Του Ντίνου Βαρδάκη, Dipl.Ing, MSc (Econ) UCLouvain & Southampton
Μετάβαση στη μετά-κορωνοϊό εποχή
Στον Βορρά και στον Νότο, το απύθμενο κόστος εξόδου της κρίσης του κορωνοϊού δεν πρέπει να το πληρώσουν οι ήρωες του αγώνα κατά της πανδημίας. Μέσω των κατάλληλων δημοσίων πολιτικών, επιβάλλεται η μέριμνα προς τους ανθρώπους που βοηθούν με τις δουλειές τους να γυρίζει η κοινωνία, να μην επωμιστούν το τίμημα της πανδημίας. Εργαζόμενοι στην παραγωγή, στις μεταφορές, στη δημόσια υγεία και παιδεία, στον πολιτισμό, στις τέχνες, στη δικαιοσύνη, στον τουρισμό, στην καθαριότητα, υπάλληλοι τoυ ιδιωτικού τομέα, φοιτητές, συνταξιούχοι και εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι δεν πρέπει να πληρώσουν το πέμπτο μνημόνιο που ετοιμάζει στην Αθήνα το γαλαζό-πράσιvo-ροζ κατεστημένο για το 2021. Για να μπορέσουν να ζήσουν οι λαοί και οι επόμενες γενιές ανθρώπινα, πρέπει να απαλλαχθούν από τις αλυσίδες και τα δεσμά του δημοσίου χρέους.
Πρώτα οι άνθρωποι
Για τη δημιουργία του δημοσίου χρέους τεράστια ευθύνη έχουν όλα τα κόμματα, πρωθυπουργοί και υπουργοί των Οικονομικών που κυβέρνησαν από το 1945. Με απόλυτη προτεραιότητα, η Αθήνα να κηρύξει στάση πληρωμών του εξωτερικού δημοσίου χρέους και να θέσει τους δανειστές-δυνάστες προ των ευθυνών τους. Μόνο έτσι θα δώσουμε στήριξη στην κοινωνία, στην εγχώρια παραγωγή, ανάσα στην οικονομία. Δηλαδή προτεραιότητα στην ανάπτυξη, στην αναβαθμισμένη δημόσια υγεία και παιδεία, στην επισιτιστική αυτάρκεια της χώρας μας. Μια παραγωγική Ελλάδα με ένα σύγχρονο, λειτουργικό και αξιοκρατικό κράτος για τον άνθρωπο και όχι για τα κέρδη των ολίγων. Όσο ποτέ, χρειαζόμαστε τους συνανθρώπους μας. Να βοηθήσουμε στη δημιουργία μιας κοινωνίας που στηρίζεται στη συνεργασία, στην αλληλοβοήθεια και όχι στους εγωισμούς, στην κομπίνα, στη διαφθορά, στις πελατειακές σχέσεις, στην αναξιοκρατία, στη δίψα για χρήμα και συσσώρευση αγαθών για μια μόνη κοινωνική τάξη.
Δημοσιογράφοι της μπίζνας και δημοσιογράφοι της καρδιάς
Τους τελευταίους 4 μήνες στο Βέλγιο – με πληθυσμό όσο η Ελλάδα – έφυγαν από τη ζωή 9.750 συνάνθρωποί μας λόγω κορωνοϊού. Μια πραγματική εκατόμβη, ειδικά στους πανάκριβους οίκους ευγηρίας του ιδιωτικού τομέα. Απoδείχθηκε έμπρακτα η γύμνια της πάλαι ποτέ φημισμένης δημοσίας υγείας που διέλυσαν οι καταστροφικές πολιτικές δεξιών νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων του Βελγίου. Σε καραντίνα στις Βρυξέλλες, παρακολουθούσαμε κάθε βράδυ απευθείας, καθώς και μεταχρονισμένα στο διαδίκτυο, 5 κεντρικά τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων. Αν διέθετα τη δυνατότητα πρόσβασης και επιρροής στις ηγεσίες της βελγικής κρατικής τηλεόρασης RTBF, της βέλγικης ιδιωτικής RTL-TVI, της γαλλικής ιδιωτικής TF1 και της κρατικής France 2, θα τις συμβούλευα το εξής: Να συντονιστούν κάθε βράδυ στις 18.30 ώρα Βελγίου οι διευθυντές ειδήσεων με το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του OPEN TV στην Αθήνα, του ανοιχτού καναλιού, με τη βοήθεια διερμηνέων. Να αντιληφθούν οι στυγνοί ιδιοκτήτες καναλιών του Βορρά με τους αδιάφορους και ψυχρούς δημοσιογράφους, τόσο αφοσιωμένους στην οικονομία και στην μπίζνα, πώς ενημερώνεται κάθε βράδυ για την πανδημία του κορωνοϊού και τις επιπτώσεις της ένας εξουθενωμένος από τα μνημόνια λαός του Νότου. Δυστυχώς, επαγγελματίες δημοσιογράφοι της ανθρωπιάς και της καρδιάς με επικεφαλής την κ. Νίκη Λυμπεράκη του OPEN TV δεν υπάρχουν στον Βορρά.
Παλιννόστηση στον Νότο
Τέσσερις δεκαετίες πέρασαν από τότε που έφυγα με την Άννα μετανάστης από το Πήλιο. Το αυτοκίνητο έξω από το σπίτι στο Βέλγιο γέμισε με ενθύμια. Πάμπολλες οι αναμνήσεις μιας ολόκληρης ζωής που τακτοποίησε η Άννα στις βαλίτσες. Αναμνήσεις από την Ευρώπη των λαών προδομένη από αστούς πολιτικούς, πολυεθνικές, μεγαλοεπιχειρηματίες, τραπεζίτες και άψυχους Ευρωπαίους χαρτογιακάδες.
Αναμνήσεις από την πονεμένη και αιματοβαμμένη Μέση Ανατολή, από τους ξεχασμένους απ’ όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις Έλληνες της Αφρικής. Αναμνήσεις από την απέραντη Ρωσία όπου οι συνταξιούχοι αναπολούν μέρες καλύτερες επί Σοβιετικής Ένωσης.
Εικόνες πλήρης εκμετάλλευσης εργατριών στη Νότια Ασία των 1,8 δισ. συνανθρώπων που παράγουν με 3 (τρία) ευρώ μεροκάματο για 10ωρη εργασία τα ρούχα και παπούτσια που αγοράζουμε πανάκριβα στην Ελλάδα.
Δεν ξεχνώ τα χρόνια δημιουργικής διπλωματικής δουλειάς στο διχοτομημένο νησί του φίλου Κυπρίου ευρωβουλευτή Niyazi Kizilyürek, ο οποίος μιλάει και γράφει πιο όμορφα ελληνικά από μένα. Ξημερώνει. Το τριήμερο ταξίδι επιστροφής στο Πήλιο αρχίζει σήμερα. Ένα ποίημα του Γιάννη Ρίτσου μου έρχεται στον νου. To αφιερώνω ως ένδειξη ευγνωμοσύνης στους λαούς των 24 χωρών του Νότου και της Ανατολής όπου εργάστηκα τα τελευταία 40 χρόνια. Εκείνοι πάντα φέρθηκαν στην οικογένειά μου και σε μένα με τον καλύτερο και τον πιο ανθρώπινο τρόπο: «Τη Ρωμιοσύνη μην τη κλαις, εκεί που πάει να σκύψει με το σουγιά στο κόκκαλο, με το λουρί στο σβέρκo. Nα τη πετιέται από ξ’ αρχής κι’ αντριεύει και θεριεύει. Kαι καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου».