,τι κάναμε στον όμιλο ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία, αλλά σίγουρα η εμπειρία που ξεχωρίζω και που θα μου μείνει αξέχαστη για μια ζωή είναι το ταξίδι μας στη Χίο. Πιστεύω ότι αυτό το ταξίδι μάς έδεσε ακόμα περισσότερο, και πλέον μετά από αυτό δεν ήμασταν κάποια άτομα που απλά συμμετείχαμε σε έναν όμιλο, αλλά ήμασταν πλέον όλοι φίλοι μεταξύ μας. Τέλος, μέσα από αυτό το ταξίδι μάς δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουμε καινούργια άτομα (ακόμα και άτομα από άλλη χώρα), να κάνουμε φιλίες, να δούμε νέα τοπία και να μάθουμε καινούργια πράγματα.
-Πώς ένιωσες για το περιεχόμενο της παράστασης;
Δέσποινα Γρίβα
Στην αρχή δεν μου άρεσε η ιδέα να κάνουμε θεατρικό τη θυσία της Ιφιγένειας. Το έβρισκα πολύ απλό και βαρετό. Πίστευα πως όλοι στη Χίο θα έχουν παρόμοια θεατρικά σαν το δικό μας. Σιγά σιγά όμως, έτσι όπως αλλάζαμε τους μονολόγους και μετά βάλαμε μέσα και τη γυναικοκτονία της εποχής μας, έγινε πολύ ενδιαφέρον και πρωτότυπο.
Εύη Μανέ
«Στα παιδικά καλοκαίρια μάζευα τα γειτονόπουλα για να κάνω παραστάσεις…
-Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με το θέατρο;
Φανταστείτε ένα παιδάκι που από τότε που θυμάται τον εαυτό του ανεβαίνει σε ένα σκαμνί και απαγγέλει ποιήματα! Σε όλα μου τα χρόνια στο σχολείο ήμουν η Νο 1 επιλογή των δασκάλων μου για να κάνω κάποια απαγγελία. Ποτέ δεν μου πρότειναν να παίξω σε κάποιο σκετς κι έτσι σιγά σιγά πίστεψα ότι δεν κάνω για το θέατρο… Πολλά χρόνια αργότερα, όταν βρέθηκα να μένω στη Χίο, τόλμησα να γραφτώ στο θεατρικό εργαστήρι του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βορείου Αιγαίου και ανέβηκα στο σανίδι… Είναι περίεργο πώς λειτουργεί ο ανθρώπινος νους, ποιες αναμνήσεις επιλέγει να κρατήσει στον αφρό της μνήμης και ποιες να απωθήσει. Όμως η ρίζα του «κακού» βρίσκεται στα παιδικά καλοκαίρια, με τα γειτονόπουλα που μάζευα για να κάνω παραστάσεις! Έβαζα τον παππού μου να μου φτιάξει μπερντέ με παλιά σεντόνια -γιατί νοείται θέατρο χωρίς αυλαία που να ανοιγοκλείνει;- διασκεύαζα αγαπημένα μου παραμύθια και τυραννούσα κυριολεκτικά τα μικρότερα παιδιά της γειτονιάς για να μάθουν τον ρόλο τους, τάζοντάς τους παγωτό στο τέλος της παράστασης. Ακόμα θυμάμαι την παράσταση που δεν ανέβηκε ποτέ. Το σκηνικό ήταν μία σκάλα, από αυτές τις διπλές, τις ξύλινες. Οι «ηθοποιοί» θα ανεβοκατέβαιναν και από τις δύο πλευρές στην προσπάθειά τους να φτάσουν τα …άστρα! Νομίζω έχω ακόμα το απωθημένο αυτής της σκάλας και κάθε φορά που ξεκινάω κάτι με τα παιδιά του θεατρικού ομίλου σκέφτομαι: «Μήπως ήρθε η ώρα για τη σκάλα;» «Μήπως ήρθε η ώρα για τα άστρα;».