Όταν ένας άνθρωπος φοβισμένος φτάνει στο Νοσοκομείο του Βόλου και ζητά να εξεταστεί για κορωνοϊό, το ίδιο φοβισμένοι για το αποτέλεσμα της εξέτασης είναι οι ίδιοι οι γιατροί. Το μυαλό «τρέχει» μπροστά γιατί πρέπει να επεξεργαστεί το χειρότερο σενάριο και όχι το καλύτερο.
Ένας ασθενής με συμπτώματα γρίπης , όμοια με του κορωνοϊου, όταν αποφασίσει να επισκεφθεί το Νοσοκομείο, οι γιατροί αφενός πρέπει να τον στηρίξουν ψυχολογικά γιατί καταρρέει από τον φόβο, αφετέρου δεν πρέπει να γίνει το παραμικρό λάθος στη διαχείριση του περιστατικού. Το κάθε περιστατικό αντιμετωπίζεται ως «ύποπτο» και με βάση αυτό το δεδομένο ο ϊος δεν πρέπει να «διαβεί» την πόρτα του Νοσοκομείου. Το «στρατηγείο» είναι το Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών, εκεί που κανείς δεν περνά την πόρτα, εκεί που όλοι έχουν ταυτόχρονα την ευθύνη να προστατέψουν τους ασθενείς που σπεύδουν με κλονισμένη υγεία, όπως εγκεφαλικά, τραύματα, καρδιοπάθειες. Εκεί, που γιατροί και νοσηλευτές έχουν την ευθύνη να προστατέψουν τους εαυτούς τους, τους συναδέλφους τους και τους ανθρώπους που τους περιμένουν στο σπίτι.
Κάθε είσοδος από το Νοσοκομείο, προς το ΤΕΠ, είναι στην ουσία «αποκλεισμένη». Ο διευθυντής του Τμήματος Επειγόντων Περιστατικών Ηλίας Καραμέτος, μας οδήγησε στα «άδυτα» του ΤΕΠ ενώ άνοιξαν και οι πόρτες των ψυχρών κοντέϊνερ που εξετάζονται όλα τα ύποπτα περιστατικά. Μια ομάδα γιατρών και νοσηλευτών δίνει κάθε μέρα εξετάσεις ψυχραιμίας , δίνει μάχη με έναν πόλεμο περισσότερο σκληρό και ψυχοφθόρο και από την αντιμετώπιση του ίδιου του ϊού.
Στην είσοδο του Νοσοκομείου έχει τοποθετηθεί ένα προστατευμένο κοβούκλιο. Όποιος θελήσει να περάσει την πόρτα για να οδηγηθεί στη γραμματεία και από εκεί στο Τμήμα Επειγόντων πρέπει να απαντήσει σε σειρά ερωτήσεων της νοσηλεύτριας για να διαπιστωθεί εάν φέρει γριπώδη ή άλλα συμπτώματα που θεωρούνται «ύποπτα» για κορωνοϊό. Χαμογελαστή και καθησυχαστική η νοσηλεύτρια, αντιμετωπίζει τους ασθενείς σαν ρεσεψιονίστ πεντάστερου ξενοδοχείου. «Έτσι πρέπει. Δεν πρέπει να φοβίζουμε κανέναν» μας απαντά μέσα από ένα μικρόφωνο για να ακούγεται στο εξωτερικό χώρο.
Εάν οι απαντήσεις των ασθενών είναι θετικές το σύστημα κινητοποιείται άμεσα . Ο ασθενής παραμένει έξω από το νοσοκομείο και οι γιατροί , τον οδηγούν σε ένα από τα δυο κοντέϊνερ που είναι τοποθετημένα στην είσοδο του, ανάλογα αν πρόκειται για παιδί ή ενήλικα. Ο Ηλίας Καραμέτος ανοίγει τις πόρτες.
Ένα κρεββάτι και ένα γραφείο βρίσκονται μέσα στα κοντεϊνερ, που λαμβάνονται τα δείγματα. Αυτή η διαδικασία μπορεί να επαναληφθεί από πέντε έως δώδεκα φορές την ημέρα.
Και τα παιδιά μπορεί να μην συνειδητοποιούν τι συμβαίνει και να μην χρειάζονται εξηγήσεις, αλλά οι γονείς τους και οι ενήλικες ασθενείς που φοβούνται μήπως έχουν αρρωστήσει από κορωνοϊό χρειάζονται στήριξη.
Τα δύσκολα αρχίζουν όταν πρέπει να ενημερώσουν τον ασθενή με τα γριπώδη συμπτώματα ότι πρέπει να νοσηλευτεί σε μονάδα αρνητικής πίεσης μέχρι να εκδοθούν αποτελέσματα. Η αντίδραση είναι τελείως διαφορετική όταν στον ασθενή με γρίπη συστήνεται κατ΄ οίκον περιορισμός. Ο φόβος και οι ερωτήσεις που δεν έχουν απαντήσεις μέχρι την έκδοση των αποτελεσμάτων, κυριαρχούν.
Ο τραυματιοφορέας με την στολή προστασίας μεταφέρει τον ασθενή στο φορείο και από εξωτερική πόρτα του Νοσοκομείου βρίσκεται δίπλα από την είσοδο του ΤΕΠ , τον οδηγεί στο ασανσέρ για τον πρώτο όροφο που βρίσκονται οι θάλαμοι αρνητικής πίεσης. Από την πόρτα μέχρι ασανσέρ, δυο μέτρα δρόμος.
Η είσοδος και το ασανσέρ δεν χρησιμοποιούνται για κανέναν άλλον λόγο παρά μόνο για την μεταφορά των «ύποπτων» περιστατικών και σύμφωνα με το πρωτόκολλο ακολουθεί απολύμανση αμέσως.
Το απροσπέλαστο ΤΕΠ
Στο ΤΕΠ δεν υπάρχει ησυχία ούτε για ένα δευτερόλεπτο. Εχει δύο γιατρούς παθολογικής ειδικότητας και δυο χειρουργικής ειδικότητας ενώ θα έπρεπε να έχει ακόμη έξι. Για να λειτουργήσει αυτόνομα με γιατρούς ειδικοτήτων απαιτούνται συνολικά 18 γιατροί. Σήμερα λειτουργεί με όρους … οικογενειακούς. Όλοι για όλους. Οι προσπάθειες για αναβάθμιση με μηχανογράφηση και ηλεκτρονικό εξοπλισμό ναυάγησαν λόγω της κρίσης του κορωνοϊου.
Στο ΤΕΠ δεν κυριαρχεί η εικόνα των φωτογραφιών που βλέπουμε στο διαδίκτυο. Κυριαρχεί η κούραση. Η αλήθεια είναι ότι δέχονται όλοι με ευχαρίστηση την αποδοχή του κόσμου αλλά γνωρίζουν πως μετά από κάθε ωσαννά έρχεται η σταύρωση και πως όταν επανέλθει η «κανονικότητα» θα είναι τα πράγματα τόσο άσχημα όσο και πριν την κρίση. Κανείς δεν θα βγει στα μπαλκόνια να απαιτεί ενίσχυση του συστήματος υγείας, να απαιτεί στελέχωση των νοσοκομείων με γιατρούς και νοσηλευτές.
«Περνάμε σαν χώρα ένα τεστ που θα επαναπροσδιορίσει τους κανόνες για τη δημόσια υγεία. Περάσαμε εποχές που παρακαλούσαμε να μην χτυπήσει παιδί το μάτι του και έρθει στο νοσοκομείο. Αυτός και αν ήταν φόβος…. Τόσα χρόνια, τόσες κυβερνήσεις, δεν ξέρανε τις ανάγκες μας; Όλη η αγωνία η δική μας σήμερα είναι να προφυλαχθεί το Νοσοκομείο από θετικό κρούσμα», μας λέει ο Ηλίας Καραμέτος στο γραφείο συσκέψεων όπου έχει συνάντηση με το παθολόγο κ. Μπάρδα, τον εντατικολόγο κ. Κόκορη και τον πρόεδρο των Νοσοκομειακών γιατρών Παύλο Μαλινδρέτο.
Στη ΜΕΘ φιλοξενούνται «ύποπτα» για κορωνοϊό περιστατικά. Έγινε «κατάληψη» του σηπτικού χειρουργείου από την ώρα που δεν γίνονται επεμβάσεις και αναπτύχθηκαν εκεί δυο κλίνες ΜΕΘ εξοπλισμένες.
«Πρακτικά έχουμε τις υποδομές και την δυνατότητα να καλύψουμε την πρώτη ανάγκη. Λόγω έλλειψης ειδικού λοιμωξιολόγου δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε θεραπευτικά πρωτόκολλα. Ο κορωνοϊός θα επαναπροσδιορίσει πολλά και θα μας δώσει μια ευκαιρία σαν κοινωνία να επανατοποθετήσουμε προτεραιότητες. Εμείς ξέρουμε πως αυτός που μας χειροκροτά σήμερα, αύριο μπορεί θα μας στείλει στον εισαγγελέα. Όλοι ζητούν την επιβράβευση αλλά όταν υπηρετούμε έναν δύσκολο χώρο γιατί αυτό επιλέξαμε και δεν μας αναγνωρίζονται τα βαρέα –ανθυγιεινά , είναι αστείο.
Λιάνα Κεράνη και Γιάννης Βιταλιώτης στηρίζουν το ΤΕΠ ιατρικά και βρίσκονται εκεί. Η 5η ΥΠΕ έστειλε τρεις γιατρούς για εφημερίες . Ήταν η «απάντησή» της στην κρίση για την αντιμετώπιση της οποίας ζητήθηκαν 15 γιατροί.
Στο ΤΕΠ τα κρεββάτια είναι γεμάτα από ηλικιωμένους.
«Κάθε μέρα πριν την κρίση βλέπαμε 200 ασθενείς. Τώρα ο αριθμός έχει μειωθεί στα 50 και αυτό μας δίνει την δυνατότητα να διαχειριζόμαστε τα ύποπτα για κορωνοϊο. Θα είναι ψέμα να πούμε πως δεν φοβόμαστε , αλλά οφείλουμε να κάνουμε τη δουλειά μας απερίσπαστοι. Αυτό που προέχει είναι να κρατήσουμε το προσωπικό προστατευμένο. Μπαίνουμε όλοι στη φωτιά», σημειώνει ο κ. Καραμέτος. Όταν «έσκασε» το περιστατικό του κορωνοϊού με έναν 22χρονο η διαχείριση έγινε με όλα τα ατομικά μέτρα προστασίας. Σήμερα ακόμα και οι μάσκες υψηλής προστασίας βρίσκονται σε έλλειψη.
Στα μάτια όλων βλέπεις και την κούραση και το άγχος. Όλοι έχουν οικογένειες και πολλοί ζουν με πρόσωπα που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες. Λίγοι ανταποκρίθηκαν στο αίτημα να διατεθούν στους γιατρούς σπίτια για να μείνουν και χρησιμοποιείται για διαμονή και ο ξενώνας ογκολογικών συνοδών.
Από το ΤΕΠ περνά ο διοικητής του Νοσοκομείου. «Παιδιά, τα στατιστικά δείχνουν πως πάμε καλά», λέει στους γιατρούς και μας ενημερώνει ο κ. Ντόκος πως παρακολουθεί τους αριθμούς καθημερινά.
Ο φόβος «σκεπάζεται» από το άγχος της δουλειάς
Η προϊσταμένη νοσηλεύτρια του ΤΕΠ κ. Χαρούλα Κυπαρρίση μας λέει πως η ζωή άλλαξε ριζικά στον εργασιακό χώρο.
«Μπήκαμε δυνατά στην οργάνωση νέων χώρων, με διπλές ευθύνες και με φόβο για το άγνωστο , για τις οικογένειές μας. Κάθε πρωϊ ντυνόμασταν και ξεντυνόμασταν σαν πρόβα για να ξέρουμε κάθε λεπτομέρεια προστασίας, για να μην γίνει ποτέ το παραμικρό λάθος. Κρύβουμε τον φόβο μας και με το άγχος της δουλειάς δεν τον σκεφτόμαστε. Εδώ βοηθάει ο ενας τον άλλον και οι ψυχολόγοι του Νοσοκομείου είναι κοντά μας. Πολλές από τις συναδέλφους που είναι στην πρώτη γραμμή έχουν μικρά παιδιά. Εδώ είναι ένα τμήμα που δεν χωρά λάθος από κανέναν. Έχουμε ευθύνη απέναντι στον ασθενή που είναι «ύποπτος», στις οικογένειές τους, στους συναδέλφους μας, στο σπίτι μας.
Από το ΤΕΠ περνά μια νοσηλεύτρια χαμογελαστή που ράβει και μάσκες, μιας και στο Νοσοκομείο του Βόλου η παραγωγή μασκών έγινε «κίνημα». Αντί για καλημέρα βάζει το χέρι στην καρδιά της.
«Ναι, ζούμε μια μεγάλη κρίση και την αντιμετωπίζουμε με ψυχραιμία. Ναι, όλοι μας αναλάβαμε και νέους ρόλους και νέες ευθύνες. Πάνω απ΄όλα προέχει η προστασία των ανθρώπων που εργάζονται στο Νοσοκομείο. Αυτό είναι συνείδηση για όλους εμάς και καθημερινός αγώνας. Σκεφτόμαστε τα νοσοκομεία αναφοράς και το μυαλό μας είναι και σε εκείνους τους συναδέλφους μας. Ενημέρωση, συντονισμός, τήρηση των πρωτοκόλλων, διαχείριση των υλικών μας και όλα θα πάνε καλά. Με αυτό το σύνθημα ξεκινά και τελειώνει η μέρα μας», κλείνει την συζήτηση η προϊσταμένη της νοσηλευτικής υπηρεσίας του Νοσοκομείου Κατερίνα Χαρανά.
